Haagse Dropjes

Bedelen

M'n moeder vond het maar niks. "Wat moeten de mensen wel niet van je denken, " ze/ ze een paar weken geleden tegen me.

"Heb ik geprobeerd je netjes op te voeden, en dan nu dit." Toen ik even niet wist waarover ze het had, kwam het hoge woord eruit. "Je kunt in De Banier toch niet zomaar gaan bedelen om drop. Ik heb je altijd ingeprent dat kinderen

die vragen, worden overgeslagen. En dan lees ik nu in de Haagse propjes dat mensen die bij jou in de Tweede Kamer op bezoek komen best wel een zak drop mee mogen nemen. Dacht je nou echt dat er nog één bezoeker

het aandurft om zónder dropjes op de stoep te staan. Ik vind daarom echt dat je deze keer te ver bent gegaan."

Tsja, daar zit je dan met je goeie gedrag, pardon: opvoeding.

Zo'n reprimande van hogerhand hakt er natuurlijk in.Wie me kent, weet dat ik dan altijd eerst tegen begin te pruttelen en schameitjes poog een hele reeks verzachtende omstandigheden aan te voeren, maar die mensen weten óók dat ik er diep in m'n hart geweldig mee zit. Zo ook nu. Even heb ik me nog gevleid in de hoop dat de meeste Banierlezers de rubriek Haagse propjes gewoon overslaan (veel zinnigs staat er per slot van rekening niet in, dus een mens kan altijd wel wat beters doen), maar de klap kwam vlak na het reces.

Zwart pakket

Op een ochtend gaat de telefoon. De postkamer van de Tweede Kamer. Of ik even naar beneden wilde komen, want er was een pakketje voor me gearriveerd. Nietsvermoedend begaf ik me vervolgens naar beneden, waar de medewerker van de postkamer me al grijnzend stond op te wachten. Op de balie lag een groot zwart pakket. Geadresseerd als volgt: SGP-fractie Tweede Kamer, t.a.v. M. de Bruyne (afdeling drop). Postbus 20018, 2500 EA Den Haag. Uiteraard had het geen zin te ontkennen dat ik de geadresseerde was - daarvoor kennen ze me in de postkamer al te lang en te goed. Om een lang verhaal kort te maken: het postpakket werd in het bijzijn van alle aanwezige fractiemedewerkers met het nodige ceremonieel ge-opend. En, ik biecht het maar eerlijk op, de inhoud stelde niet teleur! Maar liefst drie kilo drop van het type schaakmix. En de eerlijkheid gebiedt eveneens melding te maken van de afzender. Dat is Van Vliet, The Candy Company te Alphen aan den Rijn.Voor de volledigheid: uiterste houdbaarheidsdatum I I maart 2006.

Voor de volledige volledigheid: de drop haalt die niet!

Uiteraard wil ik vanaf deze plaats de Candy Company danken voor deze geste. En, zoals m'n moeder me altijd geleerd heeft, voeg ik daar keurig netjes aan toe: "Dat was echt niet nodig geweest." Na haar vermaning zie ik er uiteraard vanaf om in De Banier te verklappen dat de SGP-kamerleden en fractiemedewerkers zich dagelijks tegoed doen aan de zwarte lekkernij. Overbodig te melden dat de gedachte om dit postpakket ten voorbeeld te stellen aan anderen, niet eens in me opkomt. Stel je voor dat nog meer mensen op dat idee zouden komen. Het moge helder zijn dat er dan wéér wat zwaait als ik bij m'n moeder kom.

Maar -en dat kan m'n moeder me toch niet kwalijk nemen, want dat heeft ze mij óók altijd geleerd- ik wil de gulle gevers uit de grond van m'n hart en maag danken voor de toegezonden dropjes. Ze smaken kostelijk, om niet te zeggen: naar meer!

Ge-Jammer

En nu ik toch bezig ben met een gezond en noodzakelijk stukje zelfl< ritiek, neem ik in één moeite door de afkeurende reacties mee die er binnen zijn gekomen over het propje dat vorige keer in De Banier stond over wat ik gemakshalve maar noem de Zeister minarettenkwestie. U weet het, in de woonplaats van onze oud-fractievoorzitter ir.Van Rossum willen de aldaar neergestreken moslims binnen afzienbare tijd iedere vrijdag vanaf de plaatselijke moskee de Zeister bevolking oproepen om met het gezicht naar Mekka voor Allah op de knieën te gaan. Net als veel inwoners van Zeist, is ons raadslid ter plekke niet van zins aan die oproep gevolg te geven, en zoals het een goed SGP'er betaamt liet hij dan ook een luid en duidelijk tegengeluid horen. En ja, ik heb dan al snel de neiging om zo'n geluid nog eens extra aan te zetten en te versterken.

Maar naar mij nu is gebleken is dat geluid bij deze en gene in het verkeerde keelgat geschoten. Da's natuurlijk hoogst ongelukkig. Geluiden kun je ook veel beter het ene oor in en het andere uit laten gaan dan ze op te vangen in een van je keelgaten, maar dit even terzijde. Nu was het ook weinig fideel en fijngevoelig van me om onze geliefde en kleurrijke medelanders "exoten met baarden en hoofddoeken" te noemen. Dat ik de oproep voor Mohammed door het stofte gaan "islam-gejammer" heb genoemd, is uiteraard een misser. Jammer! En (ik zit nu toch diep onder het stof) laat ik dan ook direct maar toegeven dat "Allah en consorten" onnodig denigrerend was voor deze afgod. Nogmaals, erg jammer.

Dit gezegd zijnde wil ik echter ook melden dat er nu ernstige pogingen in het werk worden gesteld mij voor verdere ontsporingen te behoeden. In een niet nader aan te duiden plaats in het midden des lands wordt er dezer dagen hard aan getrokken om twee fluwelen handschoentjes voor me te breien. Mocht ik opnieuw de onweerstaanbare behoefte op voelen komen om iets te gaan tikken over medelandgenoten die er een slagje anders over denken dan de SGP, is het verzoek of ik die voortaan eerst wil aantrekken. Mijn inschikkelijkheid is heinde en verre bekend, dus het zal niemand verbazen dat ik die handschoen gaarne opneem.

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen