Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Papadag

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Papadag

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Volgens mij is Wouter Bos er ooit mee begonnen, met “papadag.” En of hij er nou mee begonnen is of niet, de PvdA-voorman heeft ’m in ieder geval gepopulariseerd, dat wil zeggen: bekend gemaakt bij het grote publiek. Wouter maakte vroeger, toen hij nog PvdA-kamerlid was, goede sier met het verhaal dat hij iedere vrijdag “papadag” had. Dan was Wouter niet in Den Haag, maar bij z’n kroost in Amsterdam. Kon mama ook eens de deur uit.

Inmiddels zal het in huize-Bos wel anders gaan. Je hoort hem er ook nooit meer over. Want papa moet nu iedere vrijdag naar de ministerraad. Da’s andere koek dan Liga. Moet Wouter zelf weten natuurlijk, maar als ik moest kiezen tussen een dagje optrekken met de kleine Wouter of met Jan Peter, dan wist ik het wel.

Met Jan Peter natuurlijk!

Wat zou mevrouw Bos nu trouwens op vrijdag doen? Komt die tegenwoordig nooit meer vanachter het aanrecht vandaan? Ook jammer!

Nieuwlichterij
Aan mij zijn dit soort nieuwlichterijen overigens nooit zo besteed. Ik ben nog van de generatie dat papa z’n dag had als hij ’s ochtends naar zijn werk ging om de kost te verdienen en ’s avonds na gedane arbeid weer moe maar voldaan binnenstapte. Mama was thuis, en dat was wel zo gezellig. Als papa per ongeluk wél eens thuis was, dan was het meestal slecht weer of was-ie ziek, en dat was dan lang niet altijd gezellig.

Maar goed, ik ben de vijftig gepasseerd, dus ik ben van een andere generatie. Ik heb m’n tijd gehad, zogezegd. en omdat “met je tijd meegaan” niet aan mij besteed is, voel ik er dan ook niks voor om alsnog eens in de week of eens per maand een ‘papadag’ op te nemen. Bovendien, mijn jongens zijn de deur uit. Het enige wat mij nog rest is een ‘baasjesdag’, om met mijn twee herders (een Hollander en die turk) door het Haagse Bos te struinen. twee weken geleden heb ik zo’n dag opgenomen, maar omdat ik toen m’n dag niet had, hadden die arme beesten er ook niks aan.

Aanwinst
Inmiddels is de “papadag” nu ook doorgedrongen in kringen van de SGP, althans, in de kringen van de jongere generatie medewerkers. Ja ja, de vooruitgang gaat ook onze gezindte niet voorbij. een van m’n collega’s, een Zeeuw (dus geen kwaad woord over ‘m), blijft nu iedere maand een vrijdagje thuis om op z’n jongste aanwinst te passen. Als je hem op zo’n dag nodig hebt - en dat zul je altijd zien - is dat best lastig. Want wat moet je als eenvoudig voorlichtertje die van toeten noch blazen weet als je een vraag krijgt die uitgerekend te maken heeft met zijn beleidsterrein?

Dan sta ik dus met een mond vol tanden.

Laatst liet ik dan ook voorzichtigjes, maar met een duidelijk verongelijkte ondertoon, doorschemeren dat ik dat “papadag- gedoe” toch wel wat overdreven vond. toen ik dat tegen ’m zei en sugereerde dat hij op die papadagen lekker liep te luieren, kreeg ik lik op stuk. Luieren?! Hij zat gewoon op z’n vrije dag Kamerstukken te lezen! Onbetaald! en op mijn verbouwereerde vraag of de kleine dan gewoon aan haar lot werd overgelaten, duwde hij me een foto onder de neus. De kleine had hij in de kinderstoel aan het werk gezet. Aan de studie, beter gezegd. Die verdiepte zich al de hele ochtend in Balkenende’s Crisis- en herstelwet.

Ik heb maar niks meer gezegd, maar - zie boven - ik denk er het mijne van. Die ‘papadagen’, het klinkt allemaal leuk, maar waar die modern-socialistische ideetjes allemaal toe leiden zie je: gewoon kinderarbeid!

Geef mij maar gewoon een ‘mamadag’!

Paramaribo
“Ze zijn terug” schreef de Volkskrant afgelopen maandag. “Ze”, dat zijn de fractievoorzitters van CDA, PvdA, VVD, ‘de Dieren’, D66, de CU en GroenLinks. Pieter, Mariëtte, Markje, Marianne, Alexander, Arie en Femke hebben een weekje Paramaribo en omgeving gedaan. Onder leiding van de aardigste juf in jaren, Gerdi, toog het clubske naar onze oud-kolonie.

Zogenaamd op werkbezoek, maar ondertussen. Je weet hoe het met dat soort reisjes gaat: Femke en Alexander peddelen samen in een korjaal in de Maroweine- rivier; Arie en Mariëtte slikken op vliegveld Zanderij bolletjes, Pieter en Mark spelen met spiegeltjes en kraaltjes in Fort Zelandia en Marianne slingert zich als de vrouw van tarzan aan een liaan in de jungle van boom tot boom om tussen alle smalneusapen van het westelijk halfrond het vooroudergevoel weer in haar wakker te roepen.

Eind vorige week landde de delegatie weer veilig op Schiphol. Uitgeput na zo’n zwaar werkbezoek, maar “de goede betrekkingen tussen Nederland en Suriname zijn bevestigd en verstevigd.”

Was dat nodig dan?

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 oktober 2009

De Banier | 24 Pagina's

Papadag

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 oktober 2009

De Banier | 24 Pagina's