Uit de Staten van Zeeland

II

Dit is het vervolg van hetgeen de heer Adelaar uEunens de S G P-fractie sprak bij de verschillende afdelingen der provinciale begroting (zie Banier dd. 14 oktober jl.).

Een enkel woord over dit voorstel. Het is u bekend, dat mijn fractie zich in beginsd kan verenigen met het geven van muziekonderwijs via deze school. Wij zullen geen bedenkingen tegen het voorstel op zichzelf uiten, omdat de gevraagde verhoging alleen betrekking heeft op de verhoging van de salarislasten ten gevolge van de algemene salarisverhogingen. Niettemin zijn er in mijn fractie enkele vragen gerezen naar aanleiding van hetgeen in het algemeen verslag naar voren is gebracht en hetgeen zo juist is gezegd. Wanneer wij de toelichting op het voorstel lezen, rijst bij ons de vraag, of die constructie van de stichting niet zo langzamerhand inhoudt, dat de aan de school verbonden leraren provinciale ambtenaren zijn en kunnen worden toegevoegd aan de lijst van personeel, die achteraan m de provinciale begroting is opgenO' men.

De heer Van Geesbergen (K.V.P.) iieeft gesproken over de wachtlijsten van leerlingen, die in verschillende gemeenten voorkomen. Wij moeten hierin toch nuchter blijven. Er zijn in onze samenleving wachtlijsten ten aanzien van levensbehoeften, die meer primair zijn dan het muziekonderwijs. Ik kan mij dan ook aansluiten bij de nuchtere benadering van deze zaak door de mij voorafgaande spreker, de heer Keuning (P.v.d.A.). Of die wachtlijsten er een bewijs van zijn, dat het doel van de school nog niet is bereikt, waag ik te betwijfelen. Daaruit concludeer ik, dat er wel een doel is bereikt, namelijk, dat er een behoorlijke belangstelling is. Het is natuurlijk pijnlijli _ dat ben ik met de heer Van Geesbergen eens — dat men niet op de school kan worden toegelaten omdat er een wachtlijst is, maar aan de andere kant bewijst dit dat de school wortel heeft geschoten. Wij kunnen nu eenmaal — dat is met alle dingen — niet alle wensen tegelijk vervuld krijgen, en wij kunnen ook niet tot in het oneindige uitbreiden.

De heer Van Geesbergen heeft gezegd: wij leven in een welvaartsland en het moet toch mogelijk zijn, dat ieder kind, dat dit verlangt, muziekonderwijs kan krijgen. Onze gedachte is enigszins anders. Het feit, dat wij in een betrekkelijke welvaartsperiode leven, geeft ons de gedachte: is nu niet langzamerhand de tijd aangebroken om deze subsidies meer af te wentelen op de schouders van de belanghebbenden? De heer Van Geesbergen heeft ook nog even een exposé gegeven van de tarieven. Ik neem aan, dat deze tarieven voor degenen in de lagere inkomensgroepen zwaar wegen. Wanneer ik echter zie dat iemand met een inkomen van f. 25.000, — voor twee kinderen f 320, — per jaar moet betalen, dan vind ik dat bepaald niet over de schreef gaan. Misschien is er aanleiding om de tarieven, wat de hogere inkomensgroep betreft, te herzien. Ik wil nog een vraag stellen. Na het

verschijnen van het algemeen verslag heb ik kennis genomen van een brief van de Koninklijke Nederlandse Toonkunstenaarsvereniging, gedateerd 1 oktober 1964, die ik half november in handen kreeg en waarin enkele suggesties worden gedaan ten aanzien van de toelating tot muziekscholen en ook ten aanzien van de subsidiëring van het privé-muziekonderwijs. Heeft het college ook kennisgenomen van deze brief? Worden er bij de Zeeuwse muziekschool leeftijdslimieten gesteld, en zo neen, is het dan niet wenselijk dit alsnog te doen, om daardoor te bereiken dat van personen boven een bepaadde leeftijd het volle lesgeld wordt gevraagd? Het doel vEm de school is toch het geven van muziekonderwijs aan de jeugd. De heer Keuning heeft, inhakend op hetgeen ik over dit voorstel heb gezegd, opgemerkt: leidt hetgeen u wilt, namelijk toezicht op wat wordt geboden, juist niet tot een staatskultuur? Ik meen deze opmerking ontkennend te moeten beemtwoorden. Ik geloof echter, dat het woord „staatscultuur", zoïds het in de wandeling wordt gebruikt, een nogal ruime strekking heeft en dat men daaronder o. a. verstaat, dat de staatsburger alleen tot die kultuuruitingen mag komen, die zowel in politiek als in andere opzichten de instemming van de overheid hebben. Dat is nu juist niet onze bedoeling, want dat zou inderdaad tot staatskultuur leiden. Dat geef ik de heer Keuning toe. Onze bedoeling is, ook met het oog op wat er zoal in de kuituur wordt geboden, dat via de subsidieverlening op het gehalte van de programma's wordt toegezien. Door het antwoord van de heer Mes, dat men zich in dit opzicht op het rijk verlaat, ben ik daarop niet geruster geworden, want als wij zien wat er allemaal door de beugel kan, dan staan wij daar zeer huiverig tegenover.

Spr. neemt aan, dat bij de behandeling van het voorstel inzake subsidiëring van de kuituur kennis is genomen van onze bezwaren daartegen. Wij willen graag aantekening, dat wij geacht wensen te worden tegen de posten 1.7.14 (toneel), 1.7. 6 (beeldende kunst), 1.7.18 (kulturele manifestaties op provinciaal niveau), 1.7.20 (onderzoek, inventarisatie en kosten van spreiding op kultureel terrein), 1.7.22 (bijdrage aan de Stichting Kultuurverspreiding Zeeland en anderen voor kulturele doeleinden) te hebben gestemd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen