Tweede Kamer · Balkenende-2 van start

Het tweede kabinet-Balkenende kan aan de slag. Na de beëdiging door Hare Majesteit de Koningin op paleis Huis ten Bosch eind mei, volgde op II en 12 juni de 'parlementaire investituur' van het kabinet. Na dat eerste optreden in de Tweede Kamer, toen nog eens ten overvloede bleek dat het kabinet kan steunen op een parlementaire meerderheid, kan de ploeg van Balkenende aan de slag. Na een moeizaam jaar van tobben en trekken ziet het er nu naar uit dat Nederland eindelijk weer geregeerd wordt door een volwaardig en stabiel kabinet.

Namens de SGP werd Balkenende-2 in de parlementaire arena welkom geheten door ir.Van der Vlies. Hoe de SGPfractie de door de minister-president afgelegde regeringsverklaring beoordeelde, is in onderstaande bijdrage te lezen. De redevoering van onze fractievoorzitter is integraal opgenomen. Voor de goede orde: na het debat over het hoofdlijnenakkoord in mei kon de regeringsverklaring natuurlijk niet veel nieuws bevatten. De uitwerking van de kabinetsplannen zal pas aanstaand najaar, als het kabinet de begrotingsplannen presenteert, duidelijk worden.

Bleek motto

Van der Vlies: "Meedoen, meer werk, minder regels." Meer werk en minder regels zijn programmatische doelen van dit kabinet. Programmapunten die elk kabinet, van welke politieke kleur ook, zal kunnen hebben. Meedoen, dat is het enige onderdeel van het daarom wat bleke motto van dit kabinet dat een eigen profiel trekt: een appel op de gehele samenleving om vanuit de erkende gemeenschappelijke verantwoordelijkheid er gezamenlijk de schouders on­ der te zetten. Het is reeds in allerlei toonaarden bezongen, er moet in korte tijd veel gebeuren in dit land op financieel-economisch terrein, maar ook op immaterieel gebied waar het gaat om een dringend nodig herstel van waarden en normen. Het kabinet wordt gedwongen tot snoeiharde bezuinigingen en een daardoor gekenmerkt beleid roept - dat heeft de naoorlogse geschiedenis wel geleerd - gemakkelijk felle polarisatie op in politiek en samenleving.

Daarom staat het kabinet tevens voor de grote taak om gemeenschapszin en verantwoordelijkheidsbesef onder de bevolking te reactiveren.Te veel burgers hebben die deugden verleerd, zijn door de trends van individualisering en fragmentarisering te zeer bezig geraakt met hun eigen belang en vervallen tot onverschilligheid over het belang van anderen en de samenleving als geheel. Er moet draagvlak worden gevonden voor op zichzelf pijnlijke en onsympathieke maatregelen. Dat gaat niet vanzelf! Je kunt, als collega Marijnissen, op het Malieveld opnieuw gras inzaaien en zo in gereedheid brengen voor protestdemonstraties, je kunt ook proberen begrip te kweken voor de te nemen maatregelen. Die laatste moeten dan wel overtuigend nodig zijn en de menselijke maat niet te buiten gaan. Er is voldoende aanleiding om bepaalde voornemens nog eens in dit licht te bezien.

Begeestering

Hoe je het wendt of keert, er is begeestering nodig! Het kabinet moet dit uitstralen, de regeringsverklaring moet zó kunnen zijn verstaan. Vergeleken met de vorige (Balkenende-I), was de verklaring van vanmiddag nogal bleekjes. Daadkracht en leiderschap zijn nodig. Gemeenschapszin en verantwoordelijkheidsbesef, het zijn goede accenten. De vraag is alleen van waar uit

deze worden gevoed. Het kabinet kiest voor de weg omhoog, zo hoorden we. Maar kijkt het ook omhoog in het besef van afhankelijkheid van Gods hulp en zegen?

Bij het woord 'begeestering' denkt de SGP-fractie een enkele dag na Pinksteren onwillekeurig aan het werk van de Heilige Geest, Die levend maakt en in alle waarheid leidt. De gevolgen bleven in de eerste christen-gemeenten niet uit! We kunnen dat allemaal in het Bijbelboek Handelingen vinden: liefde, offervaardigheid, dienstbetoon, mededeelzaamheid en zo voort. Er ging in een verruwde en "onderdrukte" samenleving een geweldig getuigenis van uit. Iets van dié vernieuwing hebben wij heden ten dage ook nodig. Begeestering, die zich afwendt van zonde en ongerechtigheid in welke vorm ook, en zich richt op het gehoorzamen van de Bijbelse waarden en normen. Begeestering, die bekering in zich bergt, waardoor in het persoonlijke en maatschappelijke leven, nationaal en internationaal de voetstappen van Jezus Christus worden gedrukt.Wij roepen in alle ernst daartoe op! Tot zegen! Dit brengt ons als vanzelf bij de discussie over waarden en normen, die spoedig moet worden voortgezet. Natuurlijk is het onderwijs daarvoor belangrijk, maar niet minder het gezin. Daarom moet het gezinsbeleid hoger op de agenda! Voluit wordt in de regeringsverklaring erkend dat ouders zich zelf verantwoordelijk moeten weten voor hun kinderen.Welke consequenties worden daaraan voor het beleid verbonden? Vanzelfsprekend is er blijvende aandacht nodig voor waarden en normen in de gehele breedte van de samenleving. Een eerste punt kan hier zijn het gaan trekken van consequenties voor beleid en regelgeving in de richting van cultuur en media. We noemen concreet: geweld in de media en het schofferen van zedelijkheidsnormen in bepaalde programma's Durven we het nu écht niet aan eens hardop te zeggen dat we dergelijke smerige rommel gewoon niet willen toe- of doorlaten? Natuurlijk, vrijheid van meningsuiting en artikel 7 van de Grondwet, dat preventief toezicht verhindert. Maar rotte appelen verwijder je toch uit de fruitmand, voordat ook de rest wordt aangetast?

Extra's voor justitie

Waarden en normen moeten niet alleen worden herbevestigd, maar ook gehandhaafd. Het is daarom terecht dat de voorgenomen rijksbrede bezuiniging niet ten koste gaat van (belangrijke delen van) de veiligheids- en strafrechtketen. Bij de besteding van extra uitgetrokken middelen voor de justitiële keten zal het vooral gaan om preventie,

de rechterlijke macht en het gevangeniswezen.Terecht, maar dient hier als beleidsprioriteit niet ook de

reïntegratie van ex-gedetineerden

aan te worden toegevoegd? Het voorkómen van recidive is

uiteraard van belang voor de samenleving en de personen in kwestie, maar kan ook veel toekomstig capaciteitsbeslag voorkomen.

Een dergelijke winst is ook te boeken in de sfeer van drugsverslaafden, die onder drang en dwang afkicken, waarbij de geestelijke leegte wordt gevuld met een boodschap die houvast geeft (stichtingen Ontmoeting en De Hoop).

We moeten daar veel duidelijker voor gaan kiezen in het beleid. Gaarne een positieve reactie. Het drugsbeleid moet van ingeslopen halfslachtigheid worden verlost. Harde aanpak van productie en handel, jazeker; overleg over de coffeeshops in de buurt van scholen en grensgebieden, akkoord; maar waarom geen radicaal einde aan het gedoogbeleid? Uit onderzoeken blijken de schadelijke effecten van softdrugs er zelfs in toenemende mate te zijn. Moeten er nog meer "kalveren" verdrinken voordat we de put gaan dempen? Dat is toch onverantwoord!

Een punt van grote zorg vormt voor mijn fractie dat we steeds meer in onze samenleving worden geconfronteerd met uitingen van antisemitisme. Er is weliswaar een beleidslijn, maar die wordt te behoedzaam uitgevoerd. Antisemitische uitingen, ook in de digitale wereld, moeten zoveel mogelijk worden bestreden.Wij erkennen dat een en ander niet eenvoudig is en in samenhang met andere voorvallen en verschijnselen moet worden bezien. Er zou grondig naar moeten worden gekeken en een plan van aanpak zou moeten volgen.Wil de regering ons daarover een notitie toezeggen?

Verkeersslachtoffers

Het naleven van waarden en normen heeft alles te maken met ons gedrag, ook in het verkeer. Mensen zullen helaas steeds weer fouten maken, dingen onterecht over het hoofd zien.Verkeersveiligheid is derhalve niet in absolute termen voor de verkeersdeelne-

mers te garanderen. Maar het kan niet zo zijn dat de andacht voor de

verkeersveiligheid verslapt onder druk van financieel-econo­

mische malaise. Mijn fractie vindt de aandacht voor het thema

verkeersveiligheid onderbelicht. Op Europees niveau wil men een offensief

inzetten om het aantal verkeersslachtoffers drastisch omlaag te krijgen.

Dat verdient steun in een land waarin gemiddeld per dag drie verkeersdoden betreurd moeten worden. Daarom zijn wij er kritisch over dat er wél versneld wordt geïnvesteerd in meer asfalt, maar investeringen in verkeersveiligheid achterblijven met een beroep op de economische tegenvallers. Dat is niet goed uit te leggen! De maatschappelijke kosten van verkeersongevallen liggen op ongeveer 8 miljard euro per jaar De files kosten ongeveer I miljard over dezelfde periode. Het is dus, zelfs los van de ons het zwaarst wegende ethische overwegingen, meer dan rendabel om te investeren in verkeersveiligheid. Gaarne een heldere reactie op dit punt.

De kilometerheffing komt er gedurende deze kabinetsperiode niet. Dat heeft de VVD binnen gehaald. Maar de vraag is of ons land de boot niet zal missen, mede in internationale context.Want een probleem is de dichtgeslibde infrastructuur wél!

Het is in het huidige tijdsgewricht wat goedkoop om te vragen om méér geld, voor dit en voor dat.Toch onzerzijds de niet goedkoop bedoelde vraag of het vele geld dat voor het beoogde waterbeheer in de 21ste eeuw nodig zal zijn, wel voldoende tijdig is of wordt gereserveerd! Van een wat andere orde is de vraag of er wel voldoende vaart wordt gemaakt met het nadenken over alternatieven voor olie en gas, een vraag die mede in het kader van de Kyoto-afspraken toch urgent is.

Visserij uit beeld

Met de naamsverandering van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij hebben we de moeite dat de ons na aan het hart liggende visserijsector uit beeld verdwijnt. Uit de naam, uit het hoofd, maar toch niet uit het hart? , mag ik hopen! Nu we het toch over landbouw hebben, wil ik opnieuw aandacht vragen voor een snelle aanpak van de ruimtelijke ordening, de herstructurering en reconstructie van het platteland. Dat is echt te lang blijven liggen! Graag aandacht hier voor

Het is bekend dat met name de oriëntaties en ambities van D66 en WD op het terrein van het buitenlands beleid, alsmede inzake Europa en het vredesen veiligheidsbeleid ver uiteenlopen. Dat bleek gisteren in het Conventiedebat ook weer. Graag vernemen wij in dit debat wat nu de gemene deler is waarop de drie partijen elkaar in dezen hebben gevonden.

Er is al enige tijd sprake van vervuiling van het budget voor ontwikkelingssamenwerking. Die vervuiling lijkt nog erger te worden nu ook de kwijtschelding van exportkredietschulden een rol gaat spelen in de begroting voor OS. Het gaat om een fors bedrag (om en nabij de 300 min euro), dat in mindering komt, linksom of rechtsom, op normale programma's van OS-organisaties, bilateraal, multilateraal en particulier Een ander, al aangekondigd punt vormt de eventuele loslating van de ondergrens van I 1% van het totale OSbudget voor thematische medefinanciering. Dit totaal leidt tot grote onzekerheid bij betrokken organisaties.Wij vragen de uitgangspunten voor de wending in dit beleid en de consequenties er van, eerst maar eens uit te schrijven, waarna deze worden beoordeeld voordat tot uitvoering wordt overgegaan. Kan dit worden toegezegd, hetzij via een beleidsnotitie hetzij via de eerstvolgende begrotingsstukken?

Diverse maatschappelijke organisaties zullen het verkrappende beleid te verwerken krijgen. Dat kan niet anders. Er zal stevig worden gesneden in het aantal en niveau van subsidies. Het is dan toch wel heel raar dat lokale bestuurders voor de druk bezwijken om plaatselijk sportclubs, waarin miljoenen omgaan om topspelers aan zich te binden, in de benen te houden. Wat ons betreft, komt daaraan gewoon een einde, zoals de burgemeester van Maastricht terecht bepleitte. Dat is toch ook wel de mening van de regering?

Belangrijke dossiers liggen te wachten in de sfeer van de ziektekosten, de gezondheidszorg meer algemeen, de sociale zekerheid en de WAO. Zo al ergens, dan gaat het hier wel heel in het bijzonder om overtuigingskracht en maatwerk. Uiteraard ook om zorgvuldigheid.Wij denken aan cumulatieve effecten voor bijvoorbeeld chronisch zieken en gehandicapten. Die moeten immers worden voorkomen? Herkeuringen en dergelijke, daar is op zichzelf niets mis mee. Het gaat er om wat er gebeurt als opnieuw voor een deel een baan moet kunnen worden aanvaard en die baan er onder de gegeven omstandigheden gewoon niet is. Is dan het perspectief de bijstand?

Geen misverstand, er mag wat ons betreft een stevige prikkel in het systeem gevonden worden om mensen te stimuleren zich (opnieuw) op de arbeidsmarkt te begeven. Ook dat is een kwestie van solidariteit! Maar er moeten dan wel reële mogelijkheden zijn. In dit verband kunnen wij niet begrijpen dat de zogeheten partnertoets in de WAO terzijde is gelegd. Het ontgaat ons ten enenmale waarom in de sfeer van de WAO geen onderscheid mag worden gemaakt op grond van het draagkrachtbeginsel, zoals in de bijstandswetgeving wel gebeurt. Een uitkering voor iemand met een partner met twee keer modaal of meer, is toch een andere situatie dan met een partner met een minimuminkomen. Zijn de verworvenheden van de individualisering dan zó heilig geworden dat daarnaar niet eens meer kritisch mag gekeken worden? Wij zouden het aanvaardbaar vinden als juist ten behoeve van laag betaalden degenen die het met beduidend meer kunnen doen, daarvoor extra worden aangeslagen. Kan de regering de diverse scenario's naast elkaar uitwerken, zodat een verantwoorde keuze kan volgen?

Een man, een man

Het zal geen betoog behoeven dat de SGP-fractie dankbaar is voor enkele voornemens op immaterieel vlak. De herkomst is iedereen bekend.Wij gaan er van uit dat niet in de loop van de komende tijd aan deze thema's zal worden getornd. Enkele collega's althans, spanden zich onlangs al in om de afspraken op het terrein van de abortus provocatus te gaan minimaliseren en te relativeren. Ik verzet me daar

met kracht tegen. Sterker, ik zou haast gemaakt willen zien worden met de uitwerking van deze voornemens omtrent bijvoorbeeld de vestiging respectievelijk het weren van bordelen, de adoptie, palliatieve zorg en dergelijke. Kan deze voortvarendheid worden toegezegd? Een man, een man, een woord, een woord. Deze klassieke norm geldt uiteraard ook de vrouwen die - na alle extra inspanningen van de heer Zalm dan toch maar zijn gevonden voor het kabinet - deel uitmaken van kabinet en de beide Kamers der Staten-Generaal. Het gaat hier vanzelfsprekend inzonderheid om de mannen en vrouwen van de coalitie.

Het gaat in de nabije toekomst om daadkracht en gezaghebbend beleid.Als dat er niet komt, betekent het schade voor de partijen en personen die nu 'de kar trekken', maar ook voor de relatie burger - politiek of de verhouding kiezer - gekozene. Er staat veel op het spel, meer dan met een eventueel nieuw te vormen, de regio accentuerend kiesstelsel kan worden gewonnen in onze netwerksamenleving, waarin je je kunt afvragen welke herkenbare rol de regio nog speelt. Niet de regionale bekendheid of de regionale knelpunten lijken bepalend, maar de wijze waarop problemen daadkrachtig worden opgelost en vooral de gezindheid en de overtuiging van waaruit vraagstukken worden benaderd.Wij wensen uit de grond van ons hart de regering daarbij de kracht en wijsheid toe van God. Inderdaad, het moet van Boven komen!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen