meditatie

5

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien iemand Mijn stem za horen en de deur opendoen. Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij Openbaring 3 : 20

Het was niet zo best bij die Laodicese bruid. Een slaperige, lauwe, flauwe gemeente! Gelukkig, bij ons is het anders, zult u zeggen. Wij zijn nogal aardig aktief. Het kón toch zijn, dat we van binnen noch koud noch heet zijn met betrekking tot Christus, dat we toch - als de thermometer aangelegd wordt - een lauwe gemeente moeten heten. Omdat we wel aktief zijn hier en aktief daar, maar hoe staat het met de hefde van Christus? Is Hij welkom als Hij aanklopt op de deur van ons hart? Dat zal toch alleen het geval zijn bij degenen, die met David in Psalm 40 mogen zingen: Schoon ik arm ben en ellendig is die Bruidegom mijn ware rijkdom, mijn eeuwige toekomst, mijn 'hoogste geluk en mijn duurzaamste vrede. Dan denkt Hij aan mij bestendig. Ja, zegt de Heere Jezus, Ik wil ook nog aan uw deur kloppen, mensen. En misschien hoort ge die klop op de deur niet eens? Het is zo'n fijne klop. Hij staat daar niet op de deur te hameren en te bonzen als de kleine jongens doen, die er tegen aan schoppen en bonzen met handen en voeten om toch maar die deur open te rammelen.

Jezus klopt zo eens even. En dan moet het dus stil zijn. En het is niet zo erg stil bij ons binnen. Niet zo erg stil in ons huis. Het is niet zo erg stil in de kerk. Er zijn zoveel geluiden. Er is zoveel te bespreken. Zou de klop van Jezus nog gehoord kunnen worden als Hij die op de deur van ons hart — van ons huis — van onze gemeente - van de kerken in Nederland liet vallen?

Stil eens eventjes, zeggen we dan, er wordt, geloof ik, geklopt. Veel mensen stappen zo maar binhen. Ze hebben geen bel of klopper nodig. Je stapt zo maar achterom. Je loopt zo maar de kamer in. Het is zo gezellig en gemoedelijk op het platteland. Ik ben nog nooit buiten de deur gehouden, tenzij de deur op slot was.

Kijk, dat was nu het geval in Laodicea. De deuren zijn er op slot. De grendels zijn er voor geschoven. Een grendel op de voordeur hier en een grendel op de achterdeur daar, en dan zijn de ramen ook nog van pinnen tegen inbraak voorzien.

Als u nu vraagt; wat zouden die grendels en sloten bij mij kunnen zijn? Daar heb ik iets over gelezen, ook al weer bij die trouwe uitlegger van de Heilige Schrift, die ik zojuist al noemde. Hij zegt: die grendels, zou men kunnen zeggen, zijn 's mensen onwetendheid, zijn ongeloof en zijn zondige vooroordelen. Dat zijn zo de grendels en sloten, die de Heere Jezus buiten ons hart en huis houden, niet?

Onwetendheid. We praten wel veel over Jezus. Maar we weten eigenlijk niet over Wie we het hebben. We kepnen Hem niet. Onwetendheid met betrekking tot Jezus. In de tweede plaats: ongeloof. We praten wel veel over Jezus. We schrijven kerkbodes over Hem vol. Dikke boeken rollen van de pers, door knappe handen geschreven. Elke preek gaat over Jezus. Maar uw en mijn hart zit boordevol ongeloof. We geloven niet in Jezus van nature. In de derde plaats zitten we vol met zondige vooroordelen, zodat ge denkt: och ja, ik zal Jezus wel nodig hebben, maar als ik dit doe en dat laat, zou het dan ook niet bij God in orde kunnen komen tussen Hem en mij? Zondige vooroordelen; wanneer u denkt: als Jezus komt, dan verplettert Hij mij misschien wel, zoals een pottenbakker een mislukt stuk werk verbrijzelt. Vooroordelen tegen Jezus.

Dat zijn de grendels, die Hem buitensluiten. De geestelijke doodsheid en dorheid sluiten de Heere Jezus buiten. Ongeloof, omdat we zelfs werkelijk niet begeren in Jezus te geloven tot de zaligheid. Op een persoonlijke wijze. Dat wil Hij toch! „Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Zo iemand Mijn stem zal horen en zal opendoen". Iemand. Wie zou dat zijn? Moet de dominee dat uitmaken? Moet hij zeggen: jij bent die iemand, of daar zit er één? Neen, dat maak ik niet uit. Maakt dat die „iemand" dan uit? In zekere zin wel. ledereen is verantwoordelijk, ook nu weer, voor wat hij hoort. Ge kunt gemakkelijk zeggen: ik heb niets aan die dominee, ik heb niets aan zijn preken, maar het ligt veel aan uzelf hoor. Dan is het dus maar een uitvluchtje om je ervan af te maken.

„Zo iemand Mijn stem hoort". De stem van Jezus. Wie horen Zijn stem? Het zijn alleen de schapen Zijner \yeide. Ge moet een schaapje van Christus' kudde worden. Anders kunt ge nooit de stem van de goede Herder beluisteren. Dat wil zeggen: we moeten nieuwe mensen worden, wedergeboren uit de Heilige Geest, om werkelijk een orgaan te bezitten - en dat niet maar in de vorm van een oor aan het hoofd, maar een gehoor-apparaat — in het hart voor die stem, die hemelse Zender; om met Samuel te zeggen: Spreek Heere, Uw dienstknecht(-maagd) hoort!

„Indien iemand Mijn stem zal horen". De stem van Jezus, de stem van de Zaligmaker herken je uit honderdduizend andere stemmen. Dat is de stem mijns Liefsten! zo roept de bruid in vervoering uit. Daar is Hij, daar komt Hij! Er is maar één stem, waar ze eigenlijk op (moeten) letten. Dat is de stem van haar Bruidegom, haar Liefste. Dat geldt nu ook de gehele kerk van Christus. Het gaat om de stem van haar Bruidegom, haar Koning, haar Heere en God. Zo spreekt er maar Eén. Wat is die stem lieflijk. Wat IS die stem uit honderdduizend stemmen te herkennen!

Achterberg

Ds. J. van der Haar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen