Voor veiligheid en democratie

De huidige Amerikaanse president Obama is gekozen met het thema ‘verandering’ hoog in het vaandel. er moest rigoureus afscheid worden genomen van de politiek van zijn voorganger, op vrijwel alle fronten. De ‘freedom agenda’ van Bush had niet gewerkt. In haar zogenoemde confirmation hearing voor het Amerikaanse Congress moest er volgens de nieuwe Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton een betere combinatie gevormd worden tussen ‘hard power’ en ‘soft power’. ‘Smart power’ noemde ze dat: slimme macht, met meer nadruk op diplomatie.

Biden
Tijdens de jaarlijkse veiligheidsconferentie in München in februari dit jaar voegde de nieuwe Amerikaanse vicepresident Biden hier nog een begrip aan toe. Om de uitdagingen van deze nieuwe eeuw aan te gaan zijn defensie en diplomatie niet genoeg. Naast ontwikkeling is volgens hem ook democratie, een vierde ‘d’, een machtig wapen in het Amerikaanse arsenaal om arme en falende staten te behoeden voor extremisme, conflict en ziekten. terecht zei hij dat niet-democratische staten de billijke aspiraties van hun burgers frustreren en voedsel vormen voor wrok en wrevel. Als een belangrijk doel voor de Amerikaanse buitenlandse politiek formuleerde hij de bevordering van democratie. Niet door ze op te leggen, maar door in samenwerking met gematigden in de betreffende overheid en het maatschappelijke middenveld te bouwen aan instituties die de vrijheid beschermen.

Clinton
Deze met europees applaus ontvangen nieuwe benadering is in de praktijk van de Amerikaanse buitenlandpolitiek alweer vervlogen. Op 30 april, de 101ste dag van de Obama-administratie, opende Clinton het debat in de Amerikaanse begrotingscommissie over de aanvraag voor extra financiële middelen voor militaire hulp en ontwikkelingshulp in het buitenland, gezamenlijk met haar collega van Defensie Gates. Ze zei dat de Amerikaanse buitenlandse politiek gebaseerd was op drie d’s: defense, diplomacy and development. De vierde ‘d’ van democracy was in haar gehele lange bijdrage niet één keer te horen. De grote nadruk lag op het veelgebruikte woord stabiliteit. Veel lijkt er dus niet veranderd sinds het afscheid van de regering-Bush.

Stabiliteit
Er zijn goede redenen om Clinton in haar keuze voor stabiliteit bij te vallen. Politiek is immers niet altijd de kunst van het wenselijke, maar veel vaker de kunst van het mogelijke. De zich steeds sterker in het internationale spectrum roerende grootmachten als China en Rusland, waar democratiebevordering zowel intern als extern bepaald geen topprioriteit heeft, leiden tot een beperking van de mogelijkheden. Daarbij limiteert de doorgaans lakse en angstige houding in internationale veiligheidskwesties van Amerika’s europese bondgenoten het aantal opties, ook in kwalitatieve zin. Hoewel het waar is dat je democratie niet kunt opleggen aan een land, is het doorgaans evengoed illusoir dat je louter via de dialoog het stelsel in landen duurzaam kunt veranderen. De financiële en economische crisis leiden ertoe dat het westerse buitenlandse beleid en veiligheidsbeleid tegen financiële beperkingen gaat oplopen. In een wereld waar de spanningen oplopen is dit geen wenkend perspectief.

Democratie
Desondanks zou het goed zijn om democratie als vierde ‘d’ aan het veiligheidsconcept toe te voegen. Democratie is een concept met tekortkomingen, maar wordt wereldwijd door de meeste mensen beschouwd als de minst slechte regeringsvorm met de meeste garanties voor vrede en veiligheid. De legendarische Britse premier Winston Churchill zei eens: “Het beste argument tegen democratie is een gesprek van vijf minuten met de gemiddelde kiezer.” Een andere opmerking was echter even raak: “Veel regeringsvormen zijn uitgeprobeerd en zullen worden uitgeprobeerd in deze wereld van zonde en wee. Inderdaad, er wordt gezegd dat democratie de slechtste regeringsvorm is, behalve alle andere die eerder zijn uitgeprobeerd.” Dit soort overwegingen onderstrepen het belang van democratiebevordering. Voor het NIMD, voor Nederland, voor Amerika en ook voor Europa. In het Europees Parlement hebben we in de persoon van Belder een ervaren parlementariër zitten die zijn sporen op dit gebied heeft verdiend. We hopen dat hij met een hernieuwd mandaat zich opnieuw in mag zetten voor versterking van de trans-Atlantische betrekkingen en voor vier d’s.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen