Gezeten in heerlijkheid

Misschien is het u wel eens opgevallen: wanneer in de brieven van het Nieuwe Testament gesproken wordt over Christus’ hemelvaart, wordt dat heilsfeit meestal verbonden aan Zijn dood, aan het brengen van het offer. Vaak zien we het in de Hebreeënbrief. We vinden een voorbeeld in onze tekst.

In Efeze 4 benadrukt Paulus dat Hij Die opvoer Dezelfde is als Hij Die nederdaalde. Is dat zo belangrijk dan? Nou, of het! Het betekent onder andere dat Hij een volkómen offer heeft gebracht. Als u voor Zijn rekening komt, heeft Hij geheel en al voor u betaald. Op aarde heeft Hij Zijn Vader verheerlijkt, Zijn gemeente gekocht. Wat ontbreekt er nog aan het offer dat Hij brengt? Wat heeft de Vader een waarde gehecht aan dit offer van Zijn eigen Zoon. Tussen haakjes: als de Vader zo’n waarde hecht aan het offer van deze Hogepriester is het versmaden ervan het ergste wat u en ik kunnen doen.

Gezeten
Sinds de hemelvaart van de Hogepriester geldt dat Hij is gezeten aan Gods rechterhand. Hoe komt Hij daar? De hand van de Vader zette Hem op die plaats. Het is de plaats van eer en macht, zo werd ons al op catechisatie voorgehouden. Is Hij het waard, of niet? Bent u er ook niet van overtuigd, dat het ieder van de Zijnen tot troost en vreugde is: ondanks alle verzet tegen Hem heeft de Vader Hem met heerlijkheid gekroond? Niet zonder reden heeft de schrijver van deze brief het over het feit dat Jezus daar gezeten is. Weliswaar ziet Stéfanus Jezus staande ter rechterhand Gods, maar we hebben daar te doen met een ander verband. Daar gaat het over de trouwe zorg van Christus voor Zijn getuige. Hij is als het ware gaan staan om Stéfanus te ontvangen. De Hebreeënbrief legt alle nadruk op Zijn zitten en wijst ons op het verschil met al die oudtestamentische hogepriesters: zij stonden alle dag dienende (vs. 11). Bij hen was de dienst nooit ten einde. Hoe kwam dat dan? Wel, de offers van die hogepriesters waren en bleven onvolkomen. Nooit kon een van hen zeggen: Nu is bij God voldaan, het is volbracht. ten diepste waren die offers geen betaling. Daarom was er altijd weer opnieuw dat offeren en moesten de priesters staan in hun dienst. Maar dan de grote Hogepriester: Hij is gezeten aan Gods rechterhand. Hij heeft immers een volmaakt offer gebracht, Zijn werk behoeft geen aanvulling. Of bent u bang dat er in uw geval geen offer is dat genoeg kan zijn bij God? Kijk eens wat beter naar onze tekst. Vergelijk Christus met Aäron. Op de sterfdag van Aäron trekt Mozes hem zijn hogepriesterlijk kleed uit en geeft het aan eleazar, Aärons zoon. De dienst moet voortgaan. Aärons werk was onvolkomen. Maar voor Christus hoeft op Golgotha geen opvolger gezocht te worden. Zijn werk is volkomen. Hij is gezeten…! Wat een evangelie voor mensen die al meer gaan ontdekken: wat mij betreft kan er nooit een volkomen offer zijn. Ik blijf steken in het onvolkomene, in mijn onrust; het vonnis van God blijft op me! Christus hoeft niet op te staan om een nieuw offer te brengen. Wat kan ík me trouwens inspannen met vrome werken om wat aan te vullen en aan te dragen voor God. Intussen misken ik Zijn werk. Waar ik meer ben voor God dan een goddeloze, ben ik bezig een handje te helpen met mijn verdiensten en mijn werken. Zijn zitten is een klemmende oproep: sterf aan al uw eigen offers. Is Mijn offer niet genoeg en niet alles? Wat een zegen om alles te verliezen en het gezicht te krijgen op Hem! Wanneer de priesters hun dienst verricht hadden, gingen ze naar huis. Maar Christus is de Zoon, Die zit in het huis van Zijn Vader. Wat een glans is – Gode zij dank! – Hem bereid. Daarom weet Hij raad met u, ook als niets van uzelf u redden kan. Ging u dat ontdekken?

Een heerlijke Koning
Hij is gezeten in heerlijkheid, maar niet zonder te werken. Dat dacht u toch niet? Hij regeert de hele wereld. Als ik me niet sterk vergis, is er ook in 2009 voor mensen die hunkeren naar de kracht van het Woord in het maatschappelijke en politieke leven bij alle aanvechtingen geen betere troost dan deze: Zijn troon staat in de hemel, Hij regeert. Hij ziet uit naar de dag dat alle vijanden onder Zijn voet liggen (vs. 13). er is meer: Hij vergadert Zijn Kerk, bewaart haar… Hij grijpt door Woord en Geest mensen zo aan, dat zij wakker geschud worden uit de valse rust, ontdekken dat ze door hun werken geen rust meer vinden, en… geleid worden tot de rust in Hem. Hebt u Hem nodig? Raakt u al meer aangewezen op Zijn machtige werken? Hier, in Hem, ligt het antwoord op de bewogen vraag: is er Iemand om mij verzoening te brengen, mij te regeren? Hemelvaart is bij alles ook een oproep om te zoeken de dingen die boven zijn, om hart en hand op te heffen naar omhoog. Daar is Hij Die Zijn volkomen offer indroeg voor de Vader. Hij Die Zijn gaven uitstort, zelfs over wederhorigen, weerbarstigen! Ook harten en handen om op te heffen zijn bij Hem te krijgen. Nemen we intussen ter harte: u bent te laat, als u Zijn heil wilt zoeken wanneer u eenmaal voor Hem staat. Dat is echt te laat! Heden is het daarvoor de tijd!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen