KORT EN BONDIG

Herdenking 4 en 5 mei

De dodenherdenking en de bevrijdingsdag liggen weer achter ons. Het is op zichzelf goed dat eenmaal per jaar bij feiten en gebeurtenissen uit onze recente geschiedenis wordt stilgestaan. De kinderen Israels werden vermaand gedenktekenen op te richten, opdat wanneer de nageslachten zouden vragen naar de betekenis ervan, de grote daden (iods in herinnering konden worden gebracht en niet zouden worden vergeten. Voor de ouderen onder ons zijn aan de oorlogsjaren schrijnende herinneringen verbonden. Ook is het zo, diverse levensgeschiedenissen leggen dat in boek en geschrift vast, dat bijzondere uitreddingen en voorvallen mochten worden beleefd. Het is voor de jongere generaties nuttig dat deze daden Gods niet vervagen in de belevingswereld van ons mensen. Van nature hebben wij allemaal de neiging deze te veronachtzamen en voor\'allen en omstandigheden met ons verstand te verklaren en te verwerken. Het willen begrijpen en verklaren zit ons in het bloed. Maar wij moeten op Gods hand in de geschiedenis en op Zijn voorzienige leiding letten. Elk jaar worden de fractievoorzitters uitgenodigd voor de Nationale dodenherdenking in onze hoofdstad Amsterdam. Ook nu was ik aanwezig. Over het geheel genomen hebben deze herdenkingen een waardig karakter Wat mij altijd het meeste aanspreekt is het gezamenlijk zingen in de kerk van het tweede couplet uit ons volkslied „Mijn schild ende betrouwen". Het is een getuigenis voor allen die er zijn en het horen. De vraag is echter voor wie het ook een hartelijke belijdenis mag zijn. Maar goed, dat couplet te zingen temidden van je collega's, vlak achter Hare Majesteit onze Koningin en de Koninklijke Hoogheden Prins Claus en Prins Willem-Alexander, ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders, grijpt toch elke keer weer aan. Buiten op de Dam bij het nationaal monument wordt door een militaire kapel onder ons bekende geestelijke en vaderlandse liederen gespeeld. Op diezelfde Dam klinken zo vaak geheel andere geluiden. Diezelfde Dam is zo vaak bezet door mensen met heel andere bedoelingen en omstandigheden. Wat uiteindelijk voor hen en mij, en via deze regels voor ons allen de beslissende vraag is, of werkelijk waar is dat wij „de roede hebben gehoord en Wie ze besteld heeft". Dat immers, roept de stem des Heeren tot de stad bij monde van Micha, een stad vol goddeloze huizen en goddeloosheid (Micha 6: 9 e.v.) De klanken van Micha worden helaas in .Amsterdam, met erkenning van het goede dat de Heere ook daar tot de dag van vandaag nog gelaten heeft, weinig meer gehoord. Laat daarom het gebed van Psalm 60 mogen gevonden en verlevendigd worden. „Gij zijt toornig geweest; keer weder tot ons. Gij hebt het land geschut, Gij hebt het gespleten; genees zijn breuken, want het wankelt". En dat er nog gevonden mogen worden die de Heere vrezen en een banier gekregen hebben om die op te werpen vanwege de waarheid (Psalm 60: 6). Daar zou ons land waarlijk goed mee zijn.

Niet christelijk!?

„De SGP is niet christelijk, vind ik, daar weigert men het Woord toe te passen in deze tijd". Een uitspraak waarbij je toch wel even zit te kijken; een uitspraak die prikkelt, irriteert en tot nadenken stemt. Wie is die „ik"? Mr W Aantjes in een interview in De Civitatie, het maandblad van de in onze gezindte bekende studentenvereniging CSFR (jrg. 42, nr. 6, mei 1992). Is dat nu zo, dat de SGP weigert het Woord toe te passen in deze tijd? Of is het zo dat de toepassing( en ) van de SGP niet door de beugel van de kritiek van de heer Aantjes kunnen? Is hij het met onze toepassing gewoon niet eens? Dat is nog wel wat anders! Het zal je maar gezegd worden, niet christelijk te zijn in je optreden en „je — er — zijn". Onder on is al vaker het beeld gebruikt dat het de roeping van de politiek en de christen-politicus is om de klomp goud die in het Woord des Heeren ligt opgeslagen voor land en volk wat betreft de inrichting van de samenleving, steeds weer om te smeden tot de pasmunt van de tijd. Bij dat omsmedingsproces moet goud wel goud blijven en niet door vermenging en vervuiling tot lagere orde vervallen, zodat het de beproeving van het vuur niet meer in alle opzichten kan doorstaan. De heer Aantjes komt uit de ARP. In die inmiddels opgeheven partij is ook welhaast van meet af discussie over de toepassing van (beginselen gegrond op) Gods Woord.

De zeer lezenwaardige bundel opstellen van mevr. drs. j. L. van Essen over Groen van Prinsterer en zijn omgeving „Een ziel van vuur" (co-productie van de Vereniging van christen-historici en uitgeverij Groen te Leiden, Transparant Reeks nr 1, 25 april 1992), maakt daarvan gewag.

Op pagina 117 bijvoorbeeld vat zij de controverse tussen Kuyper en Lohman samen met de woorden: „Inderdaad, Kuyper handelde volgens een vast plan, Lohman rekende meer met de feiten en omstandigheden." Wij zijn geen Kuyperianen, de SGP heeft de jaren door een felle discussie gevoerd met de ARP; wij zijn ook geen Lohmannianen, hoezeer ons het theocratische element in de oude CHU aanstond, een CHU die tegelijk ook te toegeeflijk kon zijn in de politiek. De SGP is gewoon staatkundig gereformeerd en bedoelt met vallen en opstaan, dat is waar, christelijke politiek te bedrijven, verstaanbaar voor en toegepast in de tijd en tijdsomstandigheden die wij beleven. Heeft mr. Aantjes de SGP eigenlijk wel bijgehouden? Tenslotte nog een keer: goud moet wel goud blijven.

11 mei 1992

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen