Met hem gezet in de hemel

....“en heeft ons medegezet in den hemel in Christus Jezus”.

Efeze 2: 6b

De apostel wijst hier op een staatsverwisseling. We onderscheiden ook twee staten van de Middelaar, namelijk die van Zijn vernedering en die van Zijn verhoging. Hij moest als Middelaar voor Zijn kerk vernederd worden, maar ook verhoogd vorden. Eerst was Hij schuldig aan Gods recht en daarna was Hij vrijverklaard door het recht.

Efeze 2 wijst op de grote betekenis daarvan. We moeten weten wat een staatsverwisseling betekent. De apostel wist dat wel. Hij richtte zich in zijn zendbrief niet tot de Efeziërs met een gemoedelijk praatje. Het Goddelijk werk wist hij te verklaren'•'^ het zaligen van zondaren. De heelvaart van de Middelaar moet 'echt betekenis krijgen voor onze ziel! We moeten weten dat Hij voorons de dood is ingegaan en uit dedood is opgestaan, ja, dat Hij voorons is opgevaren naar de hemel, 'on blijven we niet hangen bij een'.'oorwerpelijke beschouwing dat dekerk in Christus gezet is in de hefnel.Bij ondervinding weten wedan, wat het zeggen wil, door deVader als de eerste Persoon te zijnvrijgesproken en Christus alzo in dekracht van Zijn opstanding te hebbenleren kennen tot onze rechtvaardigmaking, maar ook in de gemeenschapGods door Christus weer hersteldte zijn. Dat is de grote en rijkebetekenis van Christus' hemelvaart.Christus heeft Zijn kerk weer thuisgebracht.Ze wordt door Hem hersteldin de gemeenschap van een drieënig God.

Heeft zo die hemelvaart al betekenis voor ons gekregen? Hebben wij zo al een voste grondslag van de zaligheid buiten ons zelf mogen vinden in het binnenste heiligdom? Dan weten we dat we in Christusreeds gezet zijn in de hemel.

De kerk komt er gewis en zeker. Ze is er reeds. Dat zegt de apostel. En toch zal het wonder steeds groter worden, als men er komen zal. De ware ontdekking doet de mens er altijd aan zijn kant naar zijn gevoel en waarneming zo ver van verwijderd staan. Dan wordt men met al wat er gebeurd is, altijd nog maar bang voor zelfbedrog. Men kan dan maar niet boven die bede uitgegroeid raken: "Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten. En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg." Zo brengt de Heere Zijn volk met alle geschonken genade op een laag plekje. Zal de bruid gemeenschap kunnen oefenen met een verhoogde Middelaar, dan moet ze van de Libanon af. Het wee wordt uitgesproken over de gerusten te Sion en de zekeren op de berg van Samaria. Die in Christus gezet zijn in de hemel, moeten veel in duisternis naar de ziel verkeren. In die duisternis kan men niet zien dat het zo op de hemel aangaat. Men raakt er steeds verder vandaan. Het zal toch zo'n eeuwig wonder zijn, als men er toch nog komt. Bedenk het toch, gij die nog geheel vreemdeling zijt van het werk van Gods genade, dat de weg zo geheel anders is dan dat men over het algemeen u in deze tijd onder een schijn van rechtzinnigheid weet voor te stellen. Laat u niet op een dwaalspoor brengen. Het gaat op de eeuwigheid aan. Van nature staan we geheel en al buiten de zaligheid. We reizen op de hel aan. Dat deze waarheid eens goed tot u door mocht dringen U moet door hartvernieuwende genade op een andere weg komen dan die ge thans bewandelt. Er moet een staatsverwisseling plaatsvinden. We kunnen het met niet minder doen. Christus' hemelvaart wordt u nog gepredikt. De hemel is voor hellewichten ontsloten. De grootste der zondaren kan uit genade zaligworden. We moeten ons echter ook werkelijk als de grootste der zondaren leren kennen. Voor een moordenaar aan het kruis kon het een eeuwig wonder worden, als door de Middelaar tot hem gezegd werd: "Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn." Het wederhorig kroost mag eeuwig bij de Heere wonen. "En heeft ons mede gezet in de hemel in Christus Jezus." Hoever in eigen waarneming er ook veeltijds vandaan, toch is men in Christus gezet in de hemel.

Men is daar in het geloof, verwachtende de stad die fundamenten heeft. Men is daar in de hoop, want men is in hope zalig. De vaste ankergrond der hoop is in het binnenste heiligdom, waar de Voorloper voor ons is ingegaan. Men is reeds in de hemel, als zijn wandel waarlijk een hemelse wandel mag zijn. Men is daar dan in zijn gedachten, bedenkende de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn. Men is daar in de liefde, want waar zijn schat is, aldaar zal ook zijn hart zijn. Men is daar in zijn verlangen, want men heeft een begeerte om ontbonden te worden en met Christus te zijn, want dat is zeer verre het beste.

Zijn we zo gezet in de hemel? Indien niet, dan staat het met ons niet goed, al bespreken we misschien wel de grootste zaken. Die waarlijk in Christus in de hemel gezet zijn, zijn vreemdelingen op aarde geworden. Ze zoeken een ander vaderland, al moeten ze ook menigmaal klagen dat hun ziel aan het stof kleeft. De Heere mocht ons nog eens door het ontsloten voorhangsel doen heenblikken in het binnenste heiligdom, opdat we ons mochten verheugen in de heerlijkheid van Sions eeuwige Koning, als ook in de heerlijkheid die ons in de gemeenschap met Hem eeuwig te wachten staat.

Ds F.Mallan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen