Geen beweging

Uruzgan
De problemen en meningsverschillen tussen de coalitiepartners zijn ook niet gering. een van de hoofdpijndossiers is de missie in Uruzgan. twee weken geleden sprak het parlement er weer eens over. De zoveelste keer. De laatste tijd werd de missie meestal geagendeerd naar aanleiding van opmerkingen van bewindslieden die om de haverklap tegenstrijdige dingen riepen over die missie. Zo ook dit keer, waarbij de spreker-voorzijn- beurt minister Verhagen van Buitenlandse Zaken was. Die had in New York in de marge van een vergadering van de VN laten weten zich niet te willen binden wat betreft de Nederlandse positie in de toekomst. Daarop zaten PvdA en CU direct in de hoogste (palm)boom, want voortzetting van de missie is wat die coalitiepartijen betreft uitgesloten.

Van der Staaij die namens de SGP het woord voerde, maakte duidelijk dat de SGP er niet van gediend is om proefballonnetjes op te laten over een zaak als zo’n gevaarlijke en ingrijpende missie in Afghanistan, een missie die al ettelijke Nederlandse militairen het leven heeft gekost. Van der Staaij: “De SGP heeft zich gestoord aan het feit dat diverse ministers - Verhagen, Van Middelkoop, Bos - een serie vage schoten voor de boeg hebben gelost over het vervolg van de missie. Zo zeer zelfs, dat premier Balkenende voor draaiende camera’s in New York zijn ministers moest bezweren om niet langer via de media te redetwisten over de missie in Afghanistan. (…) Dit kan zo niet. Dit getuigt van onzorgvuldigheid en geeft onzekerheid onder onze militairen.”

De SGP heeft er geen behoefte aan om nú al deuren dicht te gooien. Vast staat dat Nederland niet meer op het huidige schaalniveau (een leidende militaire verantwoordelijkheid in Uruzgan) door kan gaan na alle verrichte inspanningen. Dat zou de capaciteit van Defensie overvragen. Dat laat onverlet dat er zich omstandigheden kunnen voordoen waarbij Nederland in een sterk afgeslankte vorm ‘n zekere bijdrage blijft leveren. Maar daar nu al over speculeren is in meerderlei opzicht niet wijs.

Wet dieren
Twee dagen na Dierendag debatteerde de tweede Kamer over de nieuwe Wet dieren. Die wet is een samenvoeging van een aantal andere wetten waarin het gaat om het welzijn en de bescherming van dieren, diervoeding en diergeneeskunde. Namens de SGP voerde fractievoorzitter Van der Vlies het woord.

Hij stak van wal met een meer principiële beschouwing over mens en dier, en dat in Bijbels licht. tegenover het denken van de vele kamerleden die van harte geloven en belijden dat ze per saldo niet meer zijn dan “een aap met kleren”, was Van der Vlies’ inbreng een welkom tegengeluid. Want het maakt nogal wat uit of je een principieel verschil maakt tussen een mens en een dier of dat je uitgaat van het idee dat mensen veredelde dieren zijn.

Van der Vlies: “De toenemende vermenselijking van het dier vindt zijn oorsprong in het evolutiedenken van Darwin. Paul Cliteur, een van de denkers binnen de dierenrechtenbeweging, citeert uit het dagboek van Darwin: ‘De mens denkt in zijn arrogantie dat hij het werk is van een God, maar veel bescheidener en ook meer in overeenstemming met de waarheid zou het zijn te zeggen: hij is geschapen uit de dieren.’ Cliteur redeneert door en geeft aan dat het dier een nog niet aangekleed mens is. De mens heeft zichzelf opgewaardeerd.

Omdat de genetische verschillen tussen mens en dier klein zijn, moet het dier, volgens hem, ook opgewaardeerd worden. Maar, kun je dan ook niet met recht en reden andersom redeneren: als het ‘recht van de sterkste’ geldt in het dierenrijk, waarom zou het dan ook niet mogen gelden voor de houding van mensen tegenover dieren? Wat zeuren we dan nog over de omgang van de veehouder en zijn dieren? een uitdagende vraag: waar halen sommige van mijn collega’s dan het principiële recht vandaan om veehouders op vergaande wijze voor te schrijven hoe ze met hun dieren om moeten gaan?

De toenemende vermenselijking van het dier heeft gevaarlijke trekjes. Denkers als Jeremy Bentham en Peter Singer vinden dat het vermogen tot het ondergaan van positieve en negatieve ervaringen bepaalt welke waarde mens en dier ten opzichte van elkaar hebben. Het is verdrietig om te constateren dat pasgeborenen met zwaar en onherstelbaar beschadigde hersenen of demente bejaarden gelijk of zelfs minder gewaardeerd worden dan, normaal ontwikkelde, volwassen zoogdieren als koeien of apen. Beide groepen zouden in hun redenering gelijk behandeld moeten worden, bijvoorbeeld in het proefdierbeleid.”

Wat stelt de SGP daar tegenover? De Bijbel. Van der Vlies noemde drie punten die kenmerkend zijn voor het Bijbelse denken over de verhouding mens-dier. In de eerste plaats is dat het gegeven dat zowel de mens als het dier geschapen is door God. tot Zíjn eer. Op grond hiervan staat vast dat het dier een waarde heeft buitenom de gebruikswaarde voor de mens. In de tweede plaats heeft God de mens het recht gegeven om dieren tot zijn nut te gebruiken. ten derde: op mensen rust de plicht om goed voor hun dieren te zorgen. “De rechtvaardige kent het leven van zijn beesten”. De Bijbel is geen wetboek waarin exact staat wat wel en wat niet kan, maar wél een richtsnoer voor de praktijk, waarbij een appèl wordt gedaan op de gezindheid van het hart. In dat licht bezien, is er reden genoeg om vraagtekens te zetten bij zaken als schaalvergroting en vertechnologisering van de veehouderij.

Biotechnologie
In de lange bijdrage van de SGP-fractie kwam een breed scala aan diergerelateerde onderwerpen aan bod. twee worden er in dit logboek uitgelicht. Het eerste thema is de biotechnologie, met name het sleutelen aan de genen. Daarbij wordt door de mens direct ingegrepen in ‘de aard van het (geschapen) beestje’. Op dit punt wil SGP uitdrukkelijk de mogelijkheid openhouden om het aantal toepassingen van de biotechnologie zo veel mogelijk te beperken, in ieder geval meer dan het kabinet nu doet.

Wedstrijden
Het tweede punt waar de SGP de vinger bij legde is het houden van wedstrijden met dieren. In de Wet dieren wordt het degenen die dieren gebruiken om er ‘spelletjes’ mee te spelen stukken makkelijker gemaakt dan degenen die dieren houden voor de voedselvoorziening. Dat is krom,vindt de SGP. Van der Vlies: “Het belangrijkste doel van wedstrijden met dieren is het vermaak van de toeschouwers. eerder nog dan voor het houden en doden van dieren ten behoeve van de voedselvoorziening zou hiervoor het nee-tenzij beginsel moeten gelden. Zelfregulering kan dan geen argument zijn om hier van af te zien.”

Israël
Opnieuw moet Israël het ontgelden. Deze keer naar aanleiding van de oorlog die eerder dit jaar is gevoerd in en rond de Gazastrook, die al weer jaren wordt bestuurd door Hamas. De aanleiding tot die oorlog waren voortdurende raketbeschietingen vanuit Gaza op Israëlische (burger) doelen. Wat Israël ook probeerde om daar via overleg een halt aan toe te roepen, het gebeurde niet. toen grepen de Israëli’s zelf in. Gevolg: veel doden en vernielingen, niet in het minst aan Palestijnse kant.

Israël, tóch al de gebeten hond in de internationale volkerenwereld, kreeg vervolgens een onderzoek aan de broek waarvan de uitkomst voorspelbaar was: natuurlijk waren de Palestijnen óók fout geweest, maar de echte bad guys zaten in Tel Aviv en Jeruzalem. Dat was de conclusie in het intussen beruchte Goldstone-rapport.

Van der Staaij koos onvoorwaardelijk en zonder reserve positie. Kort en goed: Israel heeft het vólste recht heeft om op te treden tegen de terroristen van Hamas die vanuit het dichtbevolkte Gaza jarenlang raketten afvuurden (en nog steeds afvuren!) op Israëlische burgers. Van der Staaij zei het direct al in zijn openingszinnen: “Het Goldstone-rapport plaatst het slachtoffer in de verdachtenbank. Daarom is het ook een gotspe om Israel voor het Internationaal Strafhof te willen dagen. Nederland moet daar onder geen beding aan meewerken.

Acht á negen jaar lang zijn Joodse burgers geteisterd door raketten, mortieren en zelfmoordaanslagen. Gedurende die tijd heeft Israel zich compleet teruggetrokken uit Gaza. De macht in Gaza is vervolgens overgenomen door het terroristische Hamas. Deze organisatie verhevigde vanuit Gaza haar raketbeschietingen. Israël reageerde niet of op zeer bescheiden schaal. Vele oproepen zijn er vanuit Israël gedaan naar de VN om te werken aan het stoppen van de raketbeschietingen. Het baatte niet. Hamas ging door met het bouwen van raketinstallaties en munitiedepots bij scholen, moskeeën en kinderspeelplaatsen.”

In dat licht bezien is de SGP niet ongelukkig met de opstelling van de Nederlandse regering, minister Verhagen in het bijzonder. Die is wars van eenzijdigheid en laat, ondanks zijn diplomatieke bewoordingen, meer dan eens doorschemeren waar zijn sympathie ligt.

Koninklijk Huis
Tenslotte nog een enkel woord over het Koninklijk Huis. De laatste weken zijn koningin Beatrix en haar familie weer bewust en onbewust in een kwaad daglicht gesteld. Veel borreltafelkritiek doet het inmiddels ook goed in Den Haag, met name bij partijen als de PVV, ‘mevrouw’ Verdonk en aan de andere kant van het politieke spectrum, D66 en de SP - maar die waren altijd erg zuinig over de monarchie.

Wat al zichtbaar werd bij de algemene beschouwingen, werd nog eens dikketjes overgedaan bij de behandeling van de begroting van het ministerie van Algemene Zaken en van ‘de Koning’. Op drie onderwerpen richtte zich de kritiek. ten eerste het hogere ‘salaris’ voor de koningin en de kroonprins en zijn vrouw. Dat ‘salaris’ is precies conform een wet waar vorig jaar álle partijen in zowel tweede als eerste Kamer ‘ja’ tegen zeiden. Maar nu het wat beroerd overkomt, loeien diezelfde voorstemmers nu ‘tegen’.

Er is ook ophef gemaakt over de bouw van een vakantievilla van Willem-Alexander en zijn vrouw in Mozambique. De redenen waarom ze voor die locatie hebben gekozen zijn die van de privacy (ver weg van de constante gluurders) en het feit dat men de bedoeling had om via een concreet project bij te dragen aan een betere positie van de lokale bevolking. Helaas loopt dit project niet van een leien dakje, iets wat door kwaadwillenden prompt wordt uitgebuit om de kroonprins verdacht te maken. Als velen die niet beter weten vervolgens ook nog eens hun partijtje mee gaan kakelen, is er weer een rel. Maar ook hier kiest de SGP voor een nuchtere beoordeling van de feiten. Die feiten zijn dat de premier in samenspraak met het Koninklijk Huis een constructie heeft bedacht waarbij de risico’s voor beschadiging van de kroonprins tot aanvaardbare proporties worden teruggebracht.

Dat feit is voor de SGP voldoende, en als desalniettemin blijkt dat het beter is om zich terug te trekken, dan moet dat op dát moment ook gebeuren, maar zeker niet nu, nu er alleen maar gesproken en geoordeeld wordt op basis van journalistieke papegaaien die alleen maar afgaan op vage verklaringen en onbewezen geruchten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen