KORT EN BONDIG

HAMER GEVALLEN

Donderdagavond ongeveer half elf. Vroeger dan anders valt de fiamer. De vergadering is gesloten, naar verwachting voor het laatst in 1 998. Het kerstreces is aangebroken. Een veelbev\/ogen jaar ligt al haast weer achter ons. Gemeenteraadsverkiezingen, Tweede Kamerverkiezingen met als verwonderlijke uitslag onze derde zetel, Paars II. Beproevende omstandigheden voor de agrarische sector waren er door varkenspest en de zeer overvloedige regenval in september en later.

Geliefden zijn gezins- en familieleden ontvallen. Wij denken onder andere aan onze oud-senator de heer Barendregt. Wij schrijven geen kroniek over het jaar 1998, maar allerlei herinneringen en indrukken laten zich gelden. Waarschuwingen en roepstemmen waren er vele en de vraag is nu wie een en ander heeft opgemerkt in geestelijke zin. Ons past verootmoediging om al het onze en dankbaarheid om alles wat de Heere God ons nochtans schonk.

In de politiek is het ene thema het andere niet. Maar het is wel tekenend dat bijvoorbeeld de uitbreiding van Schiphol of de aanleg van de Betuwelijn de gemoederen veel meer heeft beziggehouden dan, en ik noem opnieuw maar enkele voorbeelden, het klonen en kloneren van plant, dier en mens, de xenotransplantatie of het homohuwelijk. Dat is tekenend voor het geestelijke en politieke klimaat waarin wij zijn terechtgekomen. De christelijke stroming in de politiek is beduidend verzwakt en veel christelijke organisaties tobben met hun identiteit en hun bestaansmogelijkheden. fHet tij is tegen en de tijdgeest eist zijn tol. Politiek vakmanschap wordt natuurlijk nog wel vertoont, maar wat brengt dat als het fundament er van verkeerd en ontoereikend is!

Wij zien de resultaten om ons heenl Zij hebben Mij verlaten, wat wijsheid zullen zij hebben. Des Heeren Woord verworpen, dichtgeslagen, terzijdegelegd (Jer. 8; 9). "En zij genezen de breuk van de dochter mijns volks op het lichtst, zeggende: Vrede, vrede, doch daar is geen vrede." (Jer. 8 : 11). Hoe schril steekt dit alles af bij de vrede die het Kerstwonder brengt, naar het lied der engelen in de velden van Efratho. De profeet Jesaja heeft dat van verre aanschouwd en voorzegd (Jes. 9 : 5); Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid. Vredevorst. De wijzen uit het Oosten, van wie het Mattheüs-evangelie gewaagt, waren op enigerlei wijze wellicht ook wel aan de politiek van die dagen in hun land verbonden. Misschien traden zij wel op als adviseurs van hun regering, zij mochten op het zien van de ster kiezen voor het goede deel. Zij haastten zich naar Bethlehem en knielden er in aanbidding neer. Over de eeuwen heen roepen zij het ons en onze generatie politici toe: kom, ga met ons en doe als wij!

OPROEP ALS BIJVAL

Direct na de verkiezingen meenden wij, gelet op de uitslag en het verlengde mandaat van de kiezers voor 'paars', de andere christelijke partijen in de Kamer te moeten oproepen tot een gezamenlijk beraad over de vraag hoe met een en ander zo goed mogelijk zou kunnen worden omgegaan. Zeg maar een strategisch overleg; geen verknoeien van kansen, om nog zo sterk mogelijk op te treden in het belang van christelijke waarden en normen, in het belang ook van christelijk onderwijs en van christelijke instellingen voor zorgverlening dichtbij en verweg. Wij hebben daar indertijd over gesproken en afgesproken werd dat op woordvoerdersniveau per begroting, waarbij dat terzake zou zijn, vooroverleg zou plaatsvinden. In een later stadium zou onder ogen zijn, hoe in samenspraak met "veldpartijen" tot een optimalisering te komen van vruchtbare contacten. Rondom de begrotingen van Onderwijs en Volksgezondheid zijn de afspraken geëffectueerd. Collega Van Dijke heeft op de laatstgehouden RPF- Federatieraadsvergadering onder de titel 'Paarse onmacht appèl voor christelijke eendracht' opgeroepen tot een oecumene van de handen. Ook hij roept op tot een gezamenlijk beraad van christenen en christelijke organisaties, van allerlei maatschappelijke geledingen. Bijval dus. Misschien wil hij zelfs wel meer en verder gaan dan mij voor ogen staat.

Maar goed, de tijd dringt en de nood van onze tijd vordert. Het zal allemaal nog moeilijk genoeg zijn, zeker als wij als rechtmatige randvoorwaarde stellen onze eigen identiteit te behouden. Het wezenlijke van onze getuigenis, van onze opdrachten roeping, mogen wij niet doen kwijnen. Ik moest daar aan denken toen ik dezer dagen kennis nam van de in het CDA opgelaaide discussie over de identiteit en de werfkracht - die zo tanende lijkt te zijn - van die partij. De vraag is er aan de orde hoe nieuwe kiezers kunnen worden getrokken. Dat is begrijpelijk. Daar zijn wij ook steeds mee bezig. Maar als een deel van het antwoord wordt gezocht in het voortaan niet meer beginnen van de vergaderingen met Schriftlezing en gebed, zo als de CDA-jongerenvoorzitter Teusjar Vlot zou hebben bepleit, dan wordt de verkeerde weg ingeslagen. Onop geefbare, wezenlijke zaken worden dan volslagen onterecht voor ópgeefbare vormen aangezien. Er ontstaat dan twijfel, op zijn minst onduidelijkheid over grondslag, doel en middelen. In dat geval zal men niet blijvenc gebonden worden, maar heel gemak keiijk weer overstappen naar een andere partij. Ruimhartigheid mag nooi leiden tot onduidelijkheid over het christelijke beginsel, dat onvoorwaardelijk is gebonden aan de Heilige Schrift en onze afhankelijkheid erken? van de leiding en zegen des Heeren.

1 9 december 1998 Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen