Kort en bondig

Honderd

Het kabinet wilde de eerste honderd dagen na aantreden gebruilcen om zich te beraden op de uitwerliing van het coalitieal< .l< oord. De nieuwbokken bewindslieden wilden het land in om te horen wat er leeft aan ideeën, waarna definitieve plannen zouden worden gepresenteerd.

Diverse oppositiepartijen hebben er wat meesmuilend over gedaan. Als zou het politieke bedrijf deze honderd dagen stil liggen en tijd worden vermorst waar snelheid en daadkracht zijn vereist. Welnu, we hebben echt geen duimen zitten draaien in Den Haag, er was nog genoeg te doen. Intussen is door deze aanpak de verwachting hoog opgeschroefd en als aanstaande donderdag het beleidsprogramma wordt gepresenteerd, mag dat niet teleurstellen. Dan zijn de rapen bij de oppositie natuurlijk wel gaar. De spanning erover stijgt.We zijn benieuwd.

Enkele bewindslieden hebben al een tipje van hun sluier opgelicht. Ook minister Rouvoet heeft dat gedaan op de kindertop, de afronding van zijn honderddagen-programma. Centraal in zijn beleid komen de Centra voor jeugd en gezin te staan. Een laagdrempelige voorziening waar jongeren en ouderen met hun problemen terecht kunnen. Geen administratieve rompslomp, geen verkokering, directe lijnen. Consultatiebureaus, leerplichtambtenaar, begeleiders om vroegtijdige schoolverlating tegen te gaan, jeugdhulp, trajectbegeleiders, gezinscoaches, meldpunt kindermishandeling, opvoedingsondersteuners en dergelijke; al deze functies zo ongeveer onder één dak en achter één loket. Daarvan wordt meer slagvaardigheid verwacht.

Niet ten onrechte, denk Ik.Tot nu toe was het veel te vaak zo dat een hulpvraag of een signaal over een probleem van derden, bleef hangen In de wirwar van taken en verantwoordelijkheden van allerlei functionarissen en hulpverleners.Vanzelfsprekend deden laatstgenoemden hun best om kwaliteit te leveren, maar we hebben het systeem gewoon veel te ingewikkeld gemaakt. Het blijkt steeds weer lastig om te voorkomen dat mensen met hun taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden op hun eigen stek blijven zitten met hun eigen codes en werkwijzen, terwijl het eenvoudiger en doeltreffender kan. Het is te hopen dat de nieuwe plannen, voorbereid door de Operatie Jong van het vorige kabinet, snel gezaghebbend kunnen worden ingevoerd. Ons beraad met onze Statenleden dat wij gisteren hadden, leverde een gevoel van urgentie op over deze kwestie, die in het provinciaal bestuur heel erg speelt. Niet weer een nieuwe wettelijke structuur, maar gewoon een praktische en wendbare aanpak. Een straffe aanpak ook, de vrijblijvendheid voorbij.

Dat een dergelijk model werkt, hebben we als fractie kunnen vernemen in Gorinchem.We waren er te gast bij partijgenoot en wethouder Akkerman die ons meenam naar het Centrum dat daar voor deze functies is ingericht en zich voor de wijdere omgeving dienstbaar opstelt. We kregen daar enthousiaste verhalen te horen van directie en stafleden die het feitelijke werk met behoorlijk succes mogen doen. Met deze aanpak wordt een soort cultuuromslag bewerkstelligd die hard nodig is voor jongeren en hun gezinnen. Zij hebben er uiteindelijk baat bij, als ze met strakke hand worden begeleid. Complimenten! Natuurlijk, er zal ook hier wel weer wat fout gaan en teleurstellingen opleveren, maar het is een hele verbetering.

In het honderd

Bij al deze verhalen uit de praktijk is de pijnlijke conclusie dat nogal wat ouders en ouderen de situatie in het honderd laten lopen.We moeten altijd oog houden voor ouders die een intens gevecht leveren met en om hun kinderen om hen in het goede spoor te houden, terwijl dat dan toch niet lukt.Wat een verdriet en zorgen. Ook in de Bijbel ko­ men we dat tegen: Eli, Samuel, David, om bij deze - overigens nog wel weer te onderscheiden - voorbeelden te blijven. Niet ter verontschuldiging, eerder ter bemoediging. Maar veel ouders hebben andere prioriteiten en realiteiten, waardoor een geborgenheid biedend gezinsleven op de tocht staat en vaak zelfs meer dan dat. Deze ouders moeten zich schamen, zij laten het afweten. De samenleving als geheel plukt er de wrange vruchten van. Maar ook de overheid moet de hand in eigen boezem steken. Hoe zijn processen van individualisering en dergelijke niet sterk bevorderd, zijn burgers gehouden arbeidstaken en zorgtaken te combineren in omstandigheden waarin dat bezwaarlijk kan. De politiek moet dit dilemma niet langer ontwijken en ouders tot de orde roepen. Maar ook jongeren die er de kantjes aflopen en zich overgeven aan allerlei verleidingen. Kortom, genoeg werk aan deze "winkel".

Ons eerste punt in de achterliggende campagne was de oproep opnieuw te investeren in de opvoeding van onze kinderen en in het begeleiden van onze jeugd. Dat begint uiteraard in de gezinnen. Scholen en kerken hebben daar een taak.Verenigingen, clubs en dergelijke kunnen een goede rol spelen. Uiteindelijk ook de overheid. De handen moeten ineen worden geslagen. Zoals het nu gaat, gaat het voor te veel burgers en jongeren niet goed. Het mag niet nog verder in het honderd lopen. Laten we ons de spiegel van de heilzame Wet des Heeren eens voor houden en serieus nadenken over wat bijvoorbeeld in Deuteronomium 6 over de opvoeding geschreven is.

Janie de Jong

Op het gevaar af dat ze boos op me wordt, wil ik hier Janie de Jong, onze onvolprezen fractiesecretaresse, van harte sterkte toewensen, nu zij wordt geplaagd door een hardnekkige hernia. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, weet ik nog niet wat allerlei onderzoek heeft opgeleverd, maar wij hopen van harte dat er een behandeling wordt gevonden waardoor zij van de felle pijn afkomt, een behandeling die zo door de Heere God gezegend mag zijn. Dat bidden we haar van harte toe. Janie, van harte sterkte en Gods nabijheid en zegen toe gebeden door de fractie.

9 juni 2007

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen