De Vietnam-besprekingen in Parijs

Op donderdag 13 juli zijn de besprekingen over Vietnam in Parijs hervat. De vertegenwoordigers van beide partijen hebben elkaar toen voor het eerst sinds tien weken weer ontmoet. Naast het openbare overleg worden er ook geheime onderhandelingen gevoerd tussen Henry Kissinger en de Noordvietnamees Le Doec Tho.

Daar het Noordvietnamees offensief geheel tot staan gebracht it en Nixon er zowel de Chinezen als de Russen van overtuigd heeft dat Washington niets anders wil dan een eerlijke vrede, bestaat de kans, dat men thans enig succes zal boeken. Er zal druk onderhandeld worden over Nixons laatste en tot nog toe meest verregaande vredesvoorstel van 8 mei: Nixon bood toen een wapenstilstand aan onder internationaal toezicht; de strijdende partijen behoefden zich niet terug te trekken op hun oude stellingen (een voordelige bepaling voor het toen nog succesvolle Hanoi). Wanneer Hanoi vervolgens alle Amerikaanse krijgsgevangenen zou loslaten, zouden alle Amerikaanse troepen binnen vier maanden Vietnam verlaten.

Het is onbegrijpelijk waarom de Vietnamese communisten op dit voorstel niet'zijn ingegaan, ja er zelfs niet over hebben willen praten. Wanneer ze de regering van Zuid-Vietnam omver wilden werpen, konden ze na ruim vier maanden, wanneer de Amerikanen vertrokken waren, immers een serieuze poging wagen. Daarom moet vanaf het begin, maar zeker sedert 8 mei, het Noordvietnamese offensief misdadig worden genoemd, omdat het geheel overbodig is en Noord-Vietnam onnodig aan een totale vernietiging blootstelt. Opvallend is, dat, kort na Nixons bezoek aan Moskou, de Russische president PÓdgorny naar Hanoi is gereisd. Wellicht heeft Nixon de Russische machthebbers er van overtuigd dat zijn aanbod serieus was. Hetzelfde schijnt ook in Peking gelukt te zijn door Henry Kissinger, toen hij deze stad onlangs voor de vierde keer bezocht. Ook vanuit Peking schijnt Hanoi de wenk gekregen te hebben, dat het met Washington tot een vredesregeling moet zien te komen. Het is echter de vraag, in hoeverre de Noordvietnamezen zich een vrede laten opdringen. Zij hebben steeds aangedrongen op onvoorwaardelijke terugtrekking van de Amerikanen en op vervanging van de regering-Thieu in Saigon, „de marionet van de Amerikaanse agressors", door een drieledige coalitieregering van Viet Cong, leden van de huidige regering en neutralen.

Mc Govern en Vietnam

Een onzekere factor in de vredesbesprekingen vormen de komende presidentsverkiezingen in Amerika. Nixons tegenstander Mc Govern is voorstander van een algehele terugtrekking uit Zuid-Vietnam binnen 90 dagen, zonder één enkele tegenprestatie van Noord-Vietnam.

Hoe het met de Zuidvietnamezen afloopt, die op de beloften van de Democratische presidenten John Kennedy en Lyndon Johnson hebben vertrouwd, is hem blijkbaar onverschillig. Vice-president Agnew heeft van Mc Govern gezegd: „Hij is de lieveling van alle voorstanders van Amerika's vlucht en nederlaag." Wat moeten de Noordvietnamezen nu doen in verband met deze veikiezingen? Wanneer ze wachten met serifcus onderhandelen tot misschien Mc Govern gekozen is, dan kunnen ze zich danig in de vingers snijden. Wanneer Mc Govern namelijk verliest, krijgen ze een herkozen Nixon tegenover zich, die minder soepel zal zijn dan de huidige Nixon, die nu op d< ; vredesonderhandelingen graag een diplomatiek succes binnenhaalt. Wanneer ze met Nixon thans tot een overeenstemming komen, dan staat Nixons herverkiezing menselijkerwijs gesproken vast. Daarover zouden wij ons in het vrije Westen kunnen verheugen. Wij hebben meer vertrouwen in de huidige president dan in Mc Govern, die zich heeft opgeworpen als de profeet van een betere tijd, maar met name door zijn opvattingen over de defensie en zijn houding tegenover de communisten, de wereldvrede in nog groter gevaar kan brengen.

Volgens Mc Govern heeft Amerika dringend behoefte aan hervorming en vernieuwing. Helaas horen we er niet van, dat deze predikantszoon de Amerikaanse samenleving wil vernieuwen naar het richtsnoer van het onfeilbare Woord van God, dat, evenals in West-Europa, ook in de nieuwe wereld steeds meer zijn greep op het maatscliappelijke en politieke leven verliest. In dat Woord zijn toch vervat de beloften voor het tegenwoordige en het toekomende leven. Zij het voor ons steeds een lamp voor onze voet en een licht op ons pad.

R. St.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen