Kort en bondig · Komkommertijd

Bewindslieden en komeWeden zijn gewone mensen die net als alle anderen wel eens even gas willen terugnemen om uit te rusten en nieuwe energie op te doen.Vakantie noemt men dat.Voor "Den Haag"bestaat er een ander woord voor: reces. Men trekt zich daar slechts een tijdje terug uit de openbaarheid. Voor de kranten en andere media ontstaat dan de zogeheten komkommertijd. Er is niet zo veel nieuws te melden, immers, betrokkenen zijn even weg. Het wil dan wel gebeuren dat andere dingen verhoudingsgewijs veel aandacht krijgen.

Dit jaar gebeurde dat rondom de onderwerpen abortus provocatus en euthanasie. Op zichzelf uiteraard terecht. Het zijn belangrijke thema's en er is alle aanleiding om daarmee bezig te zijn. Bij het thema euthanasie kwam de kwestie aan de orde van de grens tussen wat we in de wetgeving euthanasie noemen én terminale sedatie en versterving. Het mag niet zo wezen dat de medische praktijk zich achter beide laatste begrippen verstopt bij het actief beëindigen van het leven van een terminale patiënt. Het luistert nauw.Vandaar dat vanuit de christelijke fracties in het parlement is aangedrongen op heldere afbakening van de begrippen en de daarbij behorende medische handelingen. Over de kabinetsreactie is enige discussie ontstaan, waarin ook de NPV een deskundige rol speelt. Een discussie die verder zal moeten worden gevoerd.

Bij het thema abortus provocatus was het aan het begin van de recesperiode de abortusboot die wat ons betreft aan de ketting diende te worden gelegd (wat door de verantwoordelijke staatssecretaris ook gedaan werd) en later de terechte discussie over de leeftijdsgrens die wordt aangehouden tot welke een abortus bij wet legaal zou zijn (om misverstanden te voorkomen: met onze principiële tegenstem!) en vanaf welke abortus verboden is. De krant van vandaag staat er bol van (het RD).AIom wordt opgeroepen tot een gewetensvolle heroverweging van de wettelijke mogelijkheden van abortus, in verband met nieuwe wetenschappelijke inzichten in de werkelijke ontwikkeling van de foetus. Inderdaad, die heroverweging was al nodig en is nu te meer geboden! Collega Rouvoet heeft het kabinet tijdens het reces ter verantwoording geroepen.Wij sluiten ons daar vanzelfsprekend graag bij aan.

Zure druiven

Neen, ik bedoel niet in te gaan op de aanvankelijke kritiek vanuit de PvdAfractie op de voordracht van mevrouw Kroes voor een Eurocommissariaat, kri­ tiek die verstomde toen de toegewezen portefeuille bekend werd. Jawel, zure druiven voor de overigens altijd goedmoedige collega Timmermans, die snel bakzeil moest halen. Ik doel op "de ramkoers" die het kabinet naar zeggen van velen inzette in de richting van de vakbonden en breder de sociale partners. Inzet is economisch herstel en werkgelegenheid en dus loonmatiging. Iedereen is daar vóór.AIleen de middelen die daarvoor worden ingezet en de grenzen aan de loonontwikkeling staan scherp ter discussie. Het kabinet dreigt nu van het algemeen verbindend verklaren voor een betreffende branche van de uitkomsten van cao-onderhandelingen die op te hoge loonstijging uitkomen, af te zullen zien. Dat zou de consequentie zijn van het opblazen door de grote vakbonden van het centraal akkoord van vorig jaar, toen men het dit voorjaar niet eens bleek te kunnen worden over de toekomst van de pre-pensioenregelingen. Nu kun je redeneren dat de druiven zuur zijn, maar dat men het vooral zichzelf te verwijten heeft. Dat echter, is iets te gemakkelijk. Zelden leidt het conflictmodel tot verstandige oplossingen en draagvlak. Beter is het harmoniemodel, dat we net voor het reces in een kamerdebat aanbevolen hebben aan de betreffende ministers. Politici die zichzelf sterk willen voordoen, zeggen het wel zo: Wij zeggen wat we doen en we doen wat we zeggen. Er móet het één en ander gebeuren om ons land er financieel-economisch weer bovenop te krijgen. Deze stelling wordt breed gesteund. Het is dan niet helemaal eerlijk om vervolgens alle voorstellen toch weer af te schieten, zoals door de op­

positie veelal gebeurt, omdat er pijn aan verbonden is.Wél is het zaak de pijn zo eerlijk mogelijk te verdelen.Verdeelschalen zijn: rijkarm, jong - oud, werk - werkloos en gezond - ziek. De Bijbelse begrippen van gerechtigheid en het "draagt elkanders lasten" krijgen hier betekenis.Wij kunnen noch willen daar vanaf. Positie­

ver gezegd: dat zijn onze normen. Daaraan zullen we de regering herinneren en men mag ons daaraan houden.

Afhankelijkheid.

Nu het er voor de regering op aan gaat komen of de inzet van het kabinet Balkenende-ll een succes wordt, moet terdege worden beseft dat we in alles afhankelijk zijn van de onmisbare zegen des Heeren. Dat is voor ieder mens, welke verantwoordelijkheid men ook draagt, hetzelfde.Wat leven we daar weinig bij en uit! Er kan elk ogenblik iets gebeuren wat een streep zet door al onze voornemens en bedoelingen. In gezinsverband werden we daar krachtig bij bepaald, toen we door acute omstandigheden onze gezinsvakantie moesten opbreken.Wat in het klein geldt, is ook in het groot zo. We hopen dat het God behagen mag ons land en volk Zijn onverdiende gunst en zegen te schenken. Dat zal niet gaan zonder een wederkeer tot Zijn Woord en Wet. Tot die wederkeer roept de SGP met alle kracht op. Die beoogde ommekeer is vernieuwend, déze wending biedt blijvend perspectief. Daar zullen we allemaal wél bij varen. Maar wat meer is, dat zou strekken tot Gods eer En vooral daarom gaat het ten diepste.

14 augustus 2004

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen