De zee zag het en vlood, de Jordaan keerde achterwaarts.

Psalm 114: 3

Mozes heeft op Gods bevel Israël uit Egypte geleid. Enkele dagen na de verlossing uit de slavernij van de Egyptenaren staat het volk voor de Rode Zee. Daar klinkt het woord des Heeren tot Mozes: „Zeg de kinderen Israels, dat ze voorttrekken". En zie, daar openbaart God Zijn almacht en een pad wordt gebaand door de wateren van de Schelfzee. Na veertig jaar staat het volk van Israël weer voor het water. Mozes is gestorven en Jozua is de leider van het volk geworden. De woestijn ligt achter hen. Jozua staat met Israël aan de grenzen van het beloofde land. Doch het water van de Jordaan scheidt hen van Kanaan en roept hun een onverbiddelijk halt toe. Hoe zal het volk van Israël in het beloofde land komen? Jozua krijgt van de Heere bevel om het volk gereed te maken om Kanaan te beërven. Israël moet zich voorbereiden en zich heiligen om het grote wonder van Gods majesteit en macht te aanschouwen. De priesters des Heeren ontvangen de vererende opdracht om de ark des verbonds te dragen voor het aangezicht van Israël God zal Israël door de Jordaan leiden om het beloofde land te beërven. De ark des Heeren was het teken van Gods tegenwoordigheid onder Israël, het volk moest door het geloof op deze ark zien. Het dragen van de ark des verbonds was een grote eer voor de priesters, vooral nu God Zijn majesteit en wonderen zal openbaren. Niet alleen voor de priesters, maar eveneens voor Jozua is de doortocht door de Jordaan een feit van machtige betekenis. Immers, God zal door dit wonder Jozua groot maken voor het aangezicht van Israël Er is veel overeenkomst tussen Mozes en Jozua. Mozes heeft het volk door de Rode Zee mogen leiden en Jozua heeft Israël door de Jordaan gevoerd. God bracht Israël eerst uit de slavernij in de vrijheid en daarna in het vruchtbare Kanaan. Zie, daar trekt Jozua met het volk op het bevel des Heeren naar de Jordaan. De priesters, die de ark Gods dragen, gaan in vol ambtsgewaad voor het volk uit. Het ganse volk van Israël verkeert in spanning omtrent wat er zal gebeuren. In stil vertrouwen en in heilige aanbidding ziet Gods oprechte volk op naar de Heere. De priesters wandelen voorwaarts met de ark des Heeren. Gods volk onder Israël mag door het geschonken geloof op Christus de Beloofde der vaderen zien. Zie, daar raken de voeten van de priesters het water van de Jordaan. Een Goddelijk wonder grijpt plaats: Plotseling staan de wateren der rivier, die uit het noorden komen, stil Een muur van water wordt gevormd, terwijl het andere water wegstroomt. De priesters betreden met de ark des Heeren het eerst deze wonderweg. In het midden van de rivier houden ze stil en ze plaatsen de ark in de bedding van de Jordaan. De ark des Heeren wordt daar geplaatst om het geloof van het volk van Israël te versterken. Gelijk het volk, dat in de woestijn door de vurige slangen gebeten was, moest opzien naar de opgerichte koperen slang tot behoudenis des levens, zo moet Israël nu zien op de ark Gods. Door het licht van Gods Geest is de ark voor hen gaan leven in zijn rijke symbolische betekenis. Door het geloof ziet het oprechte volk des Heeren de ark als Gods gave, die sprak van de komst van Christus. Door Goddelijke onderwijzing mochten ze Christus aanschouwen als de grote Verlosser, de Koning Israels. Welk een heerlijkheid en schoonheid is er afgestraald van de ark voor de oprechte Sioniet bij het doortrekken van de Jordaan! Hoe schoon is Christus voor hem geweest in Zijn Middelaarsheerlijkheid! Wat een weldaad is het om te mogen reizen met een wondervolk, over een wondere weg, naar een wondervol land. De priesters des Heeren waren bij de ark, ze vormden een erewacht rondom Gods ark. De plaats van de priester was tussen God en het volk van Israël Daarom moesten ze voor het aangezicht van het volk heengaan om door hun geloof een voorbeeld te zijn voor Israël Ze werden het eerst geroepen om hun geloof te tonen in daden. En zoals de priesters van oud-Israël de wateren van de bruisende Jordaan tegemoet traden, zo moeten Gods knechten de strijd aanbinden tegen alle ongeloof en bijgeloof We mogen met de dichter vragen: „ Wat was u, gij zee. dat gij vloodt en gij, Jordaan, dat gij achterwaarts keerdet? " God sprak en de wateren gehoorzaamden Zijn stem. De ark, ja, de Heilige Israels stond daar midden in de Jordaan om Zijn volk een veilige doortocht te geven. De doortocht door de Jordaan is een wonder van God geweest, maar ook een feit van rijke symbolische betekenis. Israël moest om in Kanaan te komen door de Jordaan. Zo moet Gods volk om het hemels Kanaan te beërven door de doodsjordaan. Want de weg naar het land der rust gaat door de poorten des doods. De wateren van de doodsjordaan kunnen zo geweldig bruisen, dat ze de ziel van Gods kind doen bewn en sidderen. Weet u wanneer dat gebeurt.' Als het donker voor de ziel is en wc de Ark der behoudenis niet kunnen zien. Wanneer kunnen we met blijdschap de doodsjordaan doorgaan' Als we Gods liefde mogen ervaren in ons hart en door het geloof mogen zien op Christus, de Ark der behoudenis Christus is vrijwillig en gewillig de doodjordaan ingegaan om Zijn volk een weg te banen en een veilige doortocht te verzekeren. De Jordaanwateren, de doodswateren gingen over Zijn gezegend hoofd, toen Hij Zijn ziel als een schuldoffer stelde op Golgotha. Christus staat voor Zijn volk in het midden van de doodsjordaan. Daarom wijkt de Jordaan achterwaarts en Gods volk gaat in in de vreugde des Heeren!

Middelburg

Ds. G. A. Zijderveld

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen