Meditatie · Wee u, land

Wee u, land, welks koning een kind is Prediker 10 : 16a

Niet voorspoedig

In deze woorden roept de wijze prediker het wee uit over het land, welks koning een kind is. Hij wil er mee zeggen, dat land zal niet voorspoedig zijn: juist het tegenovergestelde zal te zien zijn. Dat land zal daardoor naar de afgrond gebracht worden.We voelen dat hier met name de aandacht gevestigd wordt op de persoon, in wiens hand de regering van het land is. Wie degene is die het land bestuurt. En dan zegt het hier: dit is bij zulk een land gelegd in de handen van een klein kind.

Een ieder zal begrijpen dat niet zozeer gesproken wordt over een werkelijk kind dat koning geworden is. Gods Woord vermeldt het wel van een Joas, die zeven jaar oud was, van een Josia, die acht jaar was en van een Manasse

die 12 jaar was. Ook Salomo zelf was nog jong. Dan kunnen we van de eerste twee weten dat godvruchtige raadgevers hen hebben bijgestaan. Het ging het lang goed om hunnentwil.

Kinderspel

In ons woord is sprake van een vergelijking. Een kind, kan dat het

land regeren ...? Dat is onmogelijk. Een kind bezit die wijsheid nog niet; is bovendien onbedachtzaam en zal het zien als kinderspel. O, er is een stukje ontzetting, wat uit dit woord spreekt. Wee u, ja wee u land persoonlijk, als de regering van uw land in handen van een kind ligt.

U begrijpt vanzelf dat we als staatkundig gereformeerden ons Oranjehuis hoog houden, maar dat er dan toch droefheid in ons hart is, vanuit de gedachte hoe het vroeger geweest is. We zien vooral op degenen die thans de regering van ons land vormen. We kunnen het niet anders zien dan dat er een totale loslating is van alles wat nog aan God en Zijn Woord herinnert. Hoe kan er zegen liggen voor een volk dat met geweld alle wortels van zijn christelijke beschaving uit wil roeien. Het is niet uit hardheid dat we dit schrijven. Zo zal het ons niet welgaan.

Welk een taak ligt er toch om ook in onze tijd die getuigende stem te laten horen.Wee u land ..., of zijn we zover meegevoerd dat we dat wee niet meer zien liggen? Hoe huiveringwekkend is toch onze tijd, maar zien we het? Geloven we nog dat er een God is. Die leeft en op deze aarde vonnis geeft?

Oppervlakkig

Wee u land, maar ... hoedanig is ons leven? We komen altijd weer bij onszelf terecht. De regering, ja dat zie ik liggen. Maar hoe zien wij ons leven? Is het niet voor velen als kinderspel? Waar is de ernst van het leven nog, wordt gevoeld dat we reizen naar die grote eeuwigheid? Bij onze zo rechtzinnige belijdenis kunnen we zo grenzeloos oppervlakkig zijn.Waar bestaat onze godsdienst uit?

Zagen we toch eens waar we mee bezig zijn; Het is ontzettend: toorn te vergaderen als een schat. Dat doet de koning die een kind is, voor zichzelf en zijn onderdanen. Dat doet ieder mens voor zichzelf. Het mocht eens zijn dat we het wee over onszelf leerden uitroepen in de weg van ontdekking, ontgronding en ontbloting. Dan zal de mens zien wat hij gedaan heeft. Hij komt bij de puinhoop van zijn bestaan. Hij is de oorzaak van alle ellende. Niet zij, maar wij hebben God op het hoogst misdaan. In die weg kan er plaats komen voor de tegenstelling, wat zeg ik .. het is niet te vergelijken, het getuigt van het eenzijdige van Gods welbehagen: Welgelukzalig is het land, welks Koning het Kind is. Dat ziet op de geboren Koning in Bethlehems stal. Zo noemden de wijzen Hem toch ook?

Zoon der edelen

Onder Zijn scepter, onder Zijn banier, het is de meest heilzame regering die er is. Gelukkig, die Hem zo mag hebben leren kennen, toen hen alle hoop ontviel. Zie, om zo de koning te mogen zijn bij de gratie Gods. Een koning die een kind mag zijn in het geloof. Een koning die een zoon der edelen is en Christus' zalving deelachtig is. Een koning die zijn afhankelijkheid kent, zijn aanhankelijkheid toont, onderwezen wil worden. Eén die het opzien weet tot de Koning der koningen.

Wat zal zo een de tijd veel zuchtende in de binnenkamer doorbrengen, bedelende om de ware wijsheid ... Maar o, de praktijk hiervan is zover weg dat we ons dat bijna niet meer kunnen indenken.Wat zullen de uitgevaardigde wetten anders moeten zijn dan een weerklank van de wet des Heeren; hoe de zonden bestraft en uitgebannen. Maar dan zal er ook gebed in het land voor die koning zijn. Hij zal zich weten gedragen te zijn op de vleugels van het gebed.

Vrijmoedigheid

Wee u, land ... helaas het is zo anders als bovengenoemd. Maar laten we toch ook bedenken hoe

ver we zelf ook weg zijn. Is er onder ons ook nog: hier sta ik, ik kan niet anders? De Heere geve onze vertegenwoordigers getrouwmakende genade. Zij we­

ten meer dan wij hoe het in ons land gesteld is. En om dan vrijmoedigheid te krijgen en te zeggen: Wee u, land. Nee, niet uit hardheid, maar kon het zijn met een bewogen hart. Hoe mocht dat vroeger zijn. Het is al zovele jaren geleden, maar we zijn het nooit vergeten, er eens getuige van geweest te zijn hoe wijlen de heer C.N. van Dis sr tijdens een debat ineens getuigenis begon te geven wat de Heere aan Zijn ziel gedaan had. Dat gaf beslag. Daar ging wat vanuit.

De Heere geve dat ook nog in onze tijd. Eén ding is zeken Er is er Eén, Die het wereldbestuur in handen heeft. Het is de Koning der Kerk Zelf. Hij leidt de Zijnen gewis tot de eeuwige overwinning. Maar hoe ontzettend, dan zal het wee u, land, in de meest strikte zin des woords gelden, als de dag der vergelding zal gekomen zijn. De Heere zegene deze enkele woorden tot onze waarachtige bekering.

De Beek-Uddel,

ds.A. van Voorden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen