Haagse propjes

Alledaags

Binnenkort is het weer Partijdag. Een prachttraditie, waar oude en nieuwe SGP-getrouwen uit het ganse land van Delfzijl tot aan Cadzand elkaar ontmoeten. Telken jare vele bekende gezichten, maar ieder jaar ook vers bloed in onze gelederen. En, laten we maar eerlijk zijn, niet echt een dag om veel met elkaar in debat te gaan, maar veel meer geschikt om elkaar te ontmoeten en te spreken. Over de alledaagse dingen, maar ook over de dingen van alle dag die de eeuwigheid raken - als u begrijpt wat ik bedoel.

Vernieuwing

Net als ieder jaar moeten er ook dit jaar weer leden van het hoofdbestuur worden gekozen of herkozen. Nu ligt het bepaald niet op mijn weg om als het gaat over de verkiezing van het leden van ons hoofdbestuur, me ook maar enige competentie toe te dichten. Ik pas wel op. Maar desalniettemin wil ik een bijdragetje leveren aan wat bestuurlijke vernieuwing in onze partij.

Ik kwam op dat bijdragetje toen we als Kamerfractie een week of wat geleden op een vrijdagochtend bezoek kregen van een betrekkelijk vers lid van ons hoofdbestuur Hij moest in Den Haag zijn, en had bij zichzelf gedacht: kom, laat ik wat vroeger gaan, dan kan ik m'n gezicht ook eens even laten zien op de fractie. Niet om als een superstrenge bovenmeester met een karwats achter de hand over de schouders mee te loeren, maar gewoon om te kijken wie die jongens en dat meisje daar zijn. Uit belangstelling dus, en om eens in de keuken van de fractie op het Binnenhof te kunnen kijken.

Ik kan de lezers verzekeren dat dit initiatief in goede aarde is gevallen in Den Haag. Ik weet het daarom goed gevonden, en leg dit idee maar eens vrijmoedig op het bordje van onze geachte partijbestuurderen; bepaal in de statuten of het reglement dat alle leden van het hoofdbestuur verplicht zijn om ieder jaar ten minste één dag stage te lopen bij de Kamerfractie en één dag op het Partijbureau. Dat mes snijdt aan twee kanten, zodat het hoofdbestuur én wij werkers in Den Haag en Gouda scherp blijven. En wie kan daar nou wat op tegen hebben?

Jonge hond

Laatst las ik dat zo'n 70% van de Nederlandse honden last heeft van slechte adem. Hondenbezitters zoals ik werd daarom aangeraden om m'n wafwaf dagelijks met een tandenborstel te lijf te gaan. En braaf als ik ben, kniel ik sindsdien iedere avond voordat ik de lampen en de verwarming uitdoe nog even bij m'n eigen wafwaf (Lycos heet-ie) om z'n niet al te hagelwitte tanden en kiezen een Prodent-beurt te geven. Hij is nogal makkelijk, en ik ook, dus we krijgen er steeds meer de vaart in, Lycos en ik.

Diederik

Zo kwam het dat ik afgelopen vrijdagavond toen ik ergens in de kleine uurtjes opnieuw gehurkt bij Lycos zat ineens aan Diederik Samson moest denken. Diederik Samson is namelijk een van de zogenaamde jonge honden van de PvdA, hoewel zijn geblaf wel wat voorspelbaar, en dus ook niet al te fris meer is.

Welnu, Diederik durft als een van de weinige PvdA'ers gewoon tegen z'n baasje Bos in te gaan.Vorige week was hij de enige die openlijk zei dat Wouter Bos draait en niet eerlijk is over zijn eigen positie. Want Wouter had tijdens de campagne de kiezers bij hoog en bij laag beloofd geen minister te zullen worden in een kabinet-Balkenende. "Dat doe ik niet!"

En wat doet Wouter? Wouter doet het wél - als we de lekkages tenminste mogen geloven. En wie voegt de PvdAvoorman nu toe: "U draait en u bent niet eerlijk? " Jawel, Diederik Samson, en niet Jan Peter Balkenende, die Bos eer­ der terecht ervan beschuldigde te draaien en niet eerlijk te zijn. Sterker nog: Balkenende eist zelfs van Bos dat hij draait en niet eerlijk is. Dus laat Balkenende voortaan z'n mond maar houden als hij Bos nog één keer dat verwijt maakt.

Nee, dan Diederik. Die zegt (voor politici een zeldzaamheid tegenwoordig): beloofd is beloofd. Dat mag ik wel.

Geloof

Overigens stond er op 26 januari een lang interview met Samson in het blad HPIDe Tijd. Af en toe ontroerend. Bijvoorbeeld zijn antwoord op de vraag: wanneer was u het gelukkigst? Antwoord: "Toen mijn dochter ging lopen. Ze is gehandicapt en het was lang onzeker of ze wel kón gaan lopen. En toen, na 3, 5 jaar oefenen, gebeurde het."

Af en toe is het vraaggesprek ook ontzettend. Zo kreeg de PvdA'er ook de vraag: "Gelooft u in God? ". Samsons antwoord laat aan duidelijkheid niets te wensen over: "Nee. Straks ben ik er niet meer, en dat was het. Dat beangstigt me niet; zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar." Je kunt Samson hier hard over vallen, maar dit antwoord is in de grond van de zaak al hard genoeg. Compassie is hier meer op z'n plek. Misschien dat Diederik het antwoord op de laatste vraag nog eens op zich kan laten inwerken. Die vraag luidde: "Wat is uw devies? " Antwoord:

"Denk nooit dat iets niet kan." Inderdaad Diederik: denk nooit dat iets niet kan!

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen