Telegrafisch... ?

Door de haag coniferen steekt de buurvrouw mij een gedeelte van het dagblad De Telegraaf toe. „Wil jij dit interview met een partijgenoot van julhe soms lezen? Ik snap niets van de bedoeling van deze SGP-er. Jij wellicht wel..."

Met een grote bos onkruid in mijn handen rijs ik moeizaam omhoog. De tuin krijgt net een grote beurt en levert niet alleen knieënwerk, maar daarnaast bloemen, onkruid en brandnetels op. Pijnlijk steken ze mij, maar dat is mijn eigen schuld. Wie maakt er dan ook een hoek in haar tuin om er onkruid in te kweken? ! Met vuile knieën, zere rug en vieze handen pak ik de krant aan. Mijn oog valt direkt op de afgedrukte foto. Ik kijk er met een bezwaard hart naar en zucht. . . De foto op zich is goed en groot afgedrukt, maar. . . in De Telegraaf (van 28-4- '84) poseert een partijgenoot, met één hand leunend op de Statenbijbel, gekleed in een driedelig zwart kostuum en een zwarte stropdas om. Hoe schoon zou deze foto het ochtendblad Trouw of het Reformatorisch Dagblad gesierd hebben! Helaas. . . De Telegraaf mocht een interview met Ds. K. Veldman, Hervormd predikant te Staphorst en voorzitter van de Landelijke Stichting tot handhaving van de Staatkundig Gereformeerde beginselen afdrukken. Binnen de SGP-kringen worden de leden er van aangeduid als „de bezwaarden". Zelf noemen ze zich „de verontrusten". Wél, de verontrusten zijn een aktie begonnen tegen deelname van de SGP aan de Europese Verkiezingen. Per advertentie riepen ze via enige christelijke bladen op om 14 juni niet te gaan stemmen. In De Telegraaf geeft Ds. Veldman, als voorzitter van voornoemde stichting tekst en uitleg van zijn zienswijze en die van de Stichting. Volgens de interviewer schenkt hij taal als klare wijn. Ik had echter na het lezen van het interview meer het gevoel een fles azijn op te hebben! Smaken verschillen nu éénniaal. In ieder geval, de lezers van de Telegraaf weten nu zo'n beetje wat SGP-ers voorstaan. En. . . dat domi­ nee Veldman namens „veel SGP-ers spreekt, maar. . . niet namens alle", stelt de verontruste predikant in het Telegraaf interview. Dat stelt mij iets gerust en neemt iets van de nare smaak weg. Echter niet van de schaamte die bij mij opkwam toen ik hét las.

Schaamte. . . niet tegenover mijn buurvrouw, maar op dat moment schaamde ik mij SGP-ster te zijn. Ik snap er óók niets van, dat notabene een predikant met strakke binding aan de SGP beginselen, via die krant, waarvan de meeste lezers totaal niet snappen wat de Staatkundig Gereformeerde Partij inhoudt, laat staan bezielt! Ik begrijp niet dat deze Stichting zich via dit blad uitspreekt. Ik heb het met smart en schaamte gelezen, hoe de lezers van De Telegraaf dit „rechtstreeks uit het hart van Diepst gelovig Nederland" (citaat Telegraaf) vernamen en... er om hebben gelachen. Ik voel mij zo bezwaard; , , zei hij, ik geef verantwoording in De Telegraaf!" Zulke zaken vind ik droevig! Afijn, politieke aspiraties heb ik niet. Wél bezoek ik trouw de gemeenteraadsvergaderingen, waar ik vanachter de perstafel mijn man een knipoog geef. Hij zit daar dan namens de SGP, die samen met de RPF op weg is. In ieder geval ben ik ondanks de oproep van „de Stichting" op 14 juni wél gaan stemmen. En hing er, ondanks een nare bijsmaak, voor ons raam een biljet van lijst 5. Daar staat gelukkig deze keer geen portret op, maar de affiche toont de Nederlandse Driekleur. Bovenin staan de namen van de drie partijen die binnen het Europees Parlement samen willen werken: SGP, RPF, GPV en in die driekleur staat geschreven: , , Nederland in Europa". De Hollandse vlag, het symbool van: God, Nederland en Oranje. Met een onbezwaard gemoed heb ik, als vrouw, op 14 juni op deze partij gestemd! Om met één klein stemmetje aan te tonen dat ik graag de stem van SGP, GPV, RPF in de EG wil horen. Dat is géén feminisme op Gereformeerde Grondslag; deze handeling vloeit voort uit het feit dat ik de positie van de vrouw in de politiek anders zie als haar positie in de kerk. Politiek en kerk ligt nauw verbonden. Echter. . .

beide moeten we in „haar waarde laten". De SGP stelt in de brochure „eenheid in verscheidenheid" duidelijke, belangrijke punten aan de orde om de stem van de drie genoemde partijen in de EG te laten horen. Hét doorslaggevende woord om wél voor een SGP, GPV, RPF-afvaardiging in Straatsburg te stemmen is niet het woord van een predikant of wie dan ook, maar de woorden die ik lees in de voor dit doel uitgegeven brochure. Daarin staat wat de SGP stelt dat: „ver boven de materiële belangen uit, de geestelijke belangen stijgen. Die zijn alleen gewaarborgd als de volkeren van Europa leren: Vreest God en houdt Zijn geboden, want dit betaamt alle mensen", zowel lezers van een de ene krant als de andere. Om nu Telegrafisch het rechte rechts zó te presenteren vind ik onsmakelijk en begrijp ik niet. Zo is het droevig en niet waardig! Helaas is er tussen hen waar Gods Woord hoog in het vaandel staat geschreven niet meer samengebondenheid en eenheid in verscheidenheid. Laat door onze stem dat vaandel niet besmeurd worden.

Laten wij het via onze stem hoog houden en dragen. Tot in Straatsburg toe, waar de zetel is van het Europees Parlement. Boven al. . . onderweg naar de Staatsburcht, van waar uit de Heere de wereld regeert. In Gods Woord kunnen we richtlijnen vinden hoe wij moeten handelen en wandelen. Dat Woord roept ons bij alle middelen die we mogen gebruiken - ook in de politiek - steeds toe wel in de wereld, maar niet van de wereld te zijn.

Paula van Doorn-van de Meyde

Overgenomen uit „De Schakel'

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen