Het zesde gebod in de staatkunde

8.

Gij zult niet doodslaan

Dan wordt de mens nietig, klein en de volkeren der aarde minder dan een druppel aan de emmer en een stofje aan de weegschaal, zo eindigden we de vorige maal.

Hoe geheel anders klinkt dit dan de pre-ambule van het Handvest der V. N. waarin wij het lied van Lamech kunnen beluisteren: , , Wij, de volken van de V. N., vastbesloten de komende geslachten te beveiligen tegen de oorlogsgesel, die tweemaal gedurende ons leven onuitsprekeUjk leed over de mensheid heeft gebracht, en opnieuw het vertrouwen in de grondrechten van de mens, in de waardigheid en waarde van de menselijke persoon, in de gelijke rechten van mannen en vrouwen, alsmede van grote en kleinere volken te bevestigen en voorwaarde te scheppen, waaronder gerechtigheid en eerbied voor de verplichtingen, die uit verdragen en andere bronnen van internationaal recht voortvloeien, gehandhaafd kunnen worden, en sociale vooruitgang en betere levensstandaarden in grotere vrijheid te bevorderen, en te dien einde verdraagzaamheid te betrachten en te zamen in vrede met elkander als goede naburen te leven, en onze krachten te verenigen om internationale vrede en veiligheid te handhaven, en door de aanvaarding van beginselen en de instelling van methodes te verzekeren, dat wapengeweld niet zal worden gebruikt behalve in het algemeen belang, en ter bevordering van de economische en sociale vooruitgang van alle volken een internationaal apparaat te gebruiken, hebben besloten onze pogingen te verenigen om deze doeleinden te bereiken".

Hier zien we de machtige mens ten voeten uit. De V.N. heeft verschillende belangrijke organen en één daarvan is de Veiligheidsraad. Deze bestaat uit vijf permanente (is blijvende) leden, n.l. Nationalistisch China, Frankrijk, Engeland, de Ver. Staten en Rusland, en uit zes niet-permanente leden. De direkte taak van deze raad is om konflikten tussen landen te bespreken en vreedzaam op te lossen. Doordat de „grote vijf", de permanente leden, het veto-recht hebben, dat is het recht om een besluit te verhinderen ook al staat men alleen, en doordat de tegenstellingen binnen de Veiligheidsraad groot zijn, is haar machteloosheid al meermalen gebleken. Slechts wanneer de communistische en zogenaamd neutralistische landen in hun resoluties overeenstemming met het westen kunnen verkrijgen is het mogelijk bij konflikten de strijdende partijen onder druk te zetten om ze min of meej tot een oplossing te dwingen. Maar hoe dikwijls kiest niet Rusland a priori voor de ene partij, omdat Amerika zich heeft gesteld aan de zijde van de andere partij? Daarbij kan men moeilijk ontkomen aan de indruk, dat secr.generaal Oe Thant liever het westen dan de communistische landen tegenwerkt.

De communisten weten door middel van de V. N. hun positie te versterken en soms zelfs dit orgaan te misbruiken voorhun propaganda. Zo winnen ze gestadig terrein; Zeer bedenkelijk, ja uiterst gevaarlijk is daarbij, dat ook in de west-Europese landen er steeds meer zijn, die in het communisme niet meer zo'n groot gevaar zien.

Een goed opgezette propaganda van links-pacifistische intellectuelen uit alle gezindten en partijen doet niet liever dan Amerika beschuldigen en in een kwaad daglicht stellen. Was er na de oorlog een duidelijke positiekeuze voor Amerika, thans neemt het anti-Amerikanisme onder ons volk steeds meer toe. WeUicht zijn er twee overwegingen, die deze lieden blinddoeken voor het werkelijke communisme. Allereerst heeft men Stalins verklaring — later door Kroetsjef herhaald — volgens welke Rusland vreedzame coexistentie met kapitalistische landen mogelijk acht, op westerse wijze geïnterpreteerd en daaruit verstaan alsof er een mogelijkheid bestaat, dat de strijdwapens begraven kunnen worden en het mogelijk is dat kapitalisme en communisme vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan. Zo kan men wel horen, dat 't communisme nog wel meevalt, dat we bereid moeten zijn tot het gesprek, dat we er nog veel van kunnen leren. '

Maar Stalin verklaarde nadrukkelijk, dat de vreedzame coëxistentie bedoeld was om daarna — eenmaal sterk genoeg — de machtsgreep naar de wereldrevolutie te wagen. En degenen, die in de vreedzame coëxistentieleer graag een voorloper van een verandering in het communisme zelf zien, zullen er goed aan doen, zich te herinneren wat eens in verband hiermede door één der voornaamste Russische leiders werd verklaard.

R.

de R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen