Meditatie

Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.

Joh. 3 : 3.

. Het geloof in de wedergeboorte geplant, als Schriftuurlijk kenteken van de wedergeborene.

In de wedergeboorte plant Gods Geest het geloof in het hart van de zondaar. Wij moeten dan echter ter dege onderscheid maken tussen het geloof als een hebbelijkheid, ingestort vermogen, en het geloof in zijn dadelijke oefeningen. Waar God z ijn genade verheerlijkt is het geloof als vermogen geplant, maar niet immer is dat geloof werkzaam, zoals duidelijk blijkt in onderscheidene voorbeelden, die de Heilige Schrift ons geeft. Denk aan David, toen hij klaagde: Ik zal nog één dezer dagen door de handen van Saul omkomen; aan Sion, dat klaagt: De Heer e heeft mij vergeten en heeft mij verlaten; aan Petrus, die uitriep: Ikverga. Zonder de dadelijke bearbeiding van Gods Geest kan Gods kerk geen geloof oefenen, aüioewelhoe ook door satans aanvechtingen benauwd enbestreden, zij nooit meer het eenmaal ontvangen geloof zullen kunnen kwijt raken, want de Heere zei tot Petrus: Ds heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude. Hun geloof ligt vast in de voorbede van Christus.

Dit ingestorte geloof, werkzaam wordend door de bearbeiding des Geestes, heeft immer tot zijn voorwerp het Woord Gods. Onze catechismus zegt: „dat ik het al voor waarachtig houd, wat God in Zijn Woord heeft geopenbaard.

Dit geloof richt zich dus op wat God in Zijn Woord geopenbaard heeft, en dit is wet en evangelie. Daarom spreken onze ouden dan ook wel van een geloof der wet en een geloof des Evangelies. Onder het geloof der wet verstaat men dan het geloven van de rechtmatigheid van Gods eisen en in het licht ervan de totale verdorvenheid des mensen, die zich in het licht der wet openbaart, en de vloekwaardigheid • van de mens, omdat God gezegd heeft: Vervloekt is een iegelijk, die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet om dat te doen. Toch zal iemand, die in zichzelf kent die krachtige overtuigingen van Gods wet, zich niet kunnen verzekerd houden van een aangevangen zaligmakend werk van Gods Geest in hem, daar er voorbeelden zijn van mensen, die ondanks die zware overtuigingen weer terugvielen in hun goddeloos leven van voorheen.

Toch, hoe moeilijk het ook is om zeker en'Wezenlijk te onderscheiden tussen de overtuiging in hen, in wie Christus daarna een gestalte verkrijgt, en tussen de wettische bewegingen, die soms in verworpelingen zijn, zal ik enige dingen afschrijven uit een dienaangaand zeer gepast werkje, dat ik vóór mij heb, waarin gezegd wordt wat zelden in voorbijgaande overtuigingen gevonden wordt:

1. De overtuiging der huichelaars en verworpelingen zijn gewoonlijk bepaald tot enige zeer grote overtredingen. Zo bekende Saul niet meer dan het vervolgen van David, 1 Sam. 6 : 21, en Judas beleed alleen het verraden van onschuldig bloed, Matth. 27 : 4. Maar die overtuigingen waarmee God Zijn weg in de ziel bereidt, al beginnen zij misschien bij één of meerdere grove of bijzondere zonden, zij houden daar toch niet op, maar die mens wordt voortgeleid om meerdere wetsverbrekingen te zien en kwaden zonder getal, die hem omgeven, gelijk David sprak bij het gezicht van zijn zonde, Ps. 40 : 13. En, in één woord, die algemene overtuiging (indien ik haar zo noemen mag), is niet maar in het onbepaalde gelijk wij gewoonlijk de ongevoelige mensen horen spreken, dat zij ia alles zondigen, maar zij gaat tot in bijzonderheden; evenals Paulus daarna van zichzelf spreekt, dat hij niet aUeen de grootste der zondaars, maar in 't bijzonder, dat hij een lasteraar en vervolger was, 1 Tim. 1 : 13.

2. De overtuigingen der geveinsden raken zelden de bedorvenheid van hun hart en het lichaam des doods, hetwelk een afkerigheid veroorzaakt van hetgeen goed is en hetwelk zeer sterk neigt tot hetgeen kwaad is. Gewoonlijk bevinden wij, dat waar de geveinsden van zichzelf in de Schrift spreken, zij dit met hoogmoed en zelfverheffing doen, eensdeels alsof zij zonder bederf waren, met de farizeën zeggend: ij zijt geheel in zonden geboren en leert gij ons? Joh. 9 : 34, en van grote zonden spreken zij als Hazaël, 2 Kon. 8 : 13. Ben ik een hond, dat ik deze grote zaak zou doen? Andersdeels spreken zij van hetgeen zij ondernemen wiUen, evenals de mens, die zei: eester, ik zal u volgen, waar gij ook heen gaat, Matth. 8 : 19. Zie hoe het volk spreekt, Jer. 42 : 2-7. Zij ondernemen en beloven alles tedoenwatGodhungebiedenzal, zodat zij altijd enigszins hun eigen gerechtigheid oprichten en zich niet onderwerpen aan de rechtvaardigheid Gods. Maar ik mag zeggen, dat overtuigingen en ontsteltenissen omtrent de verdorvenheid des harten en dat lichaam des doods, hetwelk ten kwade neigt en ten goede onbekwaam maakt, niet 't minst gedeelte zijnvan het werk, waardoor de Heere Zijn weg bereidt. Zij zijn gewoon zichzelf als zeer ellendig te beschouwen wegens een lichaam der zonde, en zijn ten einde raad hoe daarvan verlost te worden, gelijk Paulus spreekt, toen hij daarna nog was onder de kwelling der verdorvenheid, Rom. 7 : 19-24.

Rotterdam

Ds. A. Vergunst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen