Kort en bondig · Mijlpaal

Tien juni is de verjaardag van mijn eciitgenote. Op IO juni 1981 werd /k beëdigd tot Icameriid. Nu dus 25 jaar geleden. Zaterdag jl. mocliten we die mijlpaal beleven. Toen ik pas kamerlid was en mij dan 's morgens opmaakte voor vertrek naar Den Haag, vroeg mijn vrouw regelmatig: Wat ga je vandaag doen? In het begin vertelde ik dan wat er die dag op mijn agenda stond. Al snel veranderde mijn reactie. Die was na enige tijd ervaring: Dat hoop ik je vanavond te vertellen. Elke dag was weer anders en verliep niet zelden ook anders dan ik dacht. Dat overkwam mij ook in bijzondere zin eergisteren.

De zon scheen uitbundig. Ik dacht de familie, vrienden en kennissen te mogen ontvangen rondom de verjaardag van mijn vrouw. Wilde daarvoor een zitje maken in de tuin. Enigszins onbestemd leek mij de houding van vrouv/ en kinderen, die anders bij zulke gelegenheden de bedrijvigheid zelve, nu rust en afwachting uitstraalden, n plaats van tuinstoelen sjouwen, werd het omkleden geblazen. Ik werd mee­ getroond naar Amersfoort. Er was wat geregeld daar. Nog geen argwaan.Totdat ik de parkeerplaats van het Van Lodensteincollege opdraaide. Een drukte van belang. Een complete verrassing!

Wie er allemaal in "het complot" hebben gezeten, weet ik niet en dat hoef ik ook niet te weten. Wel is duidelijk dat onze partij een geheim - door zo velen gedeeld - goed kan bewaren. Onze familie, vrienden en kennissen, partijkader, afgevaardigden van de kiesverenigingen, veelal met echtgenotes. Enkele bijzondere gasten (waaronder auteurs van bijdragen in het overhandigde vriendenboek): minister Zalm, oud-kamervoorzitter Dolman (hij beëdigde mij), de huidige voorzitter Weisglas, collega Rouvoet, oud-collegaVan den Berg, de heer De Beaufort (oud-griffier van de Kamer) en zeker niet te vergeten de weduwe van wijlen onze onvergetelijke collega Van Dis jr. met één van haar zoons. Onze oud-collegaVan Rossum was helaas verhinderd door een sterfgeval in zijn familie. Namen noemen is gevaarlijk, waar je beginnen moet is nog wel duidelijk, maar waar te eindigen! Het risico is, ook net zo gewaardeerde gasten te vergeten. Kort en goed: Allen die aanwezig waren of op een andere manier hebben meegeleefd zeer, zeer hartelijk dank.

Over dank gesproken

Ons past echter allereerst en allermeest dank te betuigen tegenover Hém Die ons op deze weg plaatste en al die jaren de gezondheid en krachten gaf. Beschroomd er aan begonnen en ten diepste beschroomd er mee door mogen gaan. Langs hoogtepunten, langs dieptepunten. Geprobeerd onder het gebed om hulp en leiding van Boven alle voorkomende werkzaamheden te verrichten. Een woord te pas gesproken. Niet te veel en niet te weinig. In ernst en bewogenheid. Getuigend en praktisch bezig te zijn.Te spreken over en te wijzen op de rechten en inzettingen van de Heere, die alleen zegenrijk zijn voor land en volk. Op te roepen tot Zijn dienst, het gehoorzamen van Gods geboden, omdat dat alle mensen betaamt. Hij heeft recht op ons aller hart en leven. Het gaat over een liefdedienst, die hen die daartoe mochten worden geleid, nimmer heeft verdroten.Toornen tegen de zonden in onze samenleving, mild zijn ten opzichte van de medemens die deze zonden najaagt in de hoop hen voor het Koninkrijk van Jezus Christus te mogen winnen. In het besef dat de zonde ook in ons eigen hart zit en we ook zelf van genade moeten leven. Onder de ander terecht komen en niet boven de ander uit reiken.

Wat hebt ge, dat ge niet hebt ontvangen? Dat is de indringende vraag die de apostel Paulus stelt en die ons dezer dagen bij het passeren van deze mijlpaal bezet.

Natuurlijk heb ik veel te danken aan mijn echtgenote die veel offers heeft willen brengen, ook altijd voor mij klaar stond met raad en daad. Graag betrek ik daar ook onze kinderen (eigen en aangetrouwd) en kleinkinderen bij. Bepaald wil ik ook wijzen op de grote betekenis die mijn ouders voor mij hebben gehad, mijn helaas overleden vader, mijn nog in leven zijnde moeder, hoogbejaard zaterdag jl. nog aanwezig.We hebben ook te denken aan allen in en buiten onze partij die mij hun vertrouwen gaven (en dat bleven doen!) en adviseerden. Niet in de laatste plaats moeten hier met ere de achtereenvolgende collega's in de fractie en de fractiemedewerkers worden genoemd. Het is een groot voorrecht om zoveel jaren in vriendschap en harmonie met elkaar te mogen optrekken. Maar, nog eenmaal gezegd, onze dank gaat bovenal uit naar Hem Die - en dat schrijf ik vooral met het oog op onze jongeren! - de Waarmaker is van Zijn Woord. Wat past dan oprechte verwondering. Maar ook ootmoed, immers, aan onze kant, als je er oog voor krijgt hoe wij het er hebben afgebracht, blijft er alleen schuld en tekort over. De God aller genade echter, draagt en verdraagt. Dat is toch onbegrijpelijk! Hem komt alleen de eer en dank toe.

We hopen nog enige tijd met elkaar te mogen optrekken in de partij. Laat de onderlinge verbondenheid (die we zaterdag sterk hebben gevoeld!) in een sfeer van goed vertrouwen over en weer, bestendigd mogen blijven.We hebben elkaar zo nodig in deze roerige tijden. De Heere gebiede over ons en onze partij Zijn onmisbare zegen!

Ik mocht absoluut niet vergeten mede namens mijn vrouw te bedanken voor alle blijken van waardering die wij samen van u hebben ontvangen. Het was ontroerend! Laten we ook de psalmen die wij met elkaar zongen rondom de meditatie van onze partijvoorzitter en de zegenwensen die het Urker mannenkoor ons zo treffend en welluidend toezong, maar in gedachten houden. Onze bede is dat deze voor ons allen in vervulling mogen gaan.

12 juni 2006

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen