Van de voorzitter · Belijden-verloochenen

Het leerboek der Kerk zegt dat een Christen ondermeer de Naam van Christus dient te belijden. Mag dat door genade werkelijkheid zijn in ons leven? Mag er vrijmoedigheid zijn onder alle omstandigheden voor de Naam en de zaak des Heeren uit te komen? Zwijgen wij wanneer er gesproken dient te worden, of voelen we ons gedrongen te waarschuwen tegen misbruik en ontering van de Naam des Heeren? Grijpt het ons aan als er gevloekt wordt? Mogen we wijzen op de normen van Gods Woord? Is er vrijmoedigheid te verwoorden wat de Heere van ieder mens eist?

Petrus

Mogelijk worden we in de lijdenstijd bij Petrus bepaald. Petrus was getrokken uit de nnacht der duisternis. De Heere had Zijn liefde in het hart van Petrus uitgestort en als gevolg daarvan mocht Petrus de Heere hartelijk liefhebben. Petrus had niet gedacht dat het ooit tot verloochenen van Christus zou kunnen komen in zijn leven. Hij kende zichzelf nog zo weinig in zijn zwakheid en zondigheid.Toen de Zaligmaker erover sprak dat al de discipelen aan Hem geërgerd zouden worden, sprak Petrus het uit: "Al werden zij ook allen aan U geërgerd, ik zal nimmermeer geërgerd worden." Toen Jezus tot hem zei: "Voorwaar Ik zeg u, dat gij in dezen zelven nacht, eer de haan gekraaid zal hebben. Mij driemaal zult verloochenen", sprak Petrus: "Al moest ik ook met U sterven, zo zal ik U geenszins verloochenen." Meende Petrus dat niet? Hij meende het oprecht. Hij sprak vanuit de liefde van zijn hart. Maar we weten hoe het gegaan is. Petrus heeft de Heere tot driemaal toe verloochend. Hij heeft de Heere verloochend zelfs onder ede en zelfvervloeking.Wat is het laag afgelopen in het leven van Petrus. Hij had nooit gedacht de Heere te verloochenen en hij deed het zelfs tot driemaal toe.

Politiek

Laten we ons maar niet verheffen boven Petrus. Dat zou van weinig of geen zelfl< ennis getuigen.We weten uiteraard niet wat er binnenskamers allemaal is besproken tijdens de onderhandelingen die geleid hebben tot het nieuwe kabinet. Maar als we het regeerakkoord op ons in laten werken, kunnen we een gevoel van teleurstelling toch niet onderdrukken. In de krant viel niets te lezen over wijziging van de wetgeving aangaande abortus en euthanasie.We hebben er bijvoorbeeld niets van vernomen dat aanpassing van de abortuswetgeving aan de stringentere Duitse wetgeving als eis op tafel is gelegd. Als deze bepaling in het regeerakkoord was gekomen, dan zou dat per direct een verminde­ ring van het aantal abortussen hebben betekend. Zijn er dan geen positieve zaken te noemen in het regeerakkoord? Zeker wel. Het gezin (maar wat verstaan we daar precies onder? ), de jeugd en de opvoeding zullen meer aandacht krijgen.

Het gevaar bedreigt ons in de politiek, en dan sluit ik de SGP erbij in, dat we niet duidelijk de pijn verwoorden die het werken binnen geldende wetgeving met zich meebrengt. Is dat niet zwijgen terwijl er gesproken dient te worden? De wereld geeft duidelijk aan waar zij moeite mee heeft en wat zij voorstaat. Ook wat betreft het nieuwe regeerakkoord. De wereld stelt duidelijk haar grenzen: dit accepteren we wel en dat aanvaarden we niet. De wereld zegt onomwonden: daar zullen we voor waken en dat willen we niet prijsgeven. Wordt er vanuit onze kant niet teveel versluierend, vaag en onduidelijk gesproken? Proberen we in de politiek sommige zaken niet zo te verwoorden dat niemand zich er zeer aan doet? Het zou ons sieren als verwoord zou worden wat pijn doet in de politiek, wat moeite veroorzaakt, wat tegen onze principes ingaat, wat tegen Gods Woord ingaat. Het heeft iets van verloochenen in zich wanneer verzwegen wordt wat tegen de Bijbelse beginselen indruist.

Persoonlijk

Wijzen naar een ander en jezelf voorbijzien gebeurt gemakkelijk. Het is niet goed naar de politiek te wijzen en het persoonlijk leven voorbij te zien. Mag er vrijmoedigheid zijn in het dagelijkse leven voor Bijbelse principes uit te komen? Als er gesproken wordt over abortus en euthanasie, durven we dan Gods Woord te laten spreken? Voelen we ons gedrongen te spreken over de grote waarde van de zondag als het gaat over koopzondagen en werken op zondag? Gods Woord spreekt duidelijk over wat behoort tot het huwelijk. Daar wordt in onze dagen in brede kringen wel anders over gedacht. Mag u de Bijbelse gegevens hierover vertolken? Of zwijgt u om niet bespot te worden en voor hopeloos ouderwets te worden uitgemaakt? Is er soms niet de neiging tot zwijgen terwijl er gesproken zou moeten worden? Durven we er in het ziekenhuis voor uit te komen dat alles aan Gods zegen is gelegen? Ligt de Bijbel op ons nachtkastje? Anderen leggen er zondige lectuur op neer, mag het bij ons anders zijn? Voor onzedelijke lectuur zou men zich moeten schamen, maar de wereld doet het vaak niet.Voor de Bijbel zou men zich helemaal niet moeten schamen, maar het gebeurt wel. Mag het tegenover een arts vertolkt worden dat we aangewezen zijn op de dragende en sparende goedheid des Heeren? Mogen we het door laten klinken dat ook de meest kundige arts zonder de Heere niets kan doen? Het is genade bij een zogenaamd slecht nieuws gesprek te mogen wijzen op de Heere in Wiens hand onze tijden zijn.

De Heere geve gebed om in de politiek, op het werk, in de wachtkamer, in het ziekenhuis of verzorgingstehuis de beginselen van Zijn Woord te vertolken Opdat er niet gezwegen zou worden waar gesproken dient te worden. De Heere make het zo dat er in de praktijk van het leven sprake mag zijn van een zoutend zout en een lichtend licht.

ds.A. van Heteren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen