Parlementair logboek · Europa

Er werd behoorlijk dramatisch over gedaan, de mislukking van de Euro-top in Brussel eind december, 't Is dat het nieuws wat werd weggedrukt door de sensationele arrestatie van de Iraakse massamoordenaar Saddam Hoessein, anders waren de voorpagina's ongetwijfeld beheerst door dit 'slechte nieuws' uit de Belgische hoofdstad.

Van tevoren was bekend dat het een moeilijke topconferentie zou worden. Lang voordat de regeringsleiders en de ministers van Buitenlandse Zaken naar Brussel afreisden, lag de conflictstof al hoog opgetast. Nu de toetreding van tien nieuwe lidstaten met de dag dichterbij komt (als alles goed gaat treden op I mei aanstaande tien landen uit het voormalige Oostblok toe tot Europa), spitsen de problemen zich toe. Belangrijkste vraag daarbij is: hoe wordt de pijn en hoe wordt de macht in het toekomstige Europa verdeeld? Het gaat daarbij om geld en om nationale belangen. En als die zaken in het geding zijn, dan kan iedereen op z'n vingers narekenen dat er hard zal worden gevochten.

Het resultaat is inmiddels dus bekend: de top is mislukt. De Italianen, die in het voorbije halfjaar als voorzitters van de Unie gepoogd hadden om onder leiding van president Berlusconi de landen op één lijn te brengen, moesten constateren dat hun streven mislukt was. Maar of dat nu als een ramp moet worden beschouwd?

Zoals gebruikelijk bij 'Euro-toppen' oefent het Nederlandse parlement haar controlerende taak altijd uit voor én na de topconferentie. Ervóór om de regering die op pad gaat een boodschap mee te geven, erna om het eindresultaat en de manier waarop de Nederlandse regering zich heeft ingespannen te beoordelen. Dat laatste debat vond plaats in de laatste vergaderweek van de Tweede Kamer voor het kerstreces. Namens de SGP voerde Europawoordvoerder Van der Staaij het woord.

De SGP-afgevaardigde liet doorschemeren niet wakker te liggen van de mislukking van de top."Liever het verdrag van Nice dan een verdrag van niets" luidde zijn openingszin, daarmee doelend op het feit dat nu er geen nieuw verdrag ligt, we het voorlopig met het oude Verdrag van Nice moeten doen. Beter een oud verdrag dan een slecht verdrag! Met'Nice' kan de Europa voorlopig nog best vooruit, en dat op een basis die voor Nederland én voor de Unie stukken beter is dan wat er in Brussel uit de bus dreigde te komen.We moeten gewoon nuchter vaststellen dat de tijd voor een evenwichtig akkoord gewoon nog niet rijp was.

Bovendien biedt uitstel nieuwe kansen om op cruciale punten verder te werken aan een voor Nederland gunstiger resultaat dan wat in Brussel bereikt had kunnen worden.Wat voor ons land vooral telt is een aanscherping van de regels die moeten garanderen dat alle landen zich houden aan het Stabiliteitspact. Hoe funest het is als (grote) landen daar de hand mee kunnen lichten, hebben we twee maanden geleden kunnen zien. En voor Nederland al evenzeer belangrijk is het behoud van het vetorecht als het gaat om de meerjarenbegroting van de Unie. Nederland is de grootste nettobetaler in en van de EU.AIs we dat vetorecht verliezen, zal helder zijn wat er dan gebeurt. Dus nu de top is mislukt, kunnen we prima het vuurtje warm houden, aldus Van der Staaij.

Antisemitisme

Eén los punt nog dat door de SGP tijdens het debat met de minister-president, de minister van Buitenlandse Zaken en de staatssecretaris van Europe­ se zaken werd ingebracht. Dat is het toenemende antisemitisme, niet alleen in Nederland, maar in heel Europa. Overal steekt het weer de kop op, mede als gevolg van de toename van het aantal allochtonen uit islamitische landen in onze contreien. De regeringsleiders hebben in een verklaring hun grote zorg geuit over het toenemende antisemitisme.Terecht, zeiVan der Staaij, die daar in het'voordebat' voor Brussel al de aandacht voor had gevraagd. Maar helaas is er van daden nog niets vernomen. Dat moet daarom nu snel gebeuren.

Bot

Voor de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken Bot was het even wennen aan zijn nieuwe ambt. Bij z'n eerste Kameroptreden was dat nog het duidelijkst, toen hij toen hij het woord kreeg even aanstalten maakte om gebruik te gaan maken van het spreekgestoelte voor kamerleden. Maar inhoudelijk was de opvolger van de naar de NAVO vertrokken minister De Hoop Scheffer bepaald niet te betrappen op beginnersfoutjes of onwennigheden. Integendeel, de ervaren beroepsdiplomaat sloeg zich uitstekend door zijn eerste begrotingsbehandeling.

SGP'erVan der Staaij begroette de minister met een wens. De wens namelijk dat hij wijsheid en zegen mag ontvangen op zijn werk als minister wiens taak het bij uitstek is om wereldwijd bij te dragen aan de bevordering van recht en gerechtigheid en de bestrijding van armoede en onrecht. Daarbij is Gods zegen onontbeerlijk.Anders is al ons werken en doen vergeefs!

Twee zwaarbeladen thema's kwamen in de Kamer uitvoerig ter sprake. Allereerst de toestand in het Midden- Oosten. Die is en blijft explosief. Het vredesproces zit in het slop, en niets wijst erop dat dit spoedig ten goede zal veranderen. De door de Amerikanen en Britten gepresenteerde routekaart voor de vrede blijkt na aanvankelijk hoopgevende signalen niet te werken. De inzet van de SGP bij dit thema is helder: wil er echt iets positiefs bereikt worden, dan dient Europa haar politiek af te stemmen op die van de Verenigde Staten. Want hoe je 't ook wendt of keert, feit is dat de VS nu eenmaal de meeste druk kunnen uitoefenen op alle betrokken partijen. En dat Amerika een trouwe bondgenoot is van het door vijandige buurstaten omgeven Israël, pleit al evenzeer voor zo'n politiek.

Daarmee komt ook het andere heikele thema om de hoek kijken, te weten de relatie Europa-VS. Mede door de oorlog in Irak is de transatlantische relatie duidelijk bekoeld. Dat landen als Groot-Brittannië, Spanje en Nederland de oorlog in Irak min of meer ondersteunen, neemt niet weg dat de tegenstand van de grote broers Duitsland en Frankrijk voor grote spanningen heeft gezorgd.Van der Staaij wees minister Bot erop dat Nederland zich graag laat voorstaan op haar rol als bruggenbouwer. Welnu, hier ligt voor ons land bij uitstek een kans om de verhoudingen weer wat vlot te trekken. In dit verband wees Van der Staaij nog op de kritische opmerkingen van de heer Bot toen hij nog geen minister was. In een interview met NRC-Handelsblad was de toenmalige burger Bot behoorlijk kritisch over de Amerikaanse politiek onder leiding van president Bush én over de Europese verdeeldheid. Hoe moet dat nu verder? informeerde de SGPwoordvoerder.

Na een paar opmerkingen over de Nederlandse relatie met Indonesië, en dan met name de houding van dat land tegenover het gerechtvaardigde autonomiestreven van de Papoea's, stapte Van der Staaij over op het beleid inzake ontwikkelingssamenwerking. Enkele kritische kanttekeningen: een speciale hulpverleningsrelatie met Pakistan en Vietnam is wat de SGP betreft niet aan de orde gezien de situatie in dat land, de schending van de mensenrechten in het bijzonder Allerlei kleinere programma's verdeeld over tig verschillende landen hoeven voor de SGP ook niet. Waarom niet gewoon gekozen voor geconcentreerde hulp aan een land als Afghanistan bijvoorbeeld. Daar wordt onder westerse supervisie gewerkt aan de opbouw van een land dat door jarenlang wanbewind is verwaarloosd. Massieve hulp daar is daarom veel effectiever dan overal wat projectjes.

De SGP-woordvoerder stond eveneens stil bij het onderwerp godsdienstvrijheid. Op verzoek van de Christen- Unie, gesteund door de SGP, heeft het ministerie een notitie over dit onderwerp geschreven die later zal worden behandeld. Een goede zaak, omdat uit de notitie overduidelijk blijkt dat er dienaangaande nog veel loos is in de wereld. Christenen kunnen nog lang niet overal vrijelijk hun geloof belijden. Hier ligt onzes inziens een belangrijke taak voor Nederland, zeker met twee christen-democratische ministers op vooruitgeschoven posten.

Visserij

Het zag er niet best uit voor vissersplaatsen als Urk, Scheveningen, Katwijk en Arnemuiden. Op basis van een rapport van visserijbiologen verordonneerden de Brusselse beleidsmakers dat het Nederlandse quotum voor schol en tong met maar liefst veertig procent moest worden verlaagd. Bijna de helft van de vangst van vorig jaar! Het laat zich raden wat de reactie van de vissers was: dit betekent het einde van veel vissers en bedrijven die in de visverwerkende industrie bezig zijn. Catastrofaal.

Toen de Tweede Kamer over dit onderwerp sprak met ministerVeerman van Landbouw stond SGP-woordvoerder Van der Vlies vooraan om aan te geven dat deze maatregel absoluut onaanvaardbaar was en is (hij schreef er al over in 'Kort en Bondig' in De Banier van 19 december jl.). Daarbij wees de SGP'er erop dat het toch ook wel heel erg merkwaardig is dat de biologen na eerst geruststellende verklaringen over de visstand te hebben afgelegd, vlak voordat de Europese ministers moesten gaan beslissen ineens met erg sombere geluiden naar buiten kwamen. Dat roept op z'n minst vraagtekens op over de resultaten van het biologen rapport.

Betekent dit dat de SGP zegt: vis maar raak? Nee dus. Ook de SGP beseft, net als verreweg de meeste vissermannen, dat ongeremd en ongelimiteerd leegvissen van de zee desastreus is. Dat is een kwestie van rentmeesterschap, en -laten we daar ook niet moeilijk over doen- een kwestie van welbegrepen eigenbelang. Dus de SGP bepleit ook een duurzame visserij met oog voor de in velerlei opzicht nadelige effecten van overbevissing en schraapzucht. Maar daar is wat de meeste vissers betreft geen sprake van. Het moge dan ook helder zijn dat de SGP er bij minister Veerman op aandrong om zich in Brussel sterk te maken voor quota die zowel recht doen aan de zorg voor de toekomst van de vis als van de visserijsector.

Inmiddels is de uitkomst van het beraad in Brussel bekend: er wordt niet 40% gekort op het Nederlandse platvisquotum, maar 15%.Ten opzichte van de eerste voorstellen is het een verbetering, maar nog altijd betekent het een achteruitgang ten opzichte van dit jaar Wat de gevolgen daarvan zullen zijn voor de sector en voor de visverwerkende bedrijven, is nog niet helemaal te overzien.Voorlopig houden we het er maar op dat de schade te overzien is.

Hoe dan ook, vanuit Urk bereikte de SGP-fractie een alleraardigst bedankmailtje. En niet van zomaar iemand, maar van Ben Visser, voorzitter van de jongerenafdeling Urk van de Christen- Unie Perspectief. (Tussen twee haakjes: prachtnaam voor Urk natuurlijk!) Hij schreef zijn mail namens de Jeugdgemeenteraad van Urk. Zijn boodschap aan Van der Vlies was: "De drastische quotaverlagingen hebben het niet gehaald; nu nog afwachten wat de impact van deze reductie zal zijn op onze gemeenschap. De SGP-fractie in het bijzonder willen wij bedanken voor de inzet. Gods zegen voor de kerstdagen en 2004 toegewenst."

Dat de SGP die dank en goede wensen graag aanneemt, behoeft geen betoog. Vanaf het Binnenhof wenst de SGP Urk evenzeer alle goeds toe.Voor tijd, en voor eeuwigheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen