Wildersje wel of Wildersje niet

Ban
Na enig aandringen deed ook de SGP mee aan het spelletje. Met een korte verklaring op de website. Daarop stond en staat: “De SGP vindt het raar om nú al uitspraken te doen over wat er na de verkiezingen moet gebeuren. Het verleden leert dat het onwijs is als partijen elkaar al van tevoren ‘melaats’ verklaren of in de ban doen (KVP, VVD, LPF). een beproefde Binnenhofwijsheid is: zeg nooit nooit in de politiek. CDA en VVD houden zich daaraan. De SGP doet dat ook.”

Steun voor die nuchtere opstelling kwam van niemand minder dan de prominente PvdA’er Jos de Beus. Deze politicoloog kent zijn zaakjes én de geschiedenis. een beetje dom van Bos, laat De Beus optekenen in het Nederlands Dagblad. Iemand die hem bijvalt is Joost van Spanje, vorige week gepromoveerd op het onderwerp ‘pariapartijen’.

“De PvdA zou door deze opstelling wel eens kiezers kunnen verliezen… De PvdA is namelijk een volkspartij, betoogt De Beus. “En die zijn inbraakgevoelig. Kijk maar naar de VVD. Die wordt leeggegeten.” Het uitsluiten van de PVV doet De Beus denken aan de roemruchte ‘anti-KVP-resolutie’. Die nam de PvdA in de jaren ’70 van de vorige eeuw aan om samenwerking met de rooms-katholieken uit te sluiten. “Kennelijk denkt Bos nu ook: als je maar hard genoeg polariseert, kom je beter uit de strijd.” De Beus vindt de opstelling van het CDA verstandiger. Zoals altijd houden de christen-democraten hun kaarten stevig tegen de borst. Het is hun klassieke lijn: nooit iemand uitsluiten.”

Speelt Bos zijn rivaal Wilders niet in de kaart? Van Spanje: “Bij deze discussie spint de PVV waarschijnlijk garen. Wilders krijgt een hoop aandacht en verdeelt intussen de concurrentie. Ook bij het CDA is er intern onvrede.”

Donkerbruin vermoeden
Wie óók schrijft over ‘Wildersje wel of Wildersje niet’, is Volkskrant-columnist Bert Wagendorp. Hij doet dat weliswaar op een manier zoals die gebruikelijk is in een column, maar dat is vaak wel zo helder: de parmantige boycotters doen precies wat Wilders wil.

“De grootste tegenvaller voor Geert Wilders was natuurlijk niet de mededeling van Wouter Bos en André Rouvoet dat ze na de verkiezingen van 2011 niet met de PVV willen regeren. Hoewel Wilders het boos ‘een belediging voor de kiezer’ noemde, had hij vermoedelijk al zo’n donkerbruin vermoeden. De échte klap was al eerder gekomen, namelijk toen CDA en VVD verklaarden een samenwerking níet bij voorbaat uit te sluiten. Wilders zei dat hij daar blij mee was; hij kon ook moeilijk beweren zwaar teleurgesteld te zijn over de nog half geopende deur. Maar volgens mij moet Wilders er niet aan denken, aan een regering met CDA en VVD in Balkenende V of – in zijn stoutste dromen - Wilders I. Met het coalitieakkoord ondertekent hij namelijk ook het doodvonnis van zijn partij. Hij herinnert zich nog wel hoe de LPF (26 zetels) in Balkenende I werd gekookt, gewassen en uitgewrongen door de christelijk-liberale tandem en hoe de partij na 86 dagen tot acht zetels was gekrompen, als tussenstop op weg naar de vergetelheid.”

Net wat Van der Vlies bromt!

Mark Rutte
Vorig jaar dacht en schreef ik al: het gaat niet goed met Mark Rutte, en dus gaat het ook niet goed met de VVD. In de peilingen duikelen de liberalen van 22 zetels nu (dat is historisch gezien al buitengewoon weinig) naar om en nabij de 15. Wie weet worden het er nóg minder. Hoe dan ook, de prognoses voor de VVD zijn somberder dan ooit.

In De Banier schreef ik op 13 juni van vorig jaar het volgende: “Als je Mark Rutte de laatste tijd hoort, dan hoor je heel iemand anders dan die aardige en evenwichtige Mark. Dan hoor je daar op het spreekgestoelte van de Tweede Kamer iemand die daar toch een potje staat te blazen zeg, niet normaal. Hij gaat de laatste tijd zó tekeer, dat je denkt: lieve help, die is zichzelf niet meer. Die jongen lijkt in niks meer op z’n eigen redelijke en oppassende brave ik.”

En wat lees ik in het Algemeen Dagblad van afgelopen vrijdag??? een interview met Mark Rutte. Ik beperk me tot twee citaten uit de mond van de VVD-leider zelf. Dit zijn ze:
“Ik zag mijzelf op televisie steeds meer politicus worden. Ik praatte opeens langzaam, ik wapperde niet meer met mijn handen. Ik dacht steeds meer na over mijn presentatie. Iedereen zag dat hete en act was. Ik raakte mijzelf kwijt.” Maar nu is Mark weer helemaal de oude. “Ik ratel weer gewoon op televisie. Ik wapper met m’n handen. Zo ben ik. Ik blijf voortaan dicht bij mezelf.”

Mijn idee, Mark!

Lees voortaan De Banier, dan hoor je ’t ook eens van een ander.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen