Parlementair logboek

Herdenking

Op 2 maart overleed oud-SGP-senatorK. (Koert) Meuleman.Van1973 tot1981 was hij de SGP-vertegenwoordiger 'm de Eerste Kamer. Zowel in de Eersteais in de Tweede Kamer is het een traditiedat oud-fractievoorzittersnahun overlijden worden herdacht in 'hun' Kamer. Door het overlijden van oudlioninginJuliana vond de herdenkingvan de heer Meulemanwat laterplaatsdan aanvankeHji< de bedoeling was. Zo kwam het dat de Eerste Kamer pasvorige week dinsdag stilstond bij de geachte afgevaardigdeuit hetOverijsselseWilsum. Dat gebeurde in aanwezigheidvan (een deel van) defamilie-Meuleman.

Uit de woorden van de Kamervoorzitter, mevrouv^Timmerman-Buck, hier enkele citaten.

"In het gedenkboek van de Staatkundig Gereformeerde Partij (...) vinden wij een kenschets van de heer Meuleman: een bescheiden en een waardige man, veehouder van beroep in het Overijsselse Wilsum, een buurtschap onder IJsselmuiden. Een gemeente- en provinciebestuurder die indruk maakt door zijn evenwichtig en gezaghebbend optreden.

Als lid van deze Kamer viel de heer Meuleman destijds op door zijn frequente deelname aan het debat. In tegenstelling tot zijn voorgangers, die zoals het zojuist genoemde gedenkboek het noemde, "slechts spaarzamenlijk" meededen aan de debatten... Dat had zeker ook te maken met de aard van de onderwerpen op de politieke agenda van de jaren zeventig en tachtig en met de uitgesproken en principiële visie van de SGP daaromtrent. In twee debatten over wetsvoorstellen met betrekking tot abortus, in 1976 en in 1981, sprak de heer Meuleman de individuele leden van de toenmalige Kamer op hun persoonlijk geweten aan en deed hij iedere senator de ernst van haar en zijn stem beseffen."

Aan het zeer werkzame leven van Koert Meuleman, dat zo veel jaren in het teken van het dienen van het openbaar bestuur heeft gestaan, is na 94 jaren een einde gekomen. Met respect gedenken wij de heer Meuleman.Van harte hopen wij dat zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen naast hun verdriet over zijn overlijden ook ruimte mogen vinden voor vele goede herinneringen aan vader, grootvader en overgrootvader."

Na afloop was de delegatie van de familie nog even te gast bij de fractie van de Tweede Kamer. Een van de zoons van de overledene, ons oud-hoofdbestuurslid, memoreerde daarbij dat de wegen van zijn vader en die van koningin Juliana wel heel bijzonder met elkaar waren verweven. Beide geboren in 1909, en beide vlak na elkaar gestorven in 2004. Toen de heer Meuleman nog lid was van de Senaat en uit dien hoofde meermalen ten paleize verscheen, heette de overleden vorstin de SGP'er dan ook altijd welkom met de woorden: "Kijk, daar hebben we mijnheer Meuleman, mijn jaargenoot!" Zij noch hij zal bevroed hebben dat zij ook jaargenoten zouden worden wat betreft het jaar waarin ze het tijdelijke met het eeuwige zouden verwisselen.

Kiesstelsel

Waar het precies uit zal komen, weet nog niemand. Feit is dat er voor het eerst sinds vele jaren een serieus plan ligt om het Nederlandse kiesstelsel te veranderen. Sinds de invoering van het huidige stelsel in 1917 zijn er al ettelijke pogingen ondernomen om aan dat stelsel te sleutelen en morrelen, maar tot op heden bleven die zonder noemenswaardig resultaat. Het zoveelse probeersel komt uit de koker van de huidige minister voor bestuurlijke vernieuwing, de D66'erThom de Graaf. En, eerlijk is eerlijk. De Graaf is als het om dit soort thema's gaat een man die zijn zaakjes door en door kent.

Districten

De vernieuwing van het kiesstelsel heeft als achtergrond de inmiddels wijd en zijd bekende kloof tussen kiezers en gekozenen. Belangrijkste grief: het volk herkent zich niet meer in haar vertegenwoordigers. Om daar nu wat aan te doen, heeft het kabinet op voorstel van D66 een aanpassing van het kiesstelsel gefabriceerd. Kort samengevat: het land moet verdeeld worden in verschillende kiesdistricten, waaruit dan een of meerdere kamerleden naar Den Haag moeten worden afgevaardigd. Die districtskandidaten zijn in de optiek van De Graaf makkelijker herkenbaar voor de kiezers dan de talrijke kamerleden die nu op de slippen van een bekende fractievoorzitter het Binnenhof op paraderen.

Nu zit De Graaf met een paar problemen.Allereerst schrijft de Grondwet het exacte aantal kamerleden voor. Dat is op zich dus al een handicap, daar komt nog eens bij dat diezelfde Grondwet duidelijk vastlegt dat de Tweede Kamer moet worden gekozen op basis van de evenredige vertegenwoordiging. Op die manier telt iedere stem even zwaar en kunnen ook kleine partijen aan de bak komen. Het is binnen die harde randvoorwaarden dat De Graaf zijn voorstel heeft vormgegeven en is gekomen met het meervoudig districtenstelsel. De getalsverdeling in de Kamer blijft die van de normale verkiezingen, maar de personele invulling zal voor een belangrijk deel geschieden op basis van de uitslagen in de districten.

Al met al is het een weinig aansprekend systeem geworden.Van der Staaij, onze woordvoerder, sprak over een ingewikkelde, gekunstelde en ondoorzichtige constructie die het bestaande stelsel duidelijk compliceert, maar niet verbetert. Het middel is erger dan de kwaal.Twee zaken zitten de SGP nog het meest dwars.Allereerst is er het effect dat in de nieuwe verhoudingen de nadruk meer op personen dan op standpunten en opvattingen komt te liggen. Deze zogenaamde personalisering treedt sowieso al op, maar zal, als kandidaten in de districten moeten gaan strijden om de eer, nog vérder worden versterkt.

Voorts valt te vrezen dat het voorgestelde districtenstelsel zal leiden tot meer regionalisering. Het is toch logisch dat in de slag om de kiezers de kandidaten zich zullen proberen te profileren op regionale thema's die het goed doen bij de kiezers. Dat dit op z'n minst spanning oplevert met het algemene belang dat kamerleden behoren te dienen, is zelfs voor personen die de kiesgerechtigde leeftijd nog niet hebben bereikt, helder. De SGP-slotconclusie over de plannen van minister De Graaf zijn al met al weinig verrassend: de door het kabinet nagestreefde doelstelling, t.w. een versterking van de band tussen kiezers en gekozenen, is respectabel. Maar helaas zal dat doel door de voorgestelde wijziging van het kiesstelsel niet v\^orden bereikt. Niet aan beginnen dus!

Blok

De meeste aandacht ging vorige week In de Tweede Kamer uit naar het debat over het rapport'Bruggen Bouwen'. Dat rapport is geschreven door de commissie die onder voorzitterschap van hetWD-kamerlid Blok een onderzoek instelde naar de stand van de integratie in Nederland.Toen het begin dit jaar jaar verscheen, lag het al direct onder vuur van vrijwel de hele Tweede Kamen Hoofdpunt van kritiek: 'Blok' is veel te optimistisch waar hij concludeert dat de integratie in Nederland al met al redelijk geslaagd is.

De SGP-woordvoerder in het debat was Van der Staaij. Hij memoreerde in zijn lange betoog nog eens het klimaat dat tot voor kort hing rond het thema integratie en minderheden. Wie zelfs maar het kleinste vraagtekentje zette bij de multiculturele samenleving, was een racist. Wie signaleerde dat de enorme aanwas van vreemdelingen uit verre culturen en landen zorgde voor grote en toenemende problemen, was een xenofoob. En wie openlijk durfde te zeggen dat de grens nu wel bereikt en dat Nederland vol was, werd voor de rechter gesleept en veroordeeld!

Hoe anders is het nu. De problemen mogen benoemd worden. De nadelige kanten van de 'veelkleurigheid' zijn vrij bespreekbaar. En dat het op sommige plaatsen in Nederland langzamerhand wel heel erg'druk' is, zal niemand meer ontkennen.Van der Staaij legde in zijn betoog de vinger bij een viertal punten. Daarvan was het eerste de religie.Toen de commissie haar werk begon, was het de bedoeling dat er óók gekeken zou worden naar de godsdienstige component in het geheel. Gezien de problemen die alom ervaren worden en waar de kranten dagelijks over schrijven, niet meer dan logisch. Denk aan thema's als de financiering van imams door Arabische landen, de vestiging van moskeeën, eerwraak en het ronselen van jongeren voor de jihad. Gezien deze waslijst van knelpunten die terug te voeren is tot de factor'islam' is het des te betreurenswaardiger dat de commissie dit punt feitelijk heeft laten liggen. Een gemiste kans, zei Van der Staaij.

Een tweede item is de criminaliteit. In een rapport dat honderden bladzijden telt, wordt daar zegge en schrijve anderhalve pagina aan gewijd. En dat terwijl juist hier algemeen een groot probleem wordt ervaren en het maatschappelijk draagvlak voor immigratie en integratie ernstig wordt aangetast door de onevenredig hoge criminaliteitscijfers onder allochtonen.

Dan het onderwerp taal.Vastgesteld moet worden dat dit onderwerp momenteel hoog op de inburgeringsagenda staat. Dat is wel eens anders geweest! Nog in 1988 was ook de SGP behoedzaam in het formuleren van de verplichting voor nieuwe Nederlanders om Nederlands te leren. Nu maakt het ABN vast deel uit van het lesprogramma voor inburgeraars. De vrijheid-blijheid-gedachte is er gelukkig af. Maar helaas blijkt in de praktijk dat de aangeleerde kennis makkelijk weer wegspoelt als men gewoon weer thuis zit, waar de voertaal Turks of Marokkaans is. Dat wordt nog eens versterkt door het feit dat veel allochtonen afstemmen op Arabische of andere buitenlandse zenders. De SGP beseft dat het moeilijk is daar wat aan te doen, maar het is tenminste de moeite van het proberen waard om te kijken naar mogelijkheden daar verbetering in aan te brengen.

In het verlengde hiervan speelt de 'onderwijskwestie'. Dat de SGP wel ingenomen is met de voorstellen om op scholen meer aandacht te besteden aan 'de kernwaarden van de Nederlandse rechtsstaat, samenlevingsopbouw en geschiedenis', behoeft geen betoog. Daarentegen laat de SGP zich niet aanleunen dat bijzondere scholen niet bijdragen aan de integratie. Dat gebeurt wel degelijk! Als er al vraagtekens gezet moeten worden bij bijzondere scholen die de integratie belemmeren, is het wel bij islamitische. Het zou toch de wereld op z'n kop zijn als de typisch Nederlandse verworvenheid van de vrijheid van onderwijs op de helling gaat als gevolg van de komst van islamitische scholen, waarvan er sommige niet helemaal koosjer blijken te

Tenslotte het verband tussen immigratie en integratie. Eén lid van de commissie, de LPF'erVarela, stelt dat terughoudende gezinsmigratie nodig is voor een succesvol integratiebeleid. De an­ dere leden van de commissie-Blok delen die mening niet. Opvallend, omdat zowel in de samenleving als in de politiek de meningen rijp zijn om paal en perk te stellen aan de gezinsmigratie, lees: het naar Nederland halen van echtgenotes uit Marokko, Turkije en elders.

Daarnaast speelt het probleem van de arbeidsmigratie. Er zijn er die zeggen dat we weer over moeten gaan tot het laten instromen van buitenlandse werknemers om de toenemende vergrijzing op te vangen. Erkend 'allochtonen-deskundige' Paul Scheffer noemt dit lichtzinnig. De commissie stelt zelfs dat het'economisch rendement' van immigratie verwaarloosbaar is.Voor de SGP geldt: niet opnieuw beginnen met 'gastarbeiders', en als er allochtonen zijn die willen trouwen met een bruid/bruidegom uit het land van herkomst, dan moeten daar scherpe eisen aan worden gesteld.Trouwens, ook in Marokko kunnen huwelijken worden gesloten, en geluiden dat het daar ook al vol is, heb ik hier nog niet vernomen....

Turkije

Een van de'hot items' in Europa is de toetreding van Turkije tot de EU. Daarvoor moeten de Turken wel aan de nodige eisen voldoen, en zo ver is het nog lang niet. Neem het punt van de godsdienstvrijheid. Officieel mogen christenen kerken bouwen en hun geloof uitdragen. Maar papier is geduldig: de praktijk wijst uit dat de Turken alle mogelijke moeite doen om christenen het leven zuur te maken. Recent voorbeeld: het tegenwerken van de protestants-evangelische kerk in Zuid- Oost Turkije gelegen Diyarbakir. De voorganger daarvan moet zelfs voor de rechtbank verschijnen omdat de vergunningverlening niet zou deugen.

De SGP heeft over deze kwestie, samen met ChristenUnie-kamerlid mevrouw Huizinga, aan de bel getrokken bij minister Bot van Buitenlandse Zaken, zelf oud-ambassadeur in Ankara. In Nederland mogen moslims vrijelijk hun gang gaan, terwijl christenen in Turkije dwars worden gezeten. Daar is maar één spreekwoord op van toepassing: al te goed is buurmans gek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen