Buitenlands overzicht

Kort geleden werd door de Amerikaanse en Britse regeringen aan de andere westelijke mogendheden verzocht om geen wapens te leveren aan Indonesië, zulks met het oog op de nieuw gevormde staat Maleisië, welke een doorn in het oog is van president Soekamo. Voornoemd verzoek kwam wel heel erg laat. Toen president Soekamo tegenover Nederland in zake Nederlands Nieuw-Guinea een dreigende houding aannam en zelfs tot agressie overging, bleef men in gebreke zulk een verzoek tot de andere westelijke mogendheden te richten, ja sterker, men leverde zelf volop wapens en vliegtuigen aan Indonesië, niettegenstaande hiertegen door de Nederlandse regering herhaaldelijk werd geprotesteerd. Van Amerikaanse zijde werd dan verklaard, dat deze wapenzendingen geschiedden onder de uitdrukkelijke voorwaarde, dat ze uitsluitend voor binnenlands gebruik mochten worden gebruikt. We hebben dit steeds een niet te aanvaarden verklaring gevonden, daar het toch voor ieder duidelijk is, dat van Soekarno niet was te verwachten, dat hij die voorwaarde zou nakomen. Het is dan ook gebleken, dat de aan Indonesië geleverde wapens wel degelijk bij de agressie op Nieuw-Guinea zijn gebruikt. Men heeft volgens de berichten Amerikaanse wapens gevonden op gesneuvelde en gevangen genomen Indonesische militairen.

We erkennen gaarne, dat Nederland, wat de stoffelijke hulpverlening betreft, zeer veel aan de regering der Verenigde Staten te danken heeft. Men denke slechts aan de Marshall-hulp, welke er middelijkerwijs sterk toe heeft bijgedragen om Nederland na de enorme schade, die het door de oorlog geleden had, er weer bovenop te brengen, maar wat de kwestie Nieuw- Guinea betreft, hebben wij voor de politiek der Amerikaanse regering, waarin wijlen president Kennedy zulk een belangrijke rol vervulde, geen goed woord over. Maar al te zeer wordt ervaren, dat met twee maten wordt gemeten. Nu het toch Maleisië betreft, waarbij Engeland zo nauw betrokken is, levert Amerika aan Indonesië geen wapens en dringt het er bij de andere NAVObondgenoten op aan dit eveneens niet te doen, maar ten aanzien van Nederlands Nieuw-Guinea leverde men zelfs wapens aan Nederlands tegenstander. Wel zal men hiertegen als motief aanvoeren, dat Maleisië uit strategisch oogpunt van grote betekenis is, maar dit gold voor Ned. Nieuw-Guinea even goed zoals destijds door de Amerikaanse senator Dodd met zoveel nadruk in één der grootste Amerikaanse dagbladen is verklaard.

Inmiddels gaat Soekamo voort met het voeren van hetze tegen Maleisië. De president van deze nieuwe staat draagt hij een dodelijke haat toe, een haat, die ook bij zijn talrijke geestdriftige volgelingen steeds sterker wordt aangewakkerd. Een frappant staaltje werd hiervan onlangs gedemonstreerd door het ophangen van een groot varken, dat kennelijk de president van Maleisië moest voorstellen, en door een joelende en schreeuwende menigte met knuppels werd bewerkt en in stukken gereten. Voorts laat Soekarno gewapende acties uitvoeren in het grensgebied in het noorden van Borneo, terwijl evenals door hem met Nederlandse eigendommen werd gedaan, Britse en Maleisische ondernemingen in Indonsië door hem worden onteigend.

Dat de toestand in Indonesië intussen steeds slechter wordt, wat wel daaruit blijkt, dat het volksvoedsel rijst zo sterk in prijs is gestegen, dat de doorsnee-Javaan hoogstens twee maal per week rijst kan eten en voor de rest zich met minder soort voedsel moet behelpen, schijnt er bij Soekarno minder op aan te komen. De leuze: „liever kanonnen dan boter" schijnt ook de zijne te zijn. Succes heeft hij echter nog niet gehad, daar de regering van Maleisië, die zich gsteund weet door Amerika, Engeland en Australië, geen duimbreed wijkt. Dit bleek nog kort geleden, toen deze regering het voorstel van Soekarno afwees om een tweede onderzoek door de V.N. te doen instellen, waarbij hij zich dan bereid verklaarde Maleisië, te erkennen, als uit dit onderzoek zou blijken, dat de bevolking van Serawak en Noord-Borneo zich voor Maleisië zou uitspreken.

De vorige week werd in Zuid- Afrika begonnen met het proces tegen een aantal personen, die enige tijd geleden waren gearresteerd wegens zware verdenking van ondermijnende acties tegen de regering van de republiek. Hun leider was een zekere Nelson Mandela, die aan het hoofd stond van het „Afrikaanse nationale congres", waarvan gebleken is, dat het onder sterke communistische beïnvloeding stond. Men had zelfs papieren gevonden, waaruit bleek, dat Moskou aan de verdachten hulp geboden Had. Voorts was aan het licht getomen, dat het voornoemde „Afriföanse nationale congres" (A.N.C.), tot in 1961 reeds verboden was, een lioeveelheid explosieve stoffen had ffiUen inslaan, welke voldoende zou 2ijn om een stad als Johannesburg Qp te blazen. Ook werden jonge Afrikanen buiten de republiek militair geschoold, namelijk in landen als Algerije, Egypte en Ethiopië. Meer dan 2000 getuigen kunnen voor dit proces worden opgeroepen. De beschuldigden hebben, zoals te verwachten was, tot op heden vergaard onschuldig te zijn, maar vooralsnog wijst er niets op, dat zij de waarheid spreken. Het is wel bedroevend, dat onlangs de V.N. een resolutie aannamen, waarin de vrijlating dezer verdachten werd geëist en uitermate bedroevend, dat de westelijke mogendheden, Nederland incluis, aan deze resolutie hun stem gaven.

Ook in de Veiligheidsraad kwam de forige week Zuid-Afrika weer ter sprake. Door Noorwegen werd daar een resolutie ingediend, waarin werd gevraagd onmiddellijk op te houden met de levering van materiaal aan Zuid-Afrika, dat bestemd is voor de vervaardiging van wapens en munitie. Voorts werd er in verlangd, dat Oe Thant, de secretaris-generaal der V.N., naar Zuid- Afrika zou gaan om de problemen der apartheidspolitiek te bestuderen en richtlijnen te geven. Ook zouden allen, die wegens verzet tegen deze politiek in de gevangenis zijn opgesloten, moeten worden vrijgelaten, terwijl bovendien op Zuid-Afrika scherpe kritiek werd uitgeoefend, omdat het de vorige resoluties naast zich had neergelegd. Deze resolutie werd met algemene stemmen door de raad aanvaard.

Ook Portugal vormde weer een punt van bespreking. De Algemene Vergadering der V.N. nam aan het einde hiervan met 91 tegen 2 stemmen en 11 onthoudingen een resolutie aan, waarin de Veiligheidsraad verzocht werd onvervnjld stappen te doen, opdat zijn besluiten ten aanzien van de Portugese gebieden in Afrika worden uitgevoerd. Voorts werd een resolutie aangenomen waarin de verzoeningscommissie voor Palestina werd verzocht er bij de regering van Israël op aan te dringen ongeveer een miljoen Arabische vluchtelingen terug te nemen of hen schadeloos te stellen voor hun eigendommen en de verdrijving uit Palestina gedurende vijftien jaar. Alleen Israël stemde tegen om reden het 't terugnemen van de Arabische vluchtelingen een gevaar voor de veiligheid van de staat acht.

Tenslotte kan worden vermeld, dat de twee jonge mannen Reydon en De Jager, die drie jaar geleden tijdens een vakantiereis in Rusland als verdacht van spionage voor de N.A.V.O. gevangen waren genomen, en tot 13 jaar gevangenisstraf waren veroordeeld, geheel onverwacht door Rusland zijn vrijgelaten. De vorige week zijn ze behouden en wel in ons land per vliegtuig teruggekeerd. Journalisten, die pogingen deden om bepaalde inlichtingen van hen te verkrijgen, hadden daarmede geen succes. Het tweetal verwees hen naar het proces, dat destijds ergens in Rusland had plaats gehad. Wij vinden dit de juiste houding, want het is vrijwel zeker, dat zij de eventuele bevrijding voor anderen, die zich nog in Russische gevangenisschap bevinden, bij voorbaat onmogelijk zouden maken, indien zij eventuele ongunstige ervaringen publiek gingen vermelden.

Het Vaticaanse concilie is de vorige week weer voor een jaar geschorst. De in de tweede zittingsperiode verkregen resultaten zijn bijzonder mager, wat wel te verwachten was, daar de romeinse curie, die van zo min mogelijk wijzigingen wil weten, nog steeds grote invloed heeft. Tot een beslissing over de vrijheid van uitoefening van godsdienst voor kerken der Reformatie is het dan ook niet gekomen. Al spoedig bleek deze kwestie een heet hangijzer te zijn, zodat men behandeling hierv& n heeft uitgesteld tot de volgende zittingsperiode. Wat de verhouding van de paus tot de bisschoppen betreft, werd aan beide tegengestelde groepen tegemoet gekomen, maar hiermede werd er aan vastgehouden, dat de paus boven de bisschoppen staat. Deze werken nu „met en onder hem", terwijl de vooruitstrevenden hadden gewild, dat zou gesteld worden, dat de paus de eerste is onder zijns gelijken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen