Advent 2001

/ƒ/ verwachten^ ja wat verwachten wij?

Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, ill dewelke gerechtigheid woont,

^ Petrus 3 : 13)

Aan deze rijke belofte ligt toch wel een heel diepe doordachte, eigenlijk vreselijke gedachte ten grondslag. Deze woorden van Petrus die de apostel der hoop wordt genoemd, die met van die heerlijke vergezichten zijn lezers wil bemoedigen, gaat toch uit van die vreselijke zekerheid, dat deze wereld vergaat. De hemelen die nu zijn, de aarde waarop wij onze voeten hebben staan, het wordt alles voor het vuur bewaard. Eenmaai heeft God in de zondvloed de gehele zichtbare wereld omgekeerd en overstroomd door water. In de voleinding van de eeuwen zal het ongeveer net zo gaan, alleen op veel groter schaal zal het plaats grijpen. De hameien en de aarde zullen door een machtig gedruis voorbijgaan. De elementen waaruit deze wereld bestaat zullen brandende versmelten, gezuiverd, gereinigd zal alles worden. Met krakend geluid zullen de elementen instorten, of om het met de woorden van Psalm 102 te zeggen: "De hemelen en de aarde zullen als een versleten tapijt worden opgerold." De ontzettende krachten, die daar nu werken in het hart der aarde, zullen siroks tegen elkaar inbotsen. De bliksem zal vernielend uitgaan van het oosten tot het westen. De zon zal verduisterd worden. De maan zal haar schijnsel niet meer geven. In die grote, geweldige wereldondergang zullen de sterren van de hemel vallen en de krachten der hemelen zullen worden bewogen. Deze oude wereld is tot ondergaan en verdwijnen bestemd. Zij is ten dode opgeschreven. Hoe zou het ook anders kunnen?

Wij leven in een gebroken wereld, in een gevallen wereld, waarin de ongerechtigheid woont. De gehele schepping is door de zonde van de 'Adam, mens" gekomen onder een bang oordeel. Zij is de ijdelheid onderworpen. Wie zijn oor te luisteren legt aan haar boezem, verneemt een diep, zwaar zuchten. De drang naar zelfbehoud heeft in de natuur de oorlog van allen tegen allen ontketend. Het sterkere vertreedt het zwakkere. Het ene leven bestaat ten koste van het andere. Heel het natuurlijke leven, hoe betoverend zijn pracht ook mag zijn, is gebouwd op de bodem van smart en gebrokenheid. Met en door de zondeval is deze aarde vervloekt. De aarde bloedt uit duizend wonden. Alles trilt van nameloos lijden en pijn.

Dit is wel een heel somber beeld. Depressief, pessimistisch. Zeker, dat is het! Als ons oog open gaat voor het vergankelijke leven in dit herfsttij van alle dingen, voor de werkelijkheid van de zonde, dan komt dit beeld voorop te staan, dan kun je er niet meer omheen, je wilt er zelfs niet meer omheen. Want juist daardoor klinkt het Evangeliewoord als een lichtende stralenbundel in die donkere nacht van de ingeroepen duisternis. Hoe heerlijk staat tegenover deze droevige wereldbeschouwing de hoopvolle beloftewoorden uit het apostolisch getuigenis. Het einde is niet een definitieve vernietigingsslag, het is een zuivering, een herschepping tot het oorspronkelijke doel. En het laatste zal heerlijker zijn dan het eerste! Nederlandse Geloofsbelijdenis art. 37. Naar deze belijdenis, zal onze Heere Jezus Christus uit de hemel komen om deze oude wereld in vuur en vlam te stellen, heel de wereld zal gelouterd en gezuiverd worden van alles, wat uit het verderf van de mensen is voortgekomen. Een nieuwe orde zal aanbreken. Een nieuwe wereldhuishouding zal gezien worden. Jezus noemt het in Matth. 19: 28 "Wedergeboorte ".

Welk een heerlijke toekomst gaat Christus Kerk dan tegemoet. Zij allen die temidden van het woeden der heidenen en het bedenken van ijdelheid door de volkeren, de Zoon vanuit het welbehagen Gods hebben gekust. Tronen zullen wankelen, koninkrijken zullen bewogen worden. Alles wat de schijn had van onwankelbaarheid zal in een enkel ogenblik instorten. De hoge torens die de mens gebouwd heeft, waarin wijsheid en macht gesymboliseerd zijn, dit alles zal vallen gelijk het oude Babyion, gelijk een dor blad in de herfst. Roep! Wat zal ik roepen? Roep! Alle vlees is als gras, en er zal geen vlees voor God staande blijven! Alléén het Woord van onze God dat zal bestaan in der eeuwigheid! Het geloofsoor hoort reeds de barensweeën, die verzekeren, dat nieuwe hemelen en een nieuwe aarde geboren zullen worden. Immers in de verlossing, waarmee Christus Zijn gemeente heeft verlost, ligt toch tegelijkertijd opgesloten, dat het ganse schepsel bevrijd zal worden van de dienstbaarheid van de verderfenis. Het verlangen van de hemelen en de aarde naar een nieuwe onvergankelijke paradijsvreugde zal in Christus heerlijk worden vervuld.

Wij zien nu nog als in een duistere rede, maar alsdan zullen we alles zien in helderheid en heerlijkheid. Als we die nieuwe aarde moesten beschrijven, zouden we nu reeds al wel kunnen zeggen: op die aarde zal de zaligheid, de vrede, de blijdschap wonen en volkomen zijn. Petrus zegt er alleen dit van: op die nieuwe aarde zal gerechtigheid wonen. Zou hij niet juist op die gerechtigheid wijzen, omdat zij, en zij alleen, de onwankelbare grond is, waarop de vrede en de blijdschap kunnen rusten, omdat er geen volkomen zaligheid zonder vlekkeloze gerechtigheid bestaat? Naar die gerechtigheid gaaf het hart toch uit van allen die de Heere Jezus Christus als hun persoonlijke Borg en Middelaar hebben leren kennen, en Hem hebben omhelst als hun Zaligmaker. Want wij verwachten naar Zijn beloften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.... Deze belofte zal niet falen. Weest dan welgemoed, verheugt u, want ziet: Hij schept Jeruzalem een verheuging en haar volk een vrolijkheid. Jes. 65 : 18, Gezegende adventstijd.

ds, C, Gielen, Middelharnis,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen