Een witte en een zwarte paus

Wellicht zullen er onder de lezers zijn, die er nog nimmer van gehoord hebben, dat er in Rome niet slechts een witte paus zetelt, maar ook een zwarte.

De witte paus is degene, die zichzelf de plaatsbekleder van Christus op aarde laat noemen en aan wie in 1870, met de stemmen van niet minder dan 88 bisschoppen tegen, onfeilbaarheid werd toegekend, wanneer hij ambtelijk als paus of hoofd der kerk beslissingen neemt in geloofs-en zedezaken. Voorts is het de witte paus, die in het Vaticaan zetelt en die als een wereldlijk soeverein door middel van gezanten met de andere mogendheden in verbinding staat.

De zwarte paus is bij Rome het hoofd der Jezuïeten, een naam welke in de loop der tijden een allesbehalve gunstige klank gekregen heeft. Het woord , , Jezuietenstreek" en het spreekwoordelijk gezegde, waarvan vrijwel ieder weet, dat het op de Jezuïeten betrekking heeft, namelijk, dat het doel de middelen heiligt, zeggen ten deze al meer dan genoeg. Aan de Jezuïetenorde is een uitvoerige geschiedenis verbonden, waarop we thans vanzelfsprekend niet zullen ingaan. Dit zij alleen vermeld, dat ze zelfs in roomse landen niet altijd gewild waren, zo zelfs, dat de orde meermalen werd opgeheven, zoals in Poirtugal in 1759 en zij verdreven werden, zoals in 1764 in Frankrijk onder koning Lodewijk XV Ja, het is voorgekomen, dat zelfs Spanje de orde verbande en dat paus Clemens XIV zich genoodzaakt zag de orde op te heffen.

Paus Plus VII heeft de orde echter in 1814 weer hersteld. De Jezuïeten waren de ijverigste propagandisten voor de kerk van Rome. Het dogma van de onfeilbaarheid wordt dan ook vrij algemeen als een vrucht gezien van haar werkzaamheden.

Enige tijd geleden is het hoofd der Jezuïeten, die uit België afkomstig was, overleden. In zijn plaats werd een Spanjaard gekozen, namelijk pater Pedro Arrupe, die tot voor kort provinciaal van de Jezuïeten in Japan was.

Volgens een bericht in „De Volkskrant" schijnt de nieuw benoemde dichter bij de progressieven in de rooms-katholieke kerk te staan dan bij de Spaanse hiërarchie. Of dit werkelijk zo is, zal nog moeten blijken. Nederland is hem wel bekend, want toen in 1931 de Jezuïetenorde door de republikeinse regering in Spanje verboden werd, ging Arrupe naar het buitenland. Hij studeerde wijsbegeerte in België, en theologie in Nederland, nl. in Valkenburg, om vervolgens tegen het eind van de jaren veertig naar Amerika te gaan, waar hij onder Mexikaanse immigranten werkte. Hierna vertrok hij naar Japan. Zijn werk als Jezuietengeneraal is onder meer ook om toezicht te houden op ketterijen. Wat zal zijn invloed zijn op het statuut ten behoeve van de protestanten in Spanje? Men kan er wel van op aan, dat verscheidene Spaanse bisschoppen en andere Spaanse rooms-katholieke geestelijken geen pogingen onbenut zullen laten om óf dit statuut geheel onder de tafel gewerkt te krijgen, óf als dit niet gelukt, het dan toch zo slap mogelijk te doen worden.

Het is zeker niet denkbeeldig, dat zij daarbij op de nieuwe zwarte paus de nodige druk zullen uitoefenen, indien hij die al mocht nodig hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen