Meditatie · Amalek tegen Israël

"Toen kwam Amalek en streed tegen Israël in Rafidim."

Exodus 17: 8

Oorlog, moord en doodslag, daar is de wereld vol van. We lezen er dagelijks van in de krant. De krant zou leeg zijn als er een dag niets te melden was over oorlog. De zondeval heeft de mens in oorlog gebracht met Zijn Schepper en de vreselijke gevolgen daarvan komen openbaar in het kleine (ruzie) en in het grote (oorlog) omdat de mens nu een liefhebber is geworden van zichzelf.

Toch is er ook sprake van een oorlog waarover we niet direct in de krant lezen en waar vele mensen niet van weten, maar waar Gods Woord wei over spreekt. Dat is de strijd om het Levende Kind, de strijd tussen de satan en de Heere.Van nature weten we niet van die strijd, maar Gods volk leert die strijd kennen. Dit is de strijd tussen het slangenzaad en het vrouwenzaad, tussen zonde en genade. Dit is de strijd tussen Jacob en Ezau, tussen Israël en Amalek (een kleinzoon van Ezau).

In deze strijd gaat het op leven en dood, want de zaligheid van de Kerk staat op het spel. Deze geschiedenis uit Exodus 17 is van deze strijd een voorbeeld met rijke lessen.

Satans werk

"Toen kwam Amalek", dat wijst erop hoe verraderlijk Amalek Israël aanviel. Mozes zegt het later in Deut 25: 17-19 dat Amalek listig en sluw, onverwachts

en op de zwakste plek het volk Israël aanviel. Zo komt de satan altijd met zijn aanvallen.

Satan gaat rond als een briesende ieeuw, zoekende wie hij zal kunnen •/erslinden. En wat verslindt hij er velen via onverschilligheid, gerustheid, gezapigheid of met een leven in wat godsdienstplichten. Eigenlijk heeft satan met velen niet veel werk. Maar als er iets van het werk Gods openbaar komt in het leven of Gods Naam in het geding : s, dan zet de satan zijn aanvallen in, "net alle hevigheid. Dat zien we in deze geschiedenis.Vers 9-12 tekent de hevige strijd.

Mozes stelt Jozua aan als aanvoerder van Israël. Israël had geen leger, geen wapens en nu moeten ze toch vechten. Dat moet, naar menselijke berekening, sen nederlaag worden!

Strijd des gebeds

Terwijl in de vlakte gestreden wordt op leven en dood, doet Mozes ook wat.

Hij gaat de heuvel op en neemt Aaron en Hur mee. Hij houdt de staf Gods omhoog. Die wonderlijke staf. Deze staf is voor Israël beneden in de vlakte als een Banier, herinnerend aan de daden Gods. Want met die staf heeft Mozes de Rode Zee gekliefd. Maar met die staf Gods doet Mozes bovenal een beroep op Gods trouw en macht. Mozes houdt de Heere als het ware Zijn eigen lastbrief voor. Zo is het omhoog heffen van de staf een beeld van de strijd des gebeds.

De strijd beneden gaat goed, als de staf Gods omhoog is geheven. Maar in vers 12a lezen we dat Mozes vermoeid raakt "zijn handen werden zwaar". De staf zakt naar beneden en op hetzelfde moment is Amalek aan de winnende hand. Mozes handen werden zwaar, dat leren al Gods kinderen in de strijd tegen de driehoofdige vijand. Bidden is een zwaar werk, waarin de mens zo snel verslapt en verflauwt, ook Gods kinderen. Als de overwinning van ons bidden afhing, dan was het eeuwig verloren. Moest Christus in de hof van Gethsemané niet klagen tegen zijn discipelen dat ze nog niet één uur met Hem konden waken? Mozes, de middelaar van het oude verbond, moest het opgeven. Maar de Middelaar van het nieuwe verbond, Christus, Diens handen worden nooit zwaar en daarom zal de Kerk niet omkomen.

Mozes krijgt hulp van Aaron en Hur. Ze verdringen Mozes niet van zijn plaats, maar ze gaan hem als echte lastdragers ondersteunen. Hier zien we getekend de wondere gemeenschap der heiligen. Groot als die ervaren mag worden!

Overwinning

En dan lezen we verder: "alzo waren zijn handen gewis" . Nu blijft de staf steeds omhoog geheven en gaat de strijd beneden in de vlakte voorspoedig. Zo ligt de oorzaak van de overwinning uitsluitend in de opgeheven staf Gods. Het zwaard, de wapens zijn wel middelen tot de overwinning, maar de oorzaak van de overwinning is de opgeheven staf Gods.

"Gewis", daar staat in het hebreeuws "amen" en dat betekent het zal waar en zeker zijn. In Gods trouw, in Zijn genade en in de voorbidding van Christus ligt de overwinning voor een volk dat zwak is, zonder wapens in de strijd en dat zo biddeloos en zo verslapt is als juist de nood zo hoog is.

od zorgt er Zelf voor in een wonderlijke weg dat zijn volk door Amalek niet wordt uitgeroeid, al moeten ze de dood vaak in de ogen zien. In het vervolg lezen we dat Israël de overwinning mag behalen. En weet u wat dan de roem is? Dat lezen we in vers 15 "de HEERE is mijn Banier". Die staf Gods, de Banier Gods wijst op Gods macht, op Gods on­

veranderlijke trouw en op de enige voorbidding van Christus. In deze overwinning krijgt Mozes niet de eer, Jozua ook niet. Nee hier krijgt God de eer

Deze geschiedenis leert ons dat in deze aardse bedeling er nooit een moment zal zijn waarop we niet waakzaam moeten zijn voor de aanvallen van de satan. Het leert ons ook hoe zwak wij van onszelf zijn in deze strijd. Het leert ons dat we moeten strijden door de middelen waar te nemen, zonder ons vertrouwen erop te zetten. Het leert ons ook dat uiteindelijk de overwinning niet een zaak is van ons strijden, maar van de Heere Die op het gebed Zijn trouw wil betonen, om Christus wil.

Ds.A. Schreuder, Rijsser)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen