Meditatie

, , Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die. zal behouden worden, en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden!" Johannes 10 : 9

„Ik ben de Deur". O, zo maakt Hij Zichzelf bekend door de toepassing des Geestes in het hart. Het moge waar zijn, dat we in een donkere tijd leven, en dat er weinig geheiligde kennis is van het zich verzoend weten met een drieënig God, dit neemt niet weg, dat Gods werk doorgaat, en voortgaat tot de voleinding. Onze rijkdom kan nooit bestaan in onze eigen armoede. Wd in Christus' armoede, en zo worden zij Zijn beeld gelijkvormig, en spreekt Hij dezulken zalig: „Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen". We mogen zien, in onze dagen, dat het , , oordeel begint bij het huis Gods", en het is waar, naar Petrus' eigen woorden, maar ook dat Huis heeft en behoudt eén Deur: Jezus Christus en Die gekruisigd! Het voorrecht van de ware kinderen Gods, van de door God Zelf geroepen en verkoren schapen is, dat ze mogen ingaan en uitgaan door die genade- Deur, en weide vinden, , , A1 wat aan Hem is, is gans begeerlijk!" Ingaan tot Hem, als langs een verse, en levende weg, door Zijn bloed. Wie slaat acht op het bloed des Nieuwen Testament, als reinigende kracht bezittend tot ontzondiging van onze zielemelaatsheid, en tot reiniging van dagelijkse overtreding? „Ik ben de Deur", en .... Hij is ook de Weg Zelf; niemand komt tot de Vader, dan door Hem. Niet aUeen Christus heeft de Zijnen bemind tot in de dood des kruises; neen, de Vader Zelf heeft ze lief. Liefgehad van vóór de grondlegging der wereld. Hij wil niet dat ze zullen verloren gaan. Hij opent de Deur, Hij wijst ze, dank zij de verlichting des Geestes, in Zijn eigen Woord en Evangelie de Deur aan, en Hij bemoedigt en bewilligt ze om in te gaan en uit te gaan. Om bij Hem weg te gaan, voorgoed? O neen, maar , , om weide te vinden". Ingaan en uitgaan. Ingaan in Christus. Ingaan in Zijn Borggerechtigheid, in Zijn zoendood en kruisverdiensten. Ingaan tot Hem, de Heere hun Gerechtigheid, om in Hem gevonden te worden, bekleed met Zijn reine Borggerechtigheid. In Hem ligt hun staat vast, en is het standelijk goed en zoet te verkeren. Ingaan door de Deur, om veilig te zijn voor satans woeden, en voor de verleiding van zonde, wereld en eigen vlees. Maar ook „uitgaan". Is dat wel overeenkomstig Christus' eigen woorden: ., Die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht" (Johannes 15)? Op het uiterlijk gehoor af, zouden we zeggen: neen! Liever sterven voor de Deur, dan te moeten wegtrekken, opnieuw , , naar een vergelegen land": En toch ..., helaas het gebeurt maar al te vaak. Doch dat is nu niet in deze beeldspraak bedoeld. De veilig­ heid binnen wordt verwisseld met het weide-zoeken buiten de schaapskooi. Christus is en blijft het gezegende Middelpunt hierin en hierbij. Ingaan tot de kooi, door Hem. Uitgaan uit de kooi, door Hem. Om , , weide te vinden". Om nieuw zielevoedsel te zoeken en te vinden in de grazige weiden van 's Heeren Woord, en om dit zaüge werkelijkheidtebevindenin Christus Zelf.

, , Bij U, mijn Koning en mijn God, verwacht mijn ziel een heilrijk lot!"

Om daarna, met de reine dieren, het genuttigde te mogen herkauwen, te mogen overdenken, en er God drieenig de eer voor te geven. , , Ik ben de Deur". Voor de natuurlijke mensen schijnt de Deur gesloten. Zij gaan er rustig aan voorbij. Ze vinden toch wel weide, in eigen deugden en gerechtigheden, dan wel hun vermaak in hun zonde en ongerechtigheid. Maar staat deze Deur open voor elke heUbegerige, door Gods gearresteerde zondaar? Hij staat open, maar ze zien het niet. Ze zien en horen wel, dat deze en gene ze voorgaat; en het doet hen ver­ zuchten: Ach, wanneer? In het EvangeUe des kruises staat de genade- Deur immef open. Maar wie gaat er binnen in eigen kracht? Daarom, heUbegerige zondaar: „Klop, en u zal geopend worden!" Of, om het in de woorden van vers 3 uit te drukken: , , Deze doet de Deurwachter open, en de schapen horen Zijn stem, en Hij roept Zijn schapen bij name, en leidt ze uit". Hier schijnt het beeld verwisseld. Die Zichzelf , , De Deur" noemde, schijnt hier de Deurwachter Zelf te zijn. Hij doet de schapen de deur open, ze volgen Hem, als Hij ze roept, en leidt ze naar buiten, om ze te weiden. Een uitleg, die zeer wel mogelijk is en ook voldoet aan de woorden. Maar de Deurwachter kan ook God de Vader Zelf zijn. Hij roept de herders. Zijn ware dienstknechten. Ze worden hieraan gekend, dat ze door de „Deur" ingaan. En hetzelfde geldt van alle schapen van Christus'kudde. De Deurwachter doet ze de deur open. Voorwerpelijk in het Woord, en onderwerpelijk in de bearbeiding van Gods Geest in het hart. Welgelukzalig het volk, dat het geklank van deze Deurwachter en van deze, , Goede Herder" kennen mag, en dan mag ingaan en uitgaan om weide te vinden. Eenmaal komt de Opperste Herder weder. De genade-Deur is dan voorgoed gesloten, en Hij zal de schapen ter rechter-, en de bokken ter linkerzijde steUen (Matth. 25 : 32). Aan welke kant zult gij dan staan?

St. M'dijk

ds. J. v.d. Haar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen