W. Nagtegaal, het langst zittend statenlid van Nederland, nam afscheid

Het einde van de zittingsperiode 1995-1999 van de Provinciale Staten, betekende voor ons Utrechtse Statenlid W.Nagtegaal ook het einde van zijn loopbaan in de praktische politiek. Daarin was hij niet minder dan 46 jaar actief.

Een interview zat er niet in vanwege het risico van een te hoog 'Nagtegaal-gehalte' in de weergave daarvan. Omdat we aan zijn afscheid toch enige aandacht wilden besteden in ons partijorgaan, zijn we op zoek gegaan naar andere mogelijkheden. Daarvoor hadden we tof onze beschikking de v/eergave van een tweetal gesprekken in de periodieke uitgave van onze kiesvereniging in Veenendaal en een uitgave van het kontaktblad voor SGP-leden in de provincie Utrecht.

In overleg met de heer Nagtegaai hebben we daar het volgende geheel van gemaakt.

Mijnheer Nagtegaai, hoe bent u in de politiek verzeild geraakt? "Eerst ben ik eerst 20 jaar raadslid geweest in Breukelen. In 1971 stond ik als tweede op de lijst van de Provinciale Staten van Utrecht. De fractie bestond tot die tijd uit een zetel, welke ingenomen werd door de nog niet zo lang geleden overleden heer De Kruijf. Tot onze grote verbazing kreeg de SGP er bij de verkiezingen een zetel bij en zodoende mocht ik plaatsnemen naast de heer De Kruijf in de Staten. Het raadslidmaatschap heb ik toen nog voor een periode van vier jaar gecombineerd met het Statenwerk. Na vier jaar samen met de heer De Kruijf, volgde in 1975 de heer B.J. van der Vlies, met wie ik acht jaar heb samengewerkt. In 1983 vertrok Van der Vlies en volgde de heer De Visser, die echter om gezondheids­ redenen na anderhalf jaar weer vertrok. Zijn plaats werd tot het eind van de 4-jarige periode ingenomen door de heer Staat uit Mijdrecht. In 1987 volgde het huidige Statenlid G.van den Berg. Ook heb ik vier commissarissen meegemaakt. Toen ik in 1971 begon was Van Dam commissaris, later volgden de heren Van Dijke, Beelaerts van Blokland en de huidige commissaris Staal."

Kunt u in het kort iets zeggen over de achterliggende jaren in de Staten?

"Principieel is het eigenlijk altijd moeilijk geweest al die jaren. Vooral als het ging over het welzijnsbeleid. Aan de andere kant heeft het mij altijd verwonderd dat het ambtsgebed nog zo lang in stand is gebleven. Voornamelijk door de steun van de VVD bleef het ambtsgebed gehandhaafd tot 1995. Het verschil met vroeger is, dat er nu bijna niemand het SGP-geluid nog begrijpt.

De kloof wordt steeds groter. Ik heb het wel meegemaakt dat de vergadering werd geschorst omdat ik een uitspraak had gedaan over de naderende oordelen Gods. Men eiste van mij deze woorden terug te nemen. De commissaris nam mij echter in bescherming. Toch, ondanks deze omstandigheden, heb ik er nooit spijt van gehad op te komen voor de Naam en de eer des Heeren, / s ik na zo'n moeilijke vergadering naar huis ging, was het somtijds i mijn hart: "v^at vree heeft elk die Uwe Wet bemint, zij zullen aan geen hinderpaal zich stoten...".

Wat is u het meest bijgebleven tijdens uw lange staat van dienst in de Utrechtse Staten?

"Jaren geleden hebben we als fra< tie een motie ingediend om de sch 3 len in onze provincie, alle couplet ten van het Wilhelmus toe te sture; Zodoende wilden we ons zo zeer gewaardeerde volkslied weer one ' de aandacht brengen van de schooljeugd. De motie werd tot or ze vreugde aangenomen en, op en enkele uitzondering na, op de sch - len goed ontvangen. Wat ik ook nog wil zeggen is, dat er met ons rekening wordt gehouden als het gaat over vergaderen op bid-en dankdagen. Tot op heden worden er op die dagen geen vergaderin gen gepland. Dit zijn toch zaken die we, ondanks alles, zeer waarderen .

Wordt er nog wel naar de SGP g^ luisterd?

"Wanneer het fundamentele zake als zondagsontheiliging, sportverc'-wazing, cultuurvergoding enz., kortom zaken, die tegen Gods heilig Woord indruisen, betreft, och dan lijkt het wel of alles tevergeefs is. Dan zijn we in een tijd aangekomen, dat Gods Woord en de heilzame Wetten als norm zo goed als niet meer worden gehanteerd en men begrijpt vaak ook echt niet meer waar we het over hebben! Aan de andere kant is het zo, dat steeds als wij nog weer in de gele genheid worden gesteld, om cl is het dan met veel tekortkomingen, de eis van Gods Woord voorop te stellen, het toch in de Statenvergaderingen gehoord mag worden. We mo- gen soms toch ook nog opmerken, dat er nog geluisterd wordt. En don denk je wel eens, als ook wij ons nu terug zouden trekken en alles maar lieten lopen, dan ging het nog veel sneller bergafwaarts! Daarbij haast ik me natuurlijk wel om te erkennen, dat er nooit en te nimmer vrucht van onze akker verwacht kan worden! De Heere zal het nimmer om ons werk doen, maar ook in het verleden is in ons vaderland zo menigrnaal gebleken, dat Hij nietige mensenkinderen als slijk in Zijn handen wilde gebruiken, om soms op zeer wonderlijk wijze, zaken tot stand te brengen. En dan zijn wij voor de uitkomst ook niet verantwoordelijk; .^et is immers alleen de Heere Die de harten neigen kan als waterbeken. Wij dragen wel de volle verantwoordelijkheid voor onze bijdragen".

Is er nog toekomst voor de provincie als bestuursorgaan? 'Hoewel de toekomst voor ons verborgen is, zijn er toch wel ontwikkeiingen die er op wijzen, dat het provinciaal bestuur zoals we dat nu nog kennen, binnen afzienbare tijd wellicht een ander karakter gaat krijgen. Hierbij denk ik bijvoorbeeld aan regiovorming, waarover de laatste jaren al heel wat gefilosofeerd is, maar de meningen lopen hierover nog steeds sterk uiteen.jn belang zal hierbij natuurlijk -jn, > vaar de politieke verantwoordelijkheid zal bijven, of zal komen te liggen. Een ander belangrijk aspect, wat door ons als SGP steeds benadrukt dient te worden, is de bescherming van de kleine kernen, waarin doorgaans nog een bevolking wordt gevonden, met een min of meer behoudend (soms nog overwegend christelijk) woon-en werkkorakter".

(We sluiten af met een citaat uit Nagfegaals laatstgehouden Algemene Beschouwingen)

"De SGP is een partijtje dat als doelstelling heeft, Gods Woord op staatkundig terrein tot meer erkenning te brengen. Ik probeer dan ook om in Gods Word onze kracht te zoeken. Van daaruit probeer ik deel te nemen aan de vergaderingen. Gods Woord leert ons dat de diepste oorzaak van alle ellende de zonden zijn. Waren er geen zonden, dan waren er geen wonden. Als wij zien hoe het met de onderhouding van Gods heilzame geboden ik ons land gesteld is, dan zien wij dat het allertreurigst is er worden zelfs openlijk wettelijke bepalingen gemaakt die Gods wet overtreden; denk maar aan de zondagswet. Wij wensen dat er in ons vaderland een wederkeer komt en dat de rechten en inzettingen des Heeren, zoals die in de Bijbel zijn geopenbaard, ons land vervullen. Zoniet, don vrezen wij het ergste. Dan vrezen wij dat de gerichten die over de wereld gaan, en die in vele landen al zeer ernstige vormen hebben aangenomen, ook ons land zeker niet zullen voorbijgaan. Maar helaas, wij vrezen dat er geen opmerken is. Vroeger, enkele eeuwen geleden, schreef de overheid in zorgelijke tijden bid- en boetedagen uit. Dat is in ons land veelvuldig voorgekomen. Maar nu openbaren secularisatie en godsdienstloosheid zich in onze samenleving. Dat heeft tot gevolg dat de kerk en de religie voor velen afgeschreven zaken zijn. De overheid als Gods dienaresse behoort zich dit aan te trekken en, waar mogelijk, tegen te gaan. In ons land was er een kerkelijke cultuur. Men kan in geen dorpje komen, of men ziet er kerktorens. Maar in plaats van de kerkelijke cultuur te beschermen, gaat de overheid een cultuur in de samenleving stimuleren en subsidiëren met miljoenen guldens voor theater, toneel, dans e.d. Hierdoor wordt de religie nog meer naar de rond van de samenleving geduwd. Het belang bij God en goddelijke zaken zal daardoor nog sneller afnemen, terwijl het proces van kerkverlating zal toenemen. Wij zijn bevreesd daarvoor. Wij vragen aandacht voor het feit dot in de nabije toekomst in ons eertijds christelijke Nederland nauwelijks meer bescherming van de overheid is te verwachten voor degenen die bij Gods Woord wensen te leven. Zij zullen het steeds moeilijker krijgen in een machtige wereld van technisch geweld, genotzucht en materialisme, waarin voor de heiliging van Gods dag en overige geboden geen plaats meer is. Vooral omdat dit voor mij de laatste keer is dat ik tijdens een begrotingsbehandeling het woord voer, wilde ik deze zorgelijke ontwikkelingen nog eens een keer in het midden van deze vergadering neerleggen en daar aandacht voor vragen. Ik pleit ervoor dot de bijbelse normen en waarden met eerbied voor het Hoge Wezen beschermd, bevorderd en gehandhaafd worden. Dat zou een gunstige uitwerking hebben op de criminaliteit waardoor ons land zo gevaarvol is geworden".

Vanaf deze plaats een woord van dank aan de heer Nagtegaal voor ijn medewerking. Wij hopen dat het hem gegeven mag worden om in goede gezondheid nog een aantal jaren leiding te geven aan de Privinciale Vereniging van Utrecht.

DN

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen