M.W.Lensvelt, de 'vijfde wethouder' van Vlaardingen

IN GESPREK MET:

Vijfentwintig jaar raadslid zijn, is een grote prestatie. Het bereilten van deze mijlpaal is een gelegenheid om zeker even bij stil te staan. Het zijn er ten slotte niet velen, die het gegeven is zo lang raadslid te zijn. Rien Lensvelt mogen •we dan ook gerust een uniek raadslid noemen."

Dit citaat is afkomstig uit de toespraak die de voorzitter van de Maardingse gemeenteraad hield op woensdag 3 juli j.l. Aan het eind van de reguliere raadsvergadering werd aandacht geschonken aan het bovenvermeld jubileum.

Ook wij vonden het de moeite waard om daarbij stil te staan en maakten daarom een afspraak v(X)r dit interview. Na de koffie aan de Soendalaan maakten we met de jubilaris de tien minuten durende wandeling naar het gemeentehuis. Onderweg wordt ook duidelijk dat ons raadslid zich in de loop der jaren plaatselijke bekendheid heeft verworven. De groeten onderweg hebben het 'goeiemorgen' gemeenschappelijk, maar variëren verder van 'mijnheer Len.svelt' tot 'Rien'.

Terugblik

Bij een jubileum hoort een terugblik, al is het slechts in vogelvlucht. Op 7 juli 1971 vond de eerste beëdiging plaats als lid van de toenmalige PCG-fractie. Deze Protestants Christelijke Groepering werd gevormd door drie partijen, CHU, ARP en SGP. Aan deze samenwerking kwam in 1974 een einde, toen CHU en ARP met de KVP opgingen in het CDA. Vanaf dat moment is er een samenwerking ontstaan met het GPV en later ook met de RPF. Al die jaren is er sprake geweest van een homogene fractie, die van één zetel in 1974 uitgroeide tot een viermansfractie in 1990. Bij de raadsverkiezingen in 1994 kwam de lijst één stem tekort voor de vierde zetel, zodat de deelnemende partijen nu elk één lid aan de fractie leveren, waaivan de nu 58-jarige Lensvelt voorzitter is.

Als hij zelf teaigkijkt op deze periode, dan moet hij tc^egeven dat er niet veel raadsleden zijn die zo lang op hun zetel blijven zitten. Toch is dat in zijn ogen bepaald geen prestatie, zoals de burgemeester dat noemde. Het is hem gegeven om, ondanks alle verzet en tegenwerking die er in die vijfentwintig jaar ook geweest is, dit werk te mogen doen. 't Is dus meer gratie dan prestatie. Anderzijds wil hij best kwijt dat hij het al die jaren met veel plezier heeft gedaan en dat het hem nog steeds vreugde verschaft. De politiek zit hem ook wel een beetje in z'n bloed. Al voor zijn installatie in de gemeenteraad, in 1971, maakte hij deel uit van de jeugdgemeenteraad in Vlaardingen.

Bij de temgblik hooit eigenlijk ook zijn eerste (optraden in de raad. De burgemeester memoreerde dat ook in zijn toespraak. Het ging over voetbal, subsidies en zondagsrust. Het verslag meldt daarvan: "Voorts wil hij (Lensvelt) er nadaikkelijk op wijzen, dat de Bijbel leeit dat de overheid, ook de plaatselijke, Gods dienaresse is; Gods wil is Zijn Wet en Zijn Wet leert heiliging van Zijn Dag. Daarom is spreker tegen zondag-sport en van mening dat gemeenschapsgeld daarvoor niet mag worden besteed". De invalshoek van toen is eigenlijk al die jaren hetzelfde gebleven. Principieel èn praktisch.

Wandelend spreekuur

Veel raadsleden worstelen met het probleem dat ze meer werk hebben dan tijd. Voor Lensvelt is dat nu gelukkig geen probleem meer Na een dienstverband van 40 jaar bij Unilever kon hij met ingang van 1 oktober 1995 gebaiik maken van de VUT. Daarom heeft hij nu veel tijd beschikbaar voor het raadswerk. Veel mensen maken daar ook dankbaar gebruik van. Een spreekuur thuis of in het gemeentehuis heeft hij niet, maar in plaats daarvan heeft hij een 'wandelend spreekuur'. In de loop der jaren is hij een dusdanig bekende verschijning in zijn woonplaats geworden dat tientallen mensen hem onderweg aanspreken, over de meest uiteenlopende onderwerpen. Het 'resultaat' daarvan wordt mede zichtbaar bij de raadsverkiezingen. Het aantal stemmen dat dan op de gezamenlijke lijst wordt uitgebracht, ligt ongeveer 1500(!) hoger dan het totaal dat bij de Tweede-Kamerverkiezingen op de afzonderlijke lijsten wordt uitgebracht.

Direct wijst Lensvelt erop dat er sprake is van een combinatie van factoren. De constructieve opstelling van de fractie; de bijzondere positie in de raad, als het ware tussen het college en de meer felle 'oppositiepartijen' in. Het handig gebruik maken van momenten waarop het college verdeeld was, leverde in de loop der jaren tientallen aanvaarde moties èn de bijnaam 'de vijfde wethouder' op. Ook de burgemeester moest erkennen dat hij een 'neus' heeft voor het juiste moment.

Stadsregio

Een nog steeds actuele vraag in deze regio is hoe onze mensen in Vlaardingen aankijken tegen bestuurlijke vernieuwingspogingen als het vormen van een stadsregio. Wie Lensvelt daar naar vraagt, krijgt een duidelijk antwoord. Gemeentegrensoverschrijdende problemen (verkeer en vervoer, milieuvraagstukken, e.d.) regionaal aanpakken? Prima!, maar onder één duidelijke voorwaarde: Vlaardingen moet een zelfstandige gemeente blijven en niet gedegradeerd worden tot een deelgemeente van Groot-Rotterdam.

Toekomst

Zo'n 25-jarig jubileum is aanleiding om terug te zien, om stilte staan en om, onder de altijd geldende voorwaarde, ook vooruit te zien. Als de lopende raadsperiode afgelopen is, heeft hij er 27 jaar opzitten. Maar als de kiesvereniging weer een beroep op hem doet, hoopt hij weer mee te doen. Maar daarmee is ten aanzien van de toekomst bepaald niet alles gezegd. Binnen de partij ziet hij grote zorgen op zich af komen als het gaat over toekomstige samenwerkingsverbanden. Het plaatsen van één of meer vrouwen op de kandidatenlijst zou, gezien de landelijk geldende richtlijn, ook in de Vlaardingse situatie, problemen kunnen geven.

Hij komt er eerlijk voor uit dat hij het zeer zou betreuren wanneer dat er de oorzaak van zou zijn dat een zo lange en uitstekende samenwerking teloor zou gaan. Het zou hem zwaar vallen om met een afzonderiijk verkiezingsprogram campagne te voeren tegen mensen met wie zo lang en zo goed, op basis van een gemeenschappelijk program is samengewerkt. Hij hoopt dat het nooit zover zal komen, want in die situatie zou hij zich toch wel extra moeten bezinnen of hij bereid zou zijn de SGPlijst aan te voeren.

Een breuk in de samenwerking zal, naar zijn stellige overtuiging, een groot deel van de extra stemmen verloren doen gaan. Afgemeten aan andere verkiezingen, komt de SGP niet aan de volle kiesdeler, de RPF ook niet en het GPV op ongeveer de helft daarvan. Het is dus lang niet uitgesloten dat de SGP dan geheel uit de raad zou verdwijnen.

Hij komt er ook eerlijk voor uit dat hij het diep triest Z(ui vinden als het SG-geluid uit de raad zou verdwijnen vanwege een vrouw op pakweg de vijftiende plaats van de kandidatenlijst. De tol die in dat geval betaald wordt, acht hij te hoog. Zeker in een tijd waarin de invloed van het paarse kabinet de hele samenleving doortrekt en zichtbaar wordt aan het in versneld tempo aflireken van normen en waarden die gegrond zijn op Gods Woord. Alle krachten die zich daartegen verzetten, zullen gebundeld moeten worden.

Verleden

Als het onderwerp hem echt raakt, en dat doet dit onderwerp kennelijk, wc^rdt het duidelijk hoe Lensvelt zich ook in de raadsvergaderingen meer dan eens ontpopt als een bevlogen SGP-er. Hij vindt het wel eens jammer dat zo gemakkelijk wordt geschermd met antwoorden van ds Kersten en ds Zandt op de vragen van nu. Ook hij draagt deze voormannen hoge achting toe, maar zij leefden in hun tijd, maakten hun afwegingen en hadden hun oplossingen.

Maar hij heeft nog meer pijlen op zijn boog. Een duik in de kast levert een verkiezingsfolder op uit 1970. Een folder voor de Vlaardingse PCG-lijst. In totaal dertig ARP, CHU en SGP-namen, compleet met foto. Bekende gezichten worden aangewezen, al zijn ze zichtbaarouder geworden: A.C.Ph. Hardonk, M.W. Lensvelt, A.K.van der Staaij, J. van 't Verlaat en A. van der Bosch. Maar óók op die lijst, op de 12de en op de 24ste plaats, vrouwelijke kandidaten. Nooit heeft dat toen, aldus Lensvelt, problemen gegeven.

Staatkundig Gereformeerd

Daarbij hecht hij er wel aan, dat het duidelijk is dat hij voluit staatkundig gereformeerd wil zijn en blijven. Juist daarom hecht hij aan dat eigen geluid. En juist daarom wil hij niet de uitweg kiezen van opnieuw een PCG, waarvoor geen machtiging van het HB nodig is. Dat SG-geluid moet blijven klinken en ook de band met de partij moet blijven bestaan. Maar dat kan in een gemeente als Vlaardingen tot gevolg hebben dat t.a.v. samenwerking een andere afweging gemaakt moet worden dan in plaatsen als Barneveld en Rijssen, waar de SGP zelfstandig groot genoeg is om geheel volgens de eigen uitgangspunten aan het bestuur deel te nemen. En het werk in de gemeenteraden blijft van groot belang. Want, om het met Lensvelts eigen woorden te zeggen, zoals hij die uitspraak in zijn dankwoord bij zijn jubileum:

"De gemeenteraad is het hoogste orgaan binnen de gemeente. De gemeenteraad bestuurt, houdt de teugels in de hand. Je denkt dan aan gezag, aan heersen, aan status en macht. En dat staat ons mensen wel aan. Maar, mijn Koning, de Koning der koningen, zegt: "mijn vriend, zo gaat dat niet. Als jij baas wilt worden, moet je eerst knecht willen zijn." Bij Hem is het niet 'heersen', maar 'dienen', onic Vlaardingse bevolking ten goede."

DN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen