Immigratie

GELOPEN WEEK VERGADERDE HET EuROPEES PARLEMENT OPNIEUW OVER HET kAGSTUK VAN IMMIGRATIE. EEN LASTIG ONDERWERP DAT OOK POLITIEK GE- LiG LIGT. DE OPVATTINGEN IN EuROPA LOPEN ZEER UITEEN.

Zo verschillen de Raad, de Europese Commissie (EC) en het Europees Parlerrent (EP) van mening over de te nemen maatregelen. De Raad, v^faarin de lidstaten hun immigratieministers afvaardigen, wil dat de lidstaten zelf hun immigratiebeleid vaststellen en uitvoeren. De EC w: l juist een grote rol voor de Europese Unie. De Commissie gaat dan met de voorstellen ook al verder dan de ruimte d.e het huidige verdrag biedt. En dan is er ook nog het EP. Een huis vol mensen die hier hun mening over geven. Daarbij kijkt de kiezer mee over de schouders van de parlementsleden of er Vi'el voldoende rekening wordt gehouden met de eigen bevolking van 27 lidstaten. Kortom in Europa is een gezamenlijke lijn over immigratie ver te zoeken.

Emmigratie

Die eigen bevolking van de Europese Unie (EU) dreigt tussen nu en 2030 met ongeveer twintig miljoen mensen te vern-inderen, In landen als Duitsland, Italië, Estland en Hongarije neemt de bevolking a*. En met de toenemende vergrijzing in een aantal landen is er behoefte aan nieuwe gezichten op de arbeidsmarkt. Dat beweren althans sommige politici en vi-etenschappers.Aan de andere kant van het spectrum staan politici met het standpunt, dat nog niet bewezen is dat neuwe migranten een oplossing zijn voor de vergrijzing. In ieder geval levert het ook nieuwe problemen op.

Grenscontroles

Om te voorzien in de behoefte aan arbeidskrachten komt de EC met een plan om legale immigratie mogelijk te maken. Het is immers zo dat mensen binnen de Unie zonder grenscontroles zich kunnen verplaatsten tussen lidstaten. Ook al mogen personen van buiten de EU niet zonder toestemming naar een andere lidstaat, het komt wel voor en zonder controle is het ook wel erg gemakkelijk.Als voorbeeld dienen landen als de Verenigde Staten en Singapore waar een geregulariseerd immigratiesysteem werkt. In deze landen is een green card" voor immigranten de oplossing om tijdelijke arbeidskrachten toe te laten. Daarmee wordt in de VS vooral regionaal voorzien in hoogopgeleide arbeidskrachten. Recent onderzoek toonde daarbij aan dat van de ongeschoolde migranten 85 procent naar de EU gaat en 5 procent naar de VS.

Blue card

Om meer hoogopgeleide mensen in de Unie te halen, wil de vice-voorzitter van de Europese Commissie, Frattini, een Europese tegenhanger van de 'green card', de 'blue card'. Nu komen vooral de ongeschoolde en laagopgeleide immigranten naar Europa. En in het kader van kennismigratie zou dat vooral anders moeten. Frattini wil dat nieuwe migranten een 'blue card' krijgen waarmee ze mogen verblijven en werken in de lidstaat waar ze de 'blue card' ontvangen. Na een periode van 2 tot 3 jaar mogen ze dan ook in een andere lidstaat aan de slag.Voor jonge hoogopgeleiden komen er speciale regelingen en in de hele EU moeten dezelfde criteria gelden waaronder mensen toegang tot de EU krijgen.

Een dergelijk voorstel klinkt sympathiek. Maar de werkelijkheid is anders. De lidstaten kennen een eigen beleid op het gebied van immigratie. De wetgeving verschilt en daarnaast verschillen de sociale voorzieningen tussen de lidstaten. Ook is er het niet onbelangrijke verschil tussen de lidstaten in de behoefte aan immi­ granten. Zo kent het zuiden van Spanje goede voorbeelden van seizoensarbeiders uit Marokko die na gedane arbeid terugkeren. De Marokkanen in Nederland zijn echter meestal niet teruggekeerd.

Fraudegevoelig

Daarnaast blijkt uit de praktijk van bestaande regelingen om mensen op grond van hun opleiding toe te laten als kennismigrant dat de uitvoering fraudegevoelig is. Nederland heeft al enige jaren een regeling om opgeleide mensen tijdelijk toe te laten. Deze regeling wordt nogal eens gebruikt om horecapersoneel binnen te halen. En daar is de regeling niet voor bedoeld. Daarmee is al wel duidelijk dat een Europese regeling nog veel moeilijker te controleren is.

Commissaris Frattini gaat met zijn voorstel dus buiten zijn boekje. Hij maakt voor zijn voorstel gebruik van een nieuw verdrag dat nog niet is vastgesteld. Hij negeert de wens van de lidstaten om zelf te kunnen bepalen hoeveel mensen men toelaat en vooral wie men toelaat. Het zou de commissaris sieren om een pas op de plaats te maken. De groep hoogopgeleiden is niet zo groot dat het een dergelijke algemene maatregel rechtvaardigt.

Arbeidskrachten

Het mag duidelijk zijn dat naar onze overtuiging het immigratiebeleid een aangelegenheid moet blijven van de lidstaten. De lidstaten hebben immers zicht op de werkvelden waar behoefte bestaat aan tijdelijke arbeidskrachten van buiten de Unie. Ook hebben de lokale autoriteiten de middelen om effectief te controleren of regelingen niet worden misbruikt. Brussel moet deze taak niet van de lidstaten overnemen. Goede samenwerking tussen lidstaten met een coördinerende taak voor Brussel kan de lidstaten wel ondersteunen in hun migratiebeleid. En daar heeft Brussel voorlopig de handen aan vol.

Jan Harm Boiten

Beleidsmedewerker Eurofractie Christunie- SGP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen