Onbevredigend antwoord van de Kardinaal

De vorige week maakten wij er melding van, dat de Generale Synode van de Ned. Herv. Kerk er toch toe is overgegaan tarieven te richten aan H.M. de Koningin en Prins Bernhard, alsmede aan kardinaal Alfrink.

De kardinaal heeft op de drie hem gestelde vragen een telegram aan het Moderamen der Generale Synode gezonden van zeer onbevredigende inhoud. Deze hield namelijk geen antwoord op de vragen in, doch slechts de mededeling, dat er niet op kon worden ingegaan, daar de kardinaal anders in conflict zou komen met ambtsgeheim en discretie.

Dat dit telegram ook het Moderamen der Generale Synode niet voldaan heeft, blijkt wel zonneklaar uit het feit, dat het Hervormd Persbureau tot publikatie van de brief aan kardinaal Alfrink is overgegaan.

In het begin van deze brief stelt het Moderamen, dat Prinses Irene, evenals ieder Nederlands staatsburger het recht heeft om in overeenstemming met haar persoonlijke overtuiging te handelen om dan hierop te laten volgen, dat deze overgang het Moderamen echter diep heeft ontsteld. Ook was men zeer geschokt door het feit, dat deze overgang niet, zodra zij had plaats gevonden, door de kardinaal openbaar is gemaakt, waarna de brief als volgt verder gaat:

Wij zijn van oordeel, dat, waar prinses Irene destijds openbare belijdenis des geloofs heeft afgelegd in de kerk van de reformatie, ook de belijdenis door haar afgelegd in de Rooms-Katholieke Kerk een openbaar karakter had behoren te dragen en niet moest verzwegen zijn, met alle schijn van dubbelzinnigheid die dit met zich mee zou kunnen brengen.

Hierna volgt de eerste vraag:

„Wij menen u daarom dan ook te mogen vragen of het verzwijgen van deze overgang niet in strijd is met de waardigheid van haar die hierbij direct betrokken was en van de kerk, waartoe zij, krachtens haar geboorte, doop en belijdenis behoorde. Deze vraag klemt te meer, waar deze overgang een lid van het Huis van Oranje betreft, dat met zo nauwe banden met de Kerk van de Reformatie is verbonden. Was het daarom niet, zo vragen wij ons af, uw onafwijsbare verantwoordelijkheid er zorg voor te dragen, dat van de voorgenomen overgang van tevoren op zijn minst kennis was gegeven aan de kerk waartoe prinses Irene gerekend mocht worden te behoren en dat daarna openbaarheid was gegeven aan het genomen besluit? " De tv/eede vraag betreft de Heilige Doop.

Dienaangaande wordt in de brief van het Moderamen het volgende opgemerkt:

„In de tweede plaats zouden wij u willen vragen een eind te maken aan de onzekerheid die bij ons, en bij velen bestaat omtrent de vraag of en in hoeverre aan prinses Irene bij haar toetreding tot de Rooms- Katholieke Kerk de Heilige Doop is toegediend, ondanks het feit, dat zij deze doop in de Kerk van de Reformatie reeds als kind had ontvangen? "

In de derde vraag wordt gewezen op de oecumene. Het ware o.i. beter geweest, hiermede onmiddellijk te breken. Hoe valt er toch met Rome te praten, terwijl dit zo herhaaldelijk en zo nadrukkelijk heeft verklaard, dat het er niet aan denkt van zijn leerstellingen iets prijs te geven. Hoe is ook thans weer bewezen, dat Rome niet te vertrouwen is, en dat het de „oecumene" gebruikt om de protestanten rijp te maken voor de overgang naar Rome, zoals te zien is bij Prinses Irene.

De brief luidt in zake de derde vraag als volgt:

„In de derde plaats leggen wij u de vraag voor of niet in de waardering van de overgang van prinses Irene als een oecumenische daad een gevaarlijke vertroebeling van de werkelijke oecumenische verhoudingen aan de dag treedt".

„Met het oog op het betere begrip, dat gedurende de laatste jaren tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Kerk van de Reformatie is ontstaan en de grotere openheid, die daarvan het gevolg is, achten wij het van groot belang, dat er ten deze volkomen helderheid wordt geschapen".

In het slot van de brief wordt dan voorts opgemerkt, dat de oecumenische beweging alleen maar kan gediend zijn met een eerlijke erkenning van de verschillen in geloofsinzicht tussen de kerk van Rome en van de Reformatie.

De kardinaal, die in zijn telegram nog verzekerde, dat in het geval van Irene's overgang niemand de christenbroeders heeft willen kwetsen, heeft voorts aan het Moderamen nog een brief toegezegd. Deze brief, die een paar dagen later ontvangen werd, is echter al even nietszeggend. Hij hield slechts een bevestiging in van het telegram en de mededeling, dat de kardinaal gemeend heeft door zijn publikatie via het A.N.P. de goede verhoudin­ gen tussen de kerken van dienst te zijn en aldus ons volk te dienen. Besloten werd met de mededeling, dat hij alle begrip had voor de bezorgdheid van het Moderamen en „met de viulge wens, dat wij in Christus de Heer één zullen blijven, waar wy één kurmen zijn".

Het is te hopen, dat het Moderartien der Generale Synode zich door de sirenenzangen van Rome niet tot zwijgen zal laten brengen, alsook dat men met het gesprek met Rome zal ophouden, bedenkende dat wie wind zaait, storm zal oogsten. Prinses Irene is daarvan het sprekende voorbeeld.

Met Dr. Kuyper van 1871 zou het Moderamen der Ned. Herv. Kerk kunnen vaststellen: „Wij hebben ons in Rome vergist".

Hierover nader een volgende keer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen