De inlossing van een stukje ereschuld na 35 jaar

Vorig jaar werd herdacht dat 35 jaar geleden voormaUg KNIL-militairen en/of gezinshoofden in groepsverband naar Nederland kwamen. Een dramatisch uitvloeisel van het zogenaamde dekolonisatieproces, want wat oorspronkelijk bedoeld was als tijdelijk, bleek later definitief. Nederland bleef in gebreke wat het inlossen van beloften betreft. Het Zuidmolukse ideaal van een onafhankelijke staat, van Nederlandse zijde voorgespiegeld aan de bevolking van verschillende eilanden-(groepen) in de Indonesische archipel, bleek niet haalbaar, met alle frustraties en verdriet dat daarmee gepaard ging. Indonesië gunde een vrije republiek der Zuidmolukken geen plaats.

BEKAAID

Ook in ons land kwamen de Molukkers, veelal mensen die zich, toen Nederland nog de scepter zwaaide in Indië, hadden ingezet voor de Nederlandse belangen, er bekaaid af. Na moeizame en moeilijke jaren van strijd om erkenning wordt er zo nu en dan een gedeelte van die ereschuld ingelost. Ook nu, dus 36 jaar na dato, wordt daar nog wat aan gedaan. De eerste generatie Molukkers (degenen die uit eigen hoofde, of als echtgenoot of echtgenote van een ander naar Nederland kwamen) komen onder bepaalde voorwaarden in aanmerking voor een herdenkingspenning met daaraan gekoppeld een jaarlijkse uitkering van ƒ 2000, — netto. Ook weduwen en weduwnaars die voor 1 januari 1976 getrouwd waren met een rechthebbende komen in aanmerking. Tenslotte kan aan rechthebbenden die voor 1 januari 1986 overleden zijn de herdenkingspenning postuum worden toegekend. Hieraan is geen uitkering verbonden.

RIETKERK

In hel debat over deze zogenaamde Rietkerk-uitkering (vernoemd naar de vorig jaar onverwacht overleden mi­ nister Rietkerk van Binnenlandse Zaken) sprak onze woordvoerder ir. Van der Vlies zijn waardering uit over de voorstellen. Het is een stap in de goede richting, zo zei hij, een stap in de richting van herstel van wederzijds vertrouwen tussen de Nederlandse regering en de Molukse bevolkingsgroep.

TERUGKEER

De heer Van der Vlies stond in zijn betoog stil bij wat er zich in het verleden heeft afgespeeld. , , De achter ons liggende decennia zijn voor deze groep moeilijk geweest. Het was een bewogen, emotioneel geladen periode. Dat is begrijpelijk. De fractie van de SGP heeft zich van meet af aan solidair getoond met deze bevolkingsgroep. Ik verwijs naar de diverse redevoeringen in deze Kamer door mijn voorgangers, bijvoorbeeld naar het geëmotioneerd betoog van ds. Zandt bij de souvereiniteitsoverdracht en de debatten direkt daarna, en naar de betogen van de heer Van Dis. de vader van het huidige kamerlid, over de positiebepaling van de hier in ons land verblijvende Molukkers met hun optie op terugkeer in vrijheid, het zogenaamde zelfbeschikkingsrecht. Onze natie wist de ereschuld ten opzichte van deze bevolkingsgroep nauwelijks nog, of eigenlijk geen inhoud te geven die aansloot op hun verwachtingspatroon. Met enige schaamte moet worden gesteld dat onze natie het ook naar buiten toe op diverse momenten wat heeft laten afweten. Daarom is het goed dat er, als uitvloeisel van noodsignalen, uiteindelijk toch een en ander gebeurd is en gebeurt. Een bijzondere behandeling is, ons inziens, meer dan gerechtvaardigd."

IN PETTO

Maar is dit genoeg, zo vroeg de SGP'er zich af. In dit verband vroeg ir. Van der Vlies aan minister Van Dijk of hij nog meer in petto heeft, want versterking van het vertrouwen blijft nodig. De SGP-afgevaardigde verwees daarbij naar de wensen die het Inspraakorgaan welzijn Molukkers heeft geformuleerd. Bijvoorbeeld noemde hij

Vervolg op pagina 16 Vervolg van pagina 15

maatregelen in de sfeer van de werkgelegenheid omdat de werkloosheid onder de Molukkers groot is.

Kritiek had de SGP-fractie op de vormgeving van de regeling. Deze wordt gekenmerkt door „enkele schoonheidsfoutjes", aldus ir. Van der Vlies. „Het is allemaal, wat de parlementaire besluitvorming betreft, nogal snel van de grond gekomen. Het wetsvoorstel is gelijkluidend aan het besluit Rietkerk-uitkering. Aangezien de uitkering en de toekenning van de penning als waardering van trouw aan vorstenhuis en vaderland gekoppeld waren aan het herdenkingsjaar 1986, kon niet gewacht worden op het totstandbrengen van een wet.

Spoedshalve werd de inhoud van dit wetsvoorstel daarom in een zelfstandige algemene maatregel van bestuur neergelegd. In het licht van parlementair verkeer en gebruik is dit geen fraaie gang van zaken, zeker niet als het gaat om het inlossen van een ereschuld na 35 jaar."

KLEINZIELIG

Overigens vond onze woordvoerder het wat kleinzielig overkomen dat de regering bij het beschikbaar stellen van de benodigde bedragen om die ereschuld, althans een deel daarvan, in te lossen, plotseling op de kleintjes gaat letten. We moeten, lettend op de relatief geringe bedragen waarover het hier gaat, niet gaan millimeteren. De heer Van der Vlies; , , Ik zeg niet dat wij het kleine niet eren in de context van het totaal, maar ik refereer met name aan deze bijzondere omstandigheid en gelegenheid, vandaar die op­ merking met deze toonzetting. Als het om bedragen in deze orde van grootte gaat, kan, als het per se moet, wel een alternatief postje worden aangedragen, waarbij een herschikking minder principiële pijn doet." Met andere woorden: er zijn echt nog wel andere bronnen waaruit geput kan worden. Het zou wel heel pijnlijk en schrijnend zijn als nu juist gekort zou worden op een ereschuld die al zo lang bestaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen