Europees Parlement · Grenzen Europa

Een nieuw verdrag voor de Europese Unie (EU) moet in de opt/e/c van de eurofractie ChristenUnie-SGP niet alleen uits/uitse/ geven over de inhoudelijke begrenzing van de EU, maar evenzeer over de geografische grenzen.

Duidelijkheid grenzen EU geboden

Vanuit het besef van de naoorlogse deling van Europa hebben wij de uitbreiding van 2004 en 2007 gesteund.Wij vinden dat de EU na deze beide uitbreidingsronden haar grenzen nadert. De Unie moet zich in onze ogen daarover dan ook uitspreken. Daarnaast is het zaak dat de EU de kwaliteit verbetert van het toetredingsproces van die landen die in onze ogen nog wel kunnen toetreden. In deze bijdrage gaan we de uitdaging aan de grenzen van de Unie te trekken. Wij hanteren daarbij het criterium dat potentiële lidstaten van de EU in Europa moeten liggen. Dit standpunt komt overeen met de verdragsmatige traditie binnen de Unie. Zelfs de afgewezen grondwet spreekt in artikel I expliciet uit dat "de Unie openstaat voor alle Europese staten die haar waarden eerbiedigen". In deze lijn willen wij onze afbakening van Europa vormgeven.

Drie etappes

De eurofractie spreekt zich uit tegen een lidmaatschap van de EU voor Rusland, de landen van de Kaukasus, Turkije en voor landen in Afrika of het Midden- Oosten. Deze landen liggen geheel of voor veruit het grootste deel buiten het Europese continent. Dit betekent concreet dat wij pleiten voor het beëindigen van de toetredingsonderhandelingen met Turkije. Wij zijn ons echter terdege bewust van het belang van goede betrekkingen met deze landen, evenals met de andere buren van de Unie. Daarom stellen wij voor dat de EU een krachtig en ambitieus nabuurschapsbeleid ontwikkelt, waarin de relaties met onze buren effectief gestalte krijgen. Het noemen van landen die niet in aanmerking komen voor een lidmaatschap van de EU raakt evenzeer de landen die niet genoemd zijn. Kunnen de landen op de Balkan, of een land als Oekraïne, dan zomaar lid worden van de EU? Deze vraag willen wij zo concreet mogelijk in drie etappes beantwoorden.

In de eerste plaats zijn er de landen in West-Europa, die nog geen lid zijn van de Unie. Denk daarbij aan staten als Noorwegen, Zwitserland en IJsland. De eurofractie ziet voor hen een duidelijk toetredingsperspectief. Wanneer zij een aanvraag voor een EU-lidmaatschap indienen, zullen zij op basis van de criteria van Kopenhagen beoordeeld worden. Daarbij zijn naar alle waarschijnlijkheid weinig onoverkomelijke problemen te verwachten. In de tweede categorie vallen de landen van de westelijke Balkan. Wij steunen het toetredingsperspectief dat deze landen ontvangen hebben. In het kader van het stabilisatie- en associatieproces moeten deze landen eerst voldoende progressie boeken om de status van kandidaat-lidstaat te bereiken. De eurofractie neemt afstand van de overhaaste manier waarop Macedonië deze status ontvangen heeft. De resterende groep landen, die binnen dit stabilisatie- en associatieproces opereren, moeten eerst zorgvuldig getoetst worden, alvorens ook zij de status van kandidaat-lidstaat kunnen krijgen. Concreet gaat het om Montenegro, Bosnië, Albanië, Servië en Kosovo.Tot de derde categorie landen behoren Oekraïne, Moldavië en Wit-Rusland. Dit zijn Europese landen. Daarom willen wij een EUlidmaatschap op lange termijn niet uitsluiten.Wij realiseren ons dat toetreding op korte of middellange termijn onwenselijk is. Daarvoor zijn de problemen in deze landen te ingrijpend. In onze zojuist verschenen brochure "Verder zien - Uitzicht op een nieuw Europees Verdrag" stellen wij voor om de relaties met deze landen de eerste decennia uit te werken in het kader van het nabuurschapsbeleid. In die periode moet in deze landen vooruitgang geboekt worden op terreinen als de democratische rechtsstaat, de mensenrechtensituatie, de bestrijding van corruptie en de economische situatie. Daarna moet ook voor deze landen een eigen stabilisatie- en associatieproces vormgegeven worden, waarin deze landen verder worden voorbereid op het EU-lidmaatschap.

Triovoorzitterschap

In dit artikel is het Europees nabuurschapsbeleid al verschillende keren ter sprake gekomen. Wij zien dit als één van de belangrijkste taken van een bescheiden vormgegeven Gemeenschappelijk Buitenlands- en Veiligheidsbeleid (GBVB) van de EU. Gezien onze wens van een beperkt GBVB stellen wij voor de positie van de Hoge Vertegenwoordiger af te schaffen. Wij zijn van mening dat het voorzitterschap van de Raad het gemeenschappelijk optreden van de Unie in de internationale arena uitstekend zelf kan waarnemen.Voor de meer specifieke delen van het GBVB benutten wij graag de kennis en ervaring van de Europese Commissie.

Het voorzitterschap van de Raad wordt in onze brochure grondig hervormd. Wij staan niet op de lijn van een vaste voorzitter, zoals staatssecretaris Timmermans recent nog voorstelde.Wij maken ons in zo'n scenario te veel zorgen over de ongezonde machtsconcentratie, die rond deze persoon dreigt te ontstaan. Al gauw ontstaat dan de indruk van een Europese president. Overigens begrijpt de eurofractie niet waarom het kabinet zich wel verzet tegen grondwettelijke elementen als de vlag en de Europese minister van Buitenlandse Zaken en niet tegen deze vaste voorzitter Het zal toch niet zo zijn dat onze regering zich alleen inzet voor een cosmetische herziening van de Europese grondwet, terwijl de inhoudelijke structuren ongemoeid blijven?

Wij stellen daarentegen een roulerend voorzitterschap van anderhalf jaar voor. Daarin fungeren een grote, een middelgrote en een kleine lidstaat. In dit systeem blijven alle lidstaten op voet van gelijkwaardigheid toegang houden tot het voorzitterschap van de Raad.Tegelijkertijd komt de continuïteit van de Raadsagenda niet in het gedrang door gebrek aan ambtelijke of bestuurlijke ervaring van kleine lidstaten als Luxemburg en Malta.

In onze brochure hebben wij ernaar gestreefd de inhoudelijke structuren van de Unie af te stemmen op de maximaal te bereiken omvang van de EU. Daarom besteden wij aandacht aan zowel het beleid van de EU als haar grenzen. Daarmee tonen wij aan dat wij werkelijk zorg dragen voor de bestuurbaarheid van Europa. Wij blijven het'nee' tegen de grondwet niet koesteren, maar proberen een constructieve bijdrage te leveren aan het vinden van een weg uit de huidige institutionele impasse.

Bas Belder en Dick Jan Diepenbroek,

IND/Dem-groep in het EP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen