BUITENLANDS OVERZICHT

(Wegens het te laat binnen komen van dit artiliel was het niet mogelijk dit in het vorige nummer te plaatsen).

Op zijn halfjaarlijke persconferentie heeft ^ de Franse president, Georges Pompidou, gezorgd voor een grote verrassing. Hij maakte bekend dat hij de komende uitbreiding van de EEG zo belangrijk vindt, dat hij besloten heeft de kwestie aan het Franse volk voor te leggen. Men zal zich, waarschijnlijk op 23 april, via een referendum mogen uitspreken over de eventuele toetreding van Engeland, Ierland, Denemarken en Noorwegen. Premier Heath van Engeland zal dit initiatief van Pompidou niet hebben toegejuicht. Zelf biedt hij reeds lange tijd weerstand tegen de verlangens van de Labour-oppositie, die eveneens een uitspraak van het Engelse volk over aansluiting bij de EEG wenst. Voor Pompidou zal het referendum een groot succes worden, daar het merendeel der Fransen positief staat tegenover uitbreiding van de EEG. Een referendum in Engeland over deze kwestie kan echter een uiterst hachelijke zaak worden. In het parlement was bij de laatstgehouden stemming nog een kleine meerderheid bereid premier Heath in zijn Europese politiek te volgen. Opiniepeilingen tonen echter aan, dat de kans groot is, dat de meerderheid van het Engelse volk zich bij een referendum tegen het EEG-lidmaatschap van Engeland zal uitspreken. Daarom is premier Heath niet bereid aan de verlangens van de oppositie tegemoet te komen, temeer daar het volksreferendum, waar president De Gaulle zich indertijd regelmatig van bediende, in Engeland een nimmer gehanteerd instrument is.

HANDIGE MANOEUVRE VAN POMPIDOU

De aankondiging van het referendum heeft geen moeilijkheden gegeven bij de besprekingen tussen Pompidou en Heath, die enkele dagen later op het landgoed van laatstgenoemde hebben plaatsgevonden. Het is namelijk niet de bedoeling van de Franse president om door dit referendum te trachten de toetreding van Engeland tot de EEG alsnog onmogelijk te maken; dit zou hij op deze wijze ook beslist niet kunnen bereiken. In de eerste plaats wil hij trachten door de uitspraak van het volk verdeeldheid te zaaien in de linkse oppositie, die bezig is een macht van betekenis te worden.

Vanaf 1958 regeren onafgebroken de Gaullisten in Frankrijk; van de oppositie ging tot nog toe weinig kracht uit, daar ze verdeeld was. Negen maanden geleden echter werd een nieuwe socialistische partij opgericht. Onder leiding van de ervaren politicus Francois Mitterrand, de man die bij de presidentsverkiezingen van 1965 slechts negen procent bij president De Gaulle achterbleef, bracht deze partij zo snel mogelijk tot een verkiezings-akkoord te komen met de machtige Franse communistische partij; uiterlijk in 1973 moeten er in Frankrijk immers nieuwe parlementsverkiezingen gehouden worden. De twee partijen zijn het op vele punten met elkaar eens; één punt, waarover men grondig met elkaar van mening verschilt, is de houding tegenover de EEG. De socialisten zijn voorstanders van de Europese Gemeenschap. Wel vinden ze dat het beleid nog enigszins gedemocratiseerd zou moeten worden door de bevoegdheden van het Europese Parlement te vergroten; met de grond- principes van de gemeenscliap gaan ze echter alckoord. De communisten in Franlcrijli daarentegen wijzen de EEG in zijn huidige structuur volstrekt af. Het aanstaande referendum van Pompidou dwingt nu de beide linkse partijen tot een akkoord over deze zaak te komen. Wanneer geen van beide partijen bereid is op dit punt water in de wijn te doen, zal het bondgenootschap tussen socialisten en communisten geen levensvatbaarheid hebben. Hiermee zal Pompidou het gevaar hebben bezworen, dat Mitterhand na de verkiezingen de leiding overneemt. Het is ook mogelijk dat beide partijen overeenkomen de kiezers het advies te geven, zich bij het referendum eensgezind van stemming te onthouden.

Andere motieven

Men verwacht in Frankrijk, dat Pompidou na een massaal , , ja" bij het referendum, enkele weken later reeds algemene verkiezingen zal uitschrijven. In de pro-Pompidou-sfeer, die dan nog rondwaart in Frankrijk, zal hij opnieuw op een grote overwinning kunnen rekenen, waardoor de oppositie voorlopig weer uitgeschakeld zal zijn.

Het komende referendum kan ook worden uitgelegd als een poging van de Franse president, om de leiding op zich te nemen in de Europese Gemeenschap, juist nu de grote partners West-Duitsland en Engeland geplaagd worden door binnenlandse problemen. In deze richting wijst misschien ook het streven van Pompidou om de zetel van de Europese Commissie en het Europese Parlement, de twee belangrijkste organen van de EEG, te verplaatsen van Brussel naar Parijs.

NAAR EEN BURGEROORLOG ULSTER? IN

Het levensgrote conflict in Ierland heeft een nieuw stadium bereikt: de Engelse regering heeft besloten Noord-Ierland onder rechtstreeks bestuur van Londen te plaatsen. Deze beslissing is genomen nadat de besprekingen tussen Heath en de Noordierse premier Brian Faulkner waren mislukt. Het breekpunt in deze besprekingen was het voorstel van Heath om de verantwoordelijkheid voor orde en gezag over te hevelen naar Londen. Wanneer het Britse Lagerhuis deze machtsoverneming heeft goedgekeurd, zal premier Faulkner met zijn kabinet aftreden. Door deze ontwikkeling is het gevaar voor een burgeroorlog in Ierland groter geworden. De protestanten in het algemeen beschouwen het ingrijpen van Heath als een buigen voor de terroristische druk van de IRA, de ondergrondse verzetsbeweging, die al zoveel laffe moorden op haar gewe­ ten heeft. Men is er zich zeer goed van bewust, dat de 500.000 roomskatholieken in Ulster niets minder willen dan een verenigd Ierland, waarin de rooms-katholieken niet (zoals nu in Ulster) in de minderheid zijn, maar een drievoudige meerderheid zullen vormen. De één miljoen Noordierse protestanten zijn vastbesloten zich, desnoods met geweld, tegen eenwording te verzetten, te meer daar de rooms-kathólieke kerk in de Ierse Republiek een buitengewoon grote invloed op de staat uitoefent. In de Ierse grondwet wordt aan de rooms-katholieke kerk een bijzondere positie toegekend. De scholen in de republiek zijn vrijwel uitsluitend bijzondere, door de staat gesubsidieerde, rooms-katholieke scholen. Openbare scholen zijn er niet. Op gemengde huwelijken wordt het betreffende decreet van het concilie van Ti-ente nauwgezet toegepast, waarbij de paartjes in kwestie moeten beloven hun kinderen rooms-katholiek op te voeden. De Ierse protestanten zijn niet van plan zich zonder meer bij het beleid van de Engelse regering neer te leggen. De gewezen minister van Binnenlandse Zaken, William Craig, heeft de overname van het bestuur door Engeland ongrondwettig en anti-democratisch genoemd. Craig neemt een machtige positie in, daar hij de leider is van de zogenaamde „Vanguard Movement" een organisatie die 75.000 militante protestantse leden telt. Verleden week hebben de volgelingen van Craig een massale demonstratie in Belfast gehouden, die door 60.000 protestanten werd bijgewoond. De misdadigersbende van de IRA, die door de Engelse regering veel liarder aangepakt moet worden, zal het besluit van premier Heath wellicht als een politieke winst ervaren en daardoor gestimuleerd worden nog agressiever op te treden. Dit kan in het huidige stadium gemakkelijk een reactie van de geladen , , Vanguard Movement" tot gevolg hebben. De Heere beware dit zwaar geteisterde land voor een totale burgeroorlog en geve hulp uit de benauwdheid; want des mensen heil is ijdelheid.

St.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen