Europees Parlement · Zimbabwe op de agenda

Een gruwelscène uit het Zimbabwe van president-dictator Mugabe. Vaste mikpunten ten lioste van alles: aanhangers van 's lands oppositiepartij MDC (Movement for Democratie Change) en blanke boeren. Patricia werd urenlang gemarteld en vernederd door aanhangers van Mugabe.

Zo deed Patricia, werkzaam voor de MDC in de Zimbabwaanse hoofdstad Harare, haar afschuwwekkende relaas. Dit persoonlijke drama is echter exemplarisch voor de wijze waarop de Zimbabwaanse overheid opereert. Intimidatie, verkrachting, landroof, moord, bedrog, stembusfraude, vrijheidsberoving, verhongering. Dit zijn de instrumenten waarvan Mugabe's schrikbewind zich bedient om het eens welvarende Zimbabwe in een duizelingwekkende geweldsspiraal nog dieper de afgrond in te voeren.

Plunderingen

Onder het mom van 'landhervormingen' plunderen en bezetten de zogenaamde oorlogsveteranen uit de door Mugabe geleide onafhankelijkheidsstrijd naar willekeur boerderijen van blanke bezitters. Deze bandieten schuwen geen enkele vorm van geweld. Lachend kijkt de politie toe bij de wrede schouwspelen van intimidatie en zelfs moord op eerzame burgers. Duizenden, meest zwarte landarbeiders worden eveneens beroofd van hun baan en verjaagd uit hun huizen.

Ondanks het feit dat de rechterlijke macht deze activiteiten als illegaal aanmerkte, ging de dieverij onverdroten voort. Daarbij richtte de campagne van intimidatie zich ook tegen de rechterlijke macht zelf Verschillende hoge rechters traden derhalve terug. Daarnaast is ook de vrije pers aan banden gelegd.Ter illustratie: op 16 mei wees Mugabe van dit jaar de laatste buitenlandse correspondent uit. Deze journalist was al sinds de machtsovername van Mugabe in 1980 voor The Economist en The Guardian in Harare werkzaam. Het is een middel van de inmiddels bijna 80-jarige regisseur van dit staatsterrorisme om zijn handen geheel vrij te krijgen. Met een beroep op een hernieuwde vrijheidsstrijd, een gevecht tegen'het kwade kapitalisme en de slechte blanken', rechtvaardigt hij zijn wandaden.

Hongersnood

Naast al deze verschrikkingen jaagt als bittere vrucht van Mugabe's wanbeleid de honger als een scherp zwaard door het potentieel zo vruchtbare land. Meer dan de helft van de twaalf miljoen Zimbabwanen leeft in hongersnood. De gemiddelde levensverwachting voor mannen is slechts 34 en voor vrouwen zelfs 33 jaar. Door de dreigende honger worden veel jongeren verleid zich aan te sluiten bij jeugdige milities waar wel voedsel genoeg is. In ruim vijftig kampen worden ze getraind in manieren hoe ze de bevolking het beste kunnen intimideren.

Volgens een woordvoerder van de Zimbabwaanse mensenrechtenorganisatie Amani Trust is de toename van het aantal verkrachtingen zo groot dat gesproken moet worden van een nieuw politiek instrument, waarbij vrouwen en meisjes verkracht worden omdat zij vrouw of dochter zijn van politieke opponenten. In die militiekampen worden zij misbruikt en in concubinaat gehouden. De AIDS-dreiging verzwaart de schier ondragelijke beproeving nog extra. Met 38 procent van de bevolking als seropositief zijn de verkrachtingen vaak het begin van de doodstraf, zo concludeert de Britse journalist Christina Lamb.

Het is binnen deze gruwelijke context datTsvangirai de geteisterde bevolking eind mei opriep tot een week van vreedzaam en massaal protest. Met de arrestatie van de 51 -jarige oppositieleider op maandag 2 juni poogt de dictator ook deze noodkreet de kop in te drukken.Tsvangirai is immers de ernstigste bedreiging voor zijn 23-jarige dictatorschap.

Resolutie

Deze arrestatie, alsmede de wrede onderdrukking van elk tegengeluid, vormde de aanleiding voor de eurofractie ChristenUnie-SGP opnieuw het initiatief te nemen en de mensenrechtensituatie in Zimbabwe plenair te agenderen in het Europees Parlement te Straatsburg. In een glasheldere gemeenschappelijke resolutie werd diepe teleurstelling geuit over de passieve houding van naburige Afrikaanse leiders. De resolutie sprak met name de Zuid-Afrikaanse leider Mbeki aan. Op grond van zijn aanzienlijke regionale invloed zou Zuid-Afrika initiatieven moeten ontplooien om de Zimbabwaanse crisis te bestrijden.

Maar ook EU-landen gaan niet vrijuit. Na de grotesk gemanipuleerde presidentsverkiezingen van maart vorig jaar vaardigde de EU een inreisverbod uit voor leden van Mugabe's ZANU-PF-regime. Desondanks nodigde Chirac Mugabe uit voor zijn Frankrijk-Afrika top van 20 februari in Parijs.

Het bijwonen van de vergadering van de Raad van Ministers van de ACS-EU van 12-16 mei te Brussel door de Zimbabwaanse minister van Handel en Nijverheid was een nieuwe ondermijning van de door de EU zelf ingestelde sancties.

De eurofractie stemde van harte in met het verzoek van de resolutie aan de Raad om binnen de internationale gemeenschap een beter voorbeeld te geven. Concreet gezegd: een daadwerkelijke strategie tot herstel van democratie, de rechtsstaat en eerbiediging van grondrechten van de burgers in Zimbabwe.

Drs. 6. Belder en drs. H.J. van Schothorst, respectievelijk europarlementariër en beleidsmedewerker eurofractie ChristenUnie-SGP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen