Meditatie · Geen overzicht en toch licht

Ook u zal het gevoe/ wel eens bekruipen 'het niet meer te zien zitten'. Dit gevoel wordt vaak veroorzaakt doordat we om allerlei redenen het overzicht kwijt geraakt zijn op onze complexe samenleving. Alleen al de informatiegolf! Er is wel beweerd dat wij bijvoorbeeld door het lezen van een Elseviers Magazine, al meer informatie te verwerken krijgen, dan een middeleeuwse arbeider in zijn hele leven! En omdat we niet alle informatie meer kunnen overzien, kan het niet anders of we zondigen zonder dit opzettelijk te willen. Immers, zelfs een zorgvuldig gevoerd beleid voert op z'n minst tot de zonde van de nalatigheid. Niet zelden zullen anderen daarvan de dupe worden of erger. Ook doordat alles zo gespecialiseerd is en daarmee vaak gefragmentariseerd, raken we het overzicht kwijt: "je kunt nu eenmaal niet over alle data beschikken."

Dit alles leidt tot de oude verdrukking, die zich in onze tijd met nieuwe kracht aandient: de melancholie (lett. 'zwartgalligheid'). Immers, veel meer dan ooit zijn we eenzaam en lijden aan zelfmedelijden: "Niemand begrijpt hoe ik er onder lijd", of: "Wat helpt het dat ik me druk maak; alles gaat toch gewoon door." Niet zelden groeit daaruit 'wrok'. Wrok omdat we ons miskend voelen. We pogen iets recht te zetten en het wordt door een ander afgebrand. Wrok, omdat juist die ander 'er zelf niets aan gedaan heeft'. Eén stap verder, en we verwijten God - al zullen we dat wellicht nooit hardop zeggen - "Waarom heeft de Heere dit toegela­

ten? " Ten diepste is dat hoogmoed, omdat we daarmee impliciet beweren het beter te weten dan Hij, hoe ons politieke en kerkelijke beleid gemaakt moet worden. Hoe zwart is deze gal die dan in Gods Aangezicht uitgespuwd wordt...

Hoe wapenen we ons hier tegen?

Luther was een groot kenner van de menselijke ziel. Hij zei eens:

"Als er geen droefenissen waren, die ons leven tot een ellende maakten, dan zouden ons wel de zonden - en in het bijzonder die, dat men zo gemakkelijk tot hoogmoed vervallen kan - maken dat we een afkeer van dit leven kregen. (...) Als we al gebukt gaan onder veel ellenden en zonden, dan nóg zijn we trots, hoogmoedig en verachten nóg God en Zijn gericht.We vallen in velerlei en zware zonden. Daarom is er geen hoop, dat we in dit vlees zonder zonde zouden kunnen leven, en we moeten maar gewoon erkennen: O, Heere Jezus, hoe vaak en hoe zwaar heb ik gezondigd! U ziet het, ik kon niet olies zien; doorom: vergeef."

Luther erkende dus niet alleen zijn zonde, maar beleed ook zijn machteloosheid. "Ik kan niet alles zien....", zei hij. Ook hij worstelde blijkbaar in zijn tijd met het gebrek aan overzicht. Maar in plaats van te gaan wrokken, zei hij: "Daarom, vergeef!" Dit inzicht van Luther is genezend en geruststellend in onze dagen. Luther verweet niets aan God of de mensen om hem heen, maar vroeg om vergeving voor hemzelf. Daardoor ging de storm van onrust liggen, die wrok veroorzaakt. Stormen vernielen altijd.Wijlen dominee J.J.Poort zei eens: "Wrok wordt wrak".

Bovendien is het genezend voor de ziel om te weten dat zo machteloosheid verandert in 'stil berusten in Zijn beleid'. Het wapen in deze verdrukking is dus het ootmoedige gebed om vergeving dat we lang niet alles meer kunnen overzien, en daardoor ook vaak tegen onze wil zondigen.

Door dit gebed schieten we ook niet door naar het tegenovergestelde: luiheid en 'laat-maar-waaien-mentaliteit'. In tegendeel, wrok verandert in zachtmoedigheid. En een toenemend besef van onze grote beperktheid werkt nederigheid.

Luiheid? Nee. Immers - met eerbied gezegd - wie was er actiever dan de Heere Jezus, die zei: "Leert van Mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart." En als het toch over leren gaat.

Zou deze verdrukking niet een 21^ eeuwse kastijding kunnen zijn van 's Vaders wege, die gaat bewijzen dat we geen bastaarden maar zonen zijn, als we verdragen? (Hebr. 12: 6-8)

Nu zal er geen kind van God zijn dat naar verdrukking uitziet. Het zoekt de kenmerken van het ware geloof liever in troostrijke ervaringen. Is er echter één kenmerk dat zo duidelijk is als dit: "Ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar woord? "

Wat zijn dat voor soort klachten, die bewijzen dat we het Leven in Christus kennen? Wel, moeten we evenals Luther vaak klagen vanwege onze zonden? Dat doet alleen een levend mens (Klaagliederen 3: 39).Vrezen we Gods toorn vanwege onze zonden? Alleen een kind van God kent deze bede: "O HEERE, straf mij niet in Uw toorn en kastijd mij niet in uw grimmigheid" (Ps.6: 2).

Klaagt u over te grote werkdruk, slapeloosheid, minachting en laster omwille van het Woord van God? Dat was ook de bevinding van Paulus: "ln arbeid, in

waken (...) door kwaad gerucht en goed gerucht..." (2 Kor. 6: 5-8). Hoort u ook nogal eens: "Wat u daar zegt is niet meer van deze tijd? " Leg dan ook maar uit: "Ik

ben ook inderdaad niet meer van deze wereld" (Hebr. 11: 38).

En als we worstelen met wrok naar mensen? Laten we vragen: "Vergeef mij" en God zal ant­

woorden: "Mij komt de wrake toe" (Rom. 12: 19). De HEERE houdt wel het overzicht over onze samenleving; laten we Hem dan ook het opzicht over onze zielen.

Laten we vooral niet vergeten in dit dodelijks tijdsgewricht heen te zien naar het Lam, dat komt! Dan varen we bij helder licht en goed uitzicht:

Ik blijf den HEERE verwachten mijn ziel wacht ongestoord; ik hoop in al mijn klachten op Zijn onfeilbaar Woord. Mijn ziel vol angst en zorgen wacht sterker op den HEERE dan wachters op de morgen, den morgen, och waanneer.''

Abbenbroek. ds.J. Koppelaar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen