Recht op verschil

Rapport
Het rapport heeft een hoog SGP-gehalte. Dat is niet verwonderlijk omdat dit onderzoek, onder leiding van prof. dr. B.M. Oomen, zich richt op de rechtszaken tegen het zogenaamde vrouwenstandpunt van de SGP en de klacht bij de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) over het ontslag van een homoseksuele leraar. Het eerste onderwerp raakt, zoals het geformuleerd wordt, de “bevindelijk gereformeerde SGP-stemmers”. Bij het tweede voorbeeld voelen zich ook, met de woorden van het rapport, “de meer wereldse orthodox protestantse CU-stemmers betrokken”. Dit rapport bevat maar een enkele misser (één daarvan staat op pagina 44 van het rapport: de onderzochte groep denkt echt niet dat zij “den uitverkorenen“ zijn). Verrassend weinig, waar velen plegen te grossieren in standaardmissers als het over ‘bevindelijk gereformeerden’ gaat. Hier ligt een grondig wetenschappelijk onderzoek, gebaseerd op ongeveer veertig interviews en ruim zevenduizend(!) ingevulde vragenlijsten. Een aantal dat vele malen hoger ligt dan bij voorgaande onderzoeken naar het zogenaamde vrouwenstandpunt. De stevige conclusies die daar destijds aan verbonden werden, worden niet allemaal door dit onderzoek bevestigd. een kleine 70% van de partijleden en 64% van de SGP-stemmers blijkt het zelfs eens te zijn met de partijlijn. De overeenkomst tussen beide onderzochte voorbeelden is dat het aanspannen van de rechtszaken en het indienen van de klachten niet gedaan is door direct betrokkenen. Geen enkele ‘SGP-vrouw’ heeft zich, ondanks een verwoede zoektocht, voor dit karretje laten spannen. En wat het ontslag van de betrokken leerkracht betreft: dit was met zijn volledige instemming.

Conclusies
Deze bemoeienis van buitenaf blijkt, gezien vanuit het oogpunt van de ‘gelijkheidsdrijvers’, zelfs averechts te hebben gewerkt. Hoewel we dit uit tal van reacties, waaronder de bemoedigende financiële steun in het ‘subsidieloos tijdperk’, eigenlijk al lang wisten, wordt dit nogmaals ondubbelzinnig bevestigd. Door de discussies die de laatste vijf jaar rondom dit thema gevoerd zijn, is 15% van de SGP’ers van mening veranderd, waarvan 10% meer en 5% minder mogelijkheden voor politieke functies voor vrouwen wenst. Zeer opvallend is het dat van degenen die door de rechtszaken van mening veranderd zijn 94% juist minder ruimte is gaan zien voor deelname van vrouwen in politieke functies. Veelzeggend zijn de geconstateerde gevoelens, en dat geldt beide voorbeelden, dat door het regeringsbeleid, door rechtszaken en klachten bij de CGB de toon van het debat verscherpt is, het gevoel van in een isolement gedrongen te worden toeneemt en men zich minder getolereerd voelt. Prof. Oomen zei geschrokken te zijn van deze bevindingen over een “bevolkingsgroep die steeds minder ruimte ziet voor de eigen geloofsovertuiging” en “hoe rechtszaken op dit gebied enerzijds wél tot meer discussie leiden, maar ook verstarring in de hand werken en op sommige fronten zelfs een averechts effect hebben”.

Reacties
In krantenartikelen naar aanleiding van dit onderzoek vallen termen als “Gereformeerden gefrustreerd” (Provinciale Zeeuwse Courant, 4 november 2009) en “Frustratie spat uit onderzoek” (Reformatorisch Dagblad, 3 november 2009). Voor een deel moeten we dat onszelf aantrekken. Veel te weinig komen we toe aan het uitdragen van ons Bijbels gedachtegoed. In ons beleidsplan 2009-2012 en de daarop geënte actieplannen heeft dat alle aandacht. Dit rapport kan ons daarbij opscherpen. Niet dat we van die plannen te veel moeten verwachten. Dat de pijl verder ligt werd namelijk meteen na de presentatie bevestigd. een ambtenaar deelde mee dat in een ambtelijk stuk waarin iets stond over het isolement van orthodoxe christenen, in de kantlijn geschreven stond: “Dan voelen zij [christenen] ook eens hoe dat [discriminatie] aanvoelt.” er werd meteen bij gezegd dat minister Plasterk dit er niet zelf bij geschreven had. Dat zal waar zijn, maar het zal ook geen lage ambtenaar geweest zijn die zich deze oprisping veroorloofde. Dit ligt ook geheel in de lijn van de opmerkingen van minister Dales bij de behandeling van de Algemene Wet Gelijke Behandeling op 11 februari 1993: “Jullie hebben een exegese die in het maatschappelijk debat niet relevant is, en die exegese verklaar ik buiten de orde.”

Niets nieuws
Buiten de orde! Dat vond Haman ook van de Joden: “er is een volk (…) ook doen zij des konings wetten niet” (esther 3:8). Buiten de orde! Dat waren ook de vroege christenen. Zij bedreigden, meende men, de staatsveiligheid door niet aan de keizer te willen offeren. In die zin mag ons de ergernis van de aanhangers van de gelijkheidsideologie niet verbazen “alsof ons iets vreemds overkwame” (1 Petrus 4:12). Laat ons bij alle activiteiten die gericht zijn op het uitdragen van onze beginselen en waar we, ook in de praktische uitwerking, heel veel werk van moeten maken, vooral niet vergeten dat hierbij de geestelijke wapenrusting uit Efeze 6:17 en 1 Thessalonicenzen 5:8 onontbeerlijk is.


Noot:
1 www.gelijkheidsonderzoek.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen