Van de voorzitter · Herdenken

Regelmatig zijn er feiten of mijlpalen die waardig zijn herdacht te worden. Ook de Bijbel spreekt daar meerdere malen over. In Deuteronomium 6 en 11 lezen we van een voortdurende opdracht aan het volk van Israël om de jongeren te vertellen van de grote daden die God aan Zijn volk gedaan had. Ook Jacob blikte in zijn leven meerdere malen terug. Dat deed hij bij de ontmoeting met Farao, toen hij opmerkte: "weinig en kwaad zijn de dagen der jaren mijns levens geweest"(Genesis 47).Terugblikken op zijn leven had hij eerder gedaan toen hij op het punt stond zijn broeder Ezau te ontmoeten. In die omstandigheden was er werkelijk sprake van een terugblik onder hoogspanning. Dat was het thema van een predikatie die onze partijvoorzitter, dominee D.J. Budding, uitsprak ter gelegenheid van zijn 25-jarig jubileum als predikant. In een goed bezochte herdenkingsdienst, op zaterdag 30 augustus jl., in de Nederlands Hervormde kerk te Waarder, werd herdacht dat ds. Budding 25 jaar geleden in het Zeeuwse Scherpenisse de herdersstaf opnam. Onder de vele aanwezigen waren uiteraard ook vertegenwoordigers van het Hoofdbestuur, Kamerfracties en Eurofractie.

Ootmoed

In deze dienst sprak ds. Budding over een terugblik onder hoogspanning. De tekstkeus was uit Genesis 32: 10 e.v. Jacob blikte terug op de ontvangen zegeningen, en die waren niet gering. Hij was wel bezet met een bang hart vanwege de gevreesde ontmoeting met zijn broeder Ezau. Ds. Budding wees op drie aandachtspunten. Het was een terugblik in ootmoed: "Ik ben geringer dan al deze weldadigheden" zegt de tekst. Er is ook sprake van een terugblik in verwondering: "want ik ben met mijn staf over deze Jordaan gegaan, en nu ben ik tot twee heiren geworden".Vervolgens wees de partijvoorzitter op een derde gedachte in deze bijbelteksten: een terugblik in aanbidding.

In deze herdenkingsdienst werd gewezen op de hoogspanning in de huidige tijdsomstandigheden, politiek, maatschappelijk maar ook kerkelijk.Tot slot werd opgemerkt dat er ook een tijd in Jacobs leven kwam waarin hij niet meer terugblikte. Op zijn sterfbed sprak hij: "Op uw zaligheid wacht ik, Heere" (Gen. 50: 18) en nadat hij zijn laatste bevelen had gegeven: "zo legde hij zijn voeten samen op het bed en gaf den geest" (Gen. 50: 33). Kennen wij dat blij vooruitzicht?

Onze partijvoorzitter heeft er nimmer twijfel over laten bestaan dat zijn kerkelijk ambt op de eerste plaats moest staan. Desondanks heeft hij tot vandaag de dag veel voor de partij mogen betekenen.Voorzitter geworden onder uiterst moeilijke omstandigheden en als een samenbindende factor de eenheid in de partij bewaard. Daarbij past een woord van dank.

Verwondering

Van geheel ander orde is de herdenking van het feit dat Maarten Harpertzoon Tromp 350 jaar geleden, op IO augustus 1653, in de zeeslag bij Ter Heijde het leven verloor Maarten H.Tromp was, in tegenstelling tot zijn zoon Cornelis (die wel zeer moedig, maar niet ootmoedig was) een ootmoedig en vroom man. Zo stelde hij het in onbruik geraakte instituut van vlootpredikant weer in "opdat de matrozen en soldaten, die anderszins rouw en ongebonden zijn, in Godes heilige vreese hoe langer en meer souden mogen worden onderwesen". Door zijn overwinningen in de slagen bij Duinkerken en Duins (1637 en 1639) verkreeg niet alleen zijn persoon grote internationale roem, maar werd vooral het fundament van de in opkomst zijnde republiek bijzonder versterkt.

Over die zegeningen op verschillende gebieden in die periode, die met recht een Gouden Eeuw genoemd wordt, hebben in de loop der eeuwen velen zich verwonderd.Waarom? Omdat de voorspellingen volstrekt tegenovergesteld waren. Daarop wijst Conrad Busken Huet (geen pleitbezorger van het calvinisme) ons in zijn boek'Het land van Rembrandt': "Geen der boze verschijnselen, door van Oldenbarnevelt geducht heeft zich voorgedaan. Integendeel, nooit heeft de republiek der Zeven Provinciën een betere vertoning in Europa gemaakt, dan nadat de orthodoxe predikanten hun zin hadden gekregen en de synode van Dordrecht bijeengekomen was". Busken Huet noemde het een nog steeds bestaand raadsel dat "het glansrijkst tijdperk der Nederlandse geschiedenis" samengevallen is met "de wittebroodsweken der theocratie". Daarin hebben de overwinningen van M.H.Tromp een grote plaats gehad.Verder merkt deze schrijver op dat de rechtzinnige predikanten op de achtergrond een voorname rol hebben gespeeld "en zonder hen de staatslieden tevergeefs geleefd zouden hebben".Toch kon het antwoord op al die vragen Busken Huet bekend zijn.Was het niet Da Costa die dichtte: "Het geheim van allen zegen. O volk van Neêrland hoort! Is in Godes vrees te leven. Zijn eer. Zijn dienst. Zijn Woord."

Aanbidding

Deze dichtregels komen overeen met de bekende doelstelling van de SGP: Gods Woord tot meerdere erkenning te brengen in den lande. Daarvan herdenken wij dit jaar dat de SGP 85 jaar geleden werd opgericht en dat onze partij 80 jaar zitting mag hebben in de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Ook hierin past ons ootmoed, verwondering en aanbidding.Wij zijn geen grote partij geworden, dat hebben de oprichters ook nooit verwacht, maar wij mogen ondanks alles, op verschillende plaatsen, onze plaatsen nog innemen. Hoe lang nog? Wat de toekomst betreft zouden we een andere les van Da Costa ter harte moeten nemen. Hij verwachtte nog een opleving ("O Nederland! Gij zult eens weer het Israel van 't westen worden!"), maar hij achtte het ook mogelijk "dat er geen herstel meer mogelijk is". Dat mag echter geen reden zijn om te verflauwen en te vertragen in het gebed.

W: Kolijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen