BUITENLANDS OVERZICHT

Door gebrek aan plaatsruimte in De Banier van 8-2-'73 wordt dit artikel nu geplaatst

Er was nog maar nauwelijks één uur in de vorige week verstreken, toen naar de letter van het Vietnamakkoord de wapenstilstand van kracht werd.

Daardoor kwam er een voorlopig einde aan een strijd, die aan ruim één miljoen Vietnamese soldaten en < een zeer groot aantal burgers het leven heeft gekost. Daarnaast hebben bijna 50.000 Amerikaanse soldaten in Vietnam het leven gelaten, massa's huizen zijn vernietigd en grote bossen zijn ontbladerd. We mogen ons er intens over verheugen dat het Viet-< namese volk thans verlost is van de gesel, die hen ruim 30 jaren heeft geslagen.

President Nixon sprak echter over •een broze vrede on naar wij menen terecht. Terwijl er thans nog steeds bestandschendingen op grote schaal gemeld worden, vrezen we dat de < strijd na het vertrek van de Amerikanen te zijner tijd weer zal oplaaien. De onderlinge verhouding tussen de politieke groeperingen in Zuid-Vietnam zijn slecht; er is geen wederzijds vertrouwen, daar de politieke doelstellingen onverzoenlijk zijn.

Ontwerp-akkoord en het definitieve akkoord <

Om de arrogante houding van de Noordvietnamese onderhandelaars te breken, heeft president Nixon eind vorig jaar bevel gegeven de steden Hanoi en Haiphong te bombarderen. Bij deze kerstbombardementen zijn 1.000 aanvalsvluchten uitgevoerd, waarbij 40.000 ton bommen zijn uitgeworpen waardoor 2579 mensen gedood of gewond zijn. Toch heeft dit geweld Noord-Vietnam nauwelijks toeschietelijker gemaakt, temeer daar het moreel gesteund werd door de vele kreten van verontwaardiging, die gebundeld werden in betogingen en demonstraties in en buiten Amerika.

In het definitieve bestandakkoord is, vergeleken met het ontwerp-akkoord van oktober, het internationaal toezicht op de naleving van het bestand beter gegarandeerd. Hanoi wilde de controle-commissie, die bestaat uit militairen van Polen, Hongarije, Canada en India beperken tot 250 man T met zeer beperkte bevoegdheden. Thans bestaat ze uit 1160 man, die een bijna onbeperkte bewegingsvrijheld hebben. Indonesië heeft de plaats ingenomen van India, daar dit land, sinds het in 1971 een bondge-< nootschap met Moskou sloot, voor het Witte Huis niet meer acceptabel was. Deze controleurs hebben nu de onmogelijke taak een frontlijn van meer dan 1300 km te controleren en infiltraties binnen Zuid-Vietnam te signaleren. Globaal kunnen we zeggen dat het bestandakkoord op de overige punten weinig van het akkoord van oktober verschilt.

1 De eis van Van Thieu niet ingewil­ 1 ligd

Velen waren van mening dat president Nixon het akkoord in oktober : niet wilde tekenen, daar hij zich : schaarde achter de eis van president Van Thieu van Zuid-Vietnam, dat ; alle Noordvietnamese troepen het : zuiden moesten verlaten. Volgens de 1 bestandovereenkomst mogen de 145, 000 Noordvietnamese militairen echter in Zuid-Vietnam blijven. Het 1 hele land is een lappendeken van en­ i claves, corridors en territoria waar i men elkaar dient te respecteren; men i spreekt dan ook wel van een luipaar­ i denbestand. De vraag is gewettigd 1 hoe een volk met zoveel buitenlandse i troepen in het land vrij over zijn ei­ i gen lot kan beschikken.

Zolang de Noordvietnamese troepen J niet worden teruggetrokken achter de militaire bestandslijn, is er slechts een schijnvrede. Wanneer de ontwikkeling naar een democratische republiek, zoals die door vrije en algemene verkiezingen moet worden bewerkstelligd, niet verloopt zoals i 1 1 i ' J ( : i i ; 1 i Noord-Vietnam dit wenst, kunnen deze troepen direct weer worden ingezet om de Vietcong te helpen, onder het motto dat „de onderdrukte communistische minderheid in Zuid-Vietnam terecht in opstand gekomen is tegen het corrupte regime van Van Thieu".

^ Waarschijnlijk zullen de Noordviet-i namezen en de Vietcong (het Natio­ i naal Bevrijdingsfront) voorlopig de ; akkoorden zoveel mogelijk eerbiedi­ j gen. President Nixon heeft de com­ i munisten op nogal krachtige wijze ( duidelijk gemaakt dat hij niet zal ( dulden dat de gesloten akkoorden op i flagrante wijze geschonden zullen i worden. Al zullen alle Amerikaanse 1 troepen binnen '30 dagen Vietnam verlaten, de Amerikaanse luchtmacht 1 blijft in Thailand aanwezig en even­ 5 zo de Amerikaanse vloot in de wate­ i ren van Indo-China.

1 Nog een reden om zich voorlopig wat i rustig te houden is de toezegging van de Verenigde Staten aan Hanoi, dat ; zij met aanzienlijke sommen zullen bijdragen aan het herstel en de wederopbouw van de Noordvietnamese economie. Ook zullen Moskou en Peking, die het vorig jaar op diplomatieke wijze door Nixon tegen elkaar zijn uitgespeeld en Hanoi onder Amerikaanse druk in de steek hebben gelaten, er geen behoefte aan hebben om Washington tot een nieuwe interventie te provoceren. Wel zullen de Russen er politieke en strategische voordelen in zien om goede betrekkingen met Noord-Vietnam te blijven onderhouden. Evenals Bangladesj kan Noord-Vietnam hen van nut zijn bij de omsingeling van China.

Bedreiging vanuit Laos en Cambodja

Het is een zwak punt in het bestandakkoord, dat van de Noordvietnamezen niet geëist is dat ze zich terugtrekken uit Laos en Cambodja. Op de conferentie in Geneve in 1954 heeft Hanoi de soevereiniteit van Laos en Cambodja en tevens de territoriale integriteit van beide erkend. Toch gebruiken de Noordvietnamezen reeds jaren deze twee landen om hun troepen in Zuid-Vietnam via de bekende Ho Tsji-Minh-route te bevoorraden. Ook hebben ze er kampen ingericht, van waaruit Zuid-Vietnam kan worden aangevallen. Dit gevaar blijft thans aanwezig; de Zuidvietnamezen moeten attent blijven om hun grenslijn van 1.000 km zonodig te verdedigen.

Het is jammer dat de wapenstilstand niet voor geheel Indo-China geldt. De Cambodjaanse communistenleider prins Sihanoek, die in ballingschap in Peking leeft, heeft gezegd dat zijn manschappen zullen blijven vechten tot het huidige bewind van Lon Nol is verslagen. De situatie is daar nog gecompliceerder dan in Vietnam, daar generaal Lon Nol in zijn strijd tegen de prins wordt gesteund door de Verenigde Staten en de Sowjet-Unie. Het Kremlin wil voorkomen dat Sihanoek in de hoofdstad Phnom Penh terugkeert, omdat Cambodja daardoor ongetwijfeld in de Chinese invloedssfeer terecht zal komen.

Sombere vooruitzichten

Zolang de strijd in Cambodja en Laos voortduurt en het de Noordvietnamezen vrij staat hieraan deel te nemen, blijft de toestand zorgelijk. Het is voor de regering-Van Thieu ook een belangrijke vraag in hoeverre het Nationaal Bevrijdingsfront zal willen meewerken aan de uitvoering en de respectering van de 23 artikelen en de 4 bijbehorende protocollen van het Verdrag van Parijs. Nu het oorlogsgeweld is opgehouden en de wapens rusten, is de politieke strijd ontbrand tussen het hechte en vitale Bevrijdingsfront en de Democratische Partij van Van Thieu. Het communistische Bevrijdingsfront zal zijn ideaal, één communistisch Vietnam, nooit opgeven. Wat die eenheid van Vietnam betreft kan het zich beroepen op het Bestandakkoord, dat „aandringt op een stapsgewijze hereniging van Noord-en Zuid-Vietnam", zij het ook dat dit geschieden moet „via vreedzame middelen, discussies en overeenkomsten tussen Noord-en Zuid-Vietnam".

De niet-communisten, die terecht kunnen vrezen dat zij onder een communistisch bewind niet veel goeds hebben te verwachten, zullen de communisten blijven wantrouwen en zich tot het uiterste tegen hun ideologie blijven verzetten. De praktijk heeft hen geleerd dat de communisten korte metten maken met „verraders". Na het Verdrag van Geneve in 1954 zijn in Noord-Vietnam 51.000 niet-communistische burgers om het leven gebraclit. Tussen 1957 en 1963 hebben de Noordvietnamezen in Zuid-Vietnam 13.000 mensen met leidinggevende functies gedood. Toen ze in 1968 de stad Hué bezetten, vermoordden ze in koelen bloede 5800_ niet-communistische burgers. De Vietcon heeft meer dan 40.000 leraren, artsen, burgemeesters enz. gekidnapt, die, voorzover ze nog niet

overleden zijn, in Noordvietnamese gevangenissen worden vastgehouden. President Nixon sprak op 27 juli 1972 deze woorden: „Als de communisten ooit heer en meester worden in Zuid-Vietnam, doen ze hetzelfde wat ze in 1954 hebben gedaan in het Noorden, nadat ze het daar voor het zeggen hadden gekregen. Daar hebben ze onder het mom van landhervorming 500.000 mensen geëxecuteerd." Tot dit getal moeten ook gerekend worden de gevallen van zelfmoord door in het nauw gedreven zogenaamde „klassevijanden" en hun vrouwen en kinderen, die door uithongering om het leven zijn gebracht. Deze feiten mogen al diegenen, die het Amerikaanse optreden in Vietnam zo onbarmhartig bekritiseerd hebben wel eens betrekken in hun oordeelsvorming.

Ons inziens ziet de toekomst op langere termijn er voor de Zuidvietnamezen niet zo rooskleurig uit. Ook president Nixon houdt er rekening mee dat Zuid-Vietnam zich in de toekomst zal moeten verdedigen: hij heeft de Zuidvietnamese luchtmacht gemaakt tot de op twee na sterkste ter wereld. Het zou voor het volk van Zuid-Vietnam een drama zijn, wanneer de vtede •slechts een zoete droom zal blijken, die straks gevolgd zal worden door een ontwaken onder communistische terreur.

Gelukkig heeft in Vietnam de mens niet het laatste woord. Het is de Heere Die de vrede maakt en het kwaad schept. Die de oorlogen doet ophouden tot aan het einde der aarde. Hij schenke het volk van Vietnam, maar ook ons, door Zijn Woord en Geest de ware vrede in het hart. Dan zal het ene volk tegen het andere volk geen zwaard meer opheffen en zij zullen geen oorlog meer leren.

R. St.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen