Poldertaliban

Ik heb het over Amanda Kluveld. Ook vorige week liet ze weer van zich lezen. een artikel dat meer dan de moeite waard is. Daarom wordt de hele rubriek ‘Van een ander’ ervoor uitgetrokken. Kop boven het verhaal: ‘Christendom, zo gek nog niet’. Ze begint met een citaat uit een venijnige brief van Wouter Bos aan Van der Vlies over de film Fitna.

Stomverbaasd
“ ‘Vandaag las ik je reactie op Fitna. Ik was stomverbaasd. (…) Je vond de film een prikkelende inzet voor het debat… Hoe zou je reactie zijn geweest als deze film over het christendom en de Bijbel zou zijn gegaan? (…) Jij vertegenwoordigt in het parlement een partij die een op religieuze basis afgebakende minderheid vertegenwoordigt. Jij vraagt met het oog daarop regelmatig begrip voor de positie van minderheden, de ruimte die hen geboden moet worden… Dat je al die uitgangspunten kennelijk minder belangrijk vindt nu het om een andere levensbeschouwing dan de jouwe gaat, vind ik niet democratisch en stelt me diep teleur,’ schreef Wouter Bos in maart 2008 aan SGP-fractieleider Bas van der Vlies.

Ik was deze brief helemaal vergeten en werd er weer aan herinnerd door het lezen van ‘Elke dag van de partij’, het onlangs gepubliceerde dagboek van Van der Vlies over het jaar 2008. De brief van Bos is interessant omdat ze tekenend is voor het politieke en publieke debat over de islam. Daarin wordt vrijwel altijd naar christenen verwezen. Het debat over bruggenbouwer Tariq Ramadan werd niet gevoerd zonder veelvuldige verwijzingen naar Staphorst….

Wandaden
Alsof de gemeente Rotterdam ook dergelijke christenen als adviseur in dienst had kunnen nemen en daar mee weg had kunnen komen. Alsof streng gelovige christenen dezelfde integratieproblemen en gevaren met zich meedragen als moslims. Alsof de wandaden die in naam van de islam worden begaan minder erg zijn als je de SGP de poldertaliban noemt.” (Hier is een stukje weggeknipt over de toespraak van staatssecretaris Dijksma die reformatorische en islamitische scholen over één kam scheert.)

“Nu zijn er christenen die wel eens op de onjuistheid van de vergelijking tussen christendom en islam wijzen. (…) Maar er zijn ook christenen die zich graag in de hoek van de islam laten drukken, ja zelfs de islam omarmen. (Hier noemt de schrijfster bisschop Muskens en CU-senator Schuurman). En dat kom ik vaker tegen bij christenen: de angst voor seculier liberalen en ongelovige materialisten, die er op uit zouden zijn de geloofsuitoefening van christenen te belemmeren en als folklore af te serveren.

Nu gebiedt de eerlijkheid toe te geven dat die tendens wel zeker aanwezig is. De brief van Bos is daar een voorbeeld van. Jij beroept je op de positie van religieuze minderheid en dus moet jij ook opkomen voor een andere religieuze minderheid anders heb je geen recht van spreken meer. (…) En het pijnlijke is dat het waar is, in die zin dat reformatorische scholen bestaan bij de gratie van dezelfde vrijheden als waar moslims zich op beroepen.

Schatplichtig
Het treurige aan die redenering is dat zij weliswaar correct is, maar weinig bevredigend omdat zij volledig voorbijgaat aan het feit dat Nederland een eeuwenlange christelijke traditie heeft waarmee de seculiere cultuur van ons land nauw verbonden is, ja er zelfs schatplichtig aan is. In die context is het onbevredigend dat nu het christelijk geloof gelijkgesteld wordt aan de islam, terwijl wij in Nederland geen diepe historische verbondenheid hebben met de islam. (…) Wij zouden het christendom vanuit onze cultuur, geschiedenis en traditie niet moeten onderwaarderen door het gelijk te schakelen aan de islam. Wij zouden het juist een aparte positie moeten geven die recht doet aan het belang van het christendom voor onze cultuur. (…)

Hemelsbrede verschillen
Het belang van het christendom is zeker voor ongelovigen moeilijk toe te geven. Zo ook de hemelsbrede verschillen met de islam. (Dan volgt een passage waarin Kluveld haar eigen ervaring daarmee toelicht). Is er nog een mogelijkheid om christenen over te halen niet voor een verbond met de islam te kiezen? Is er nog een kans dat ook ongelovige Nederlanders gaan inzien dat zij meer verbonden zijn met het christelijk geloof dan met de islam? Kunnen christelijke en streng seculiere Nederlanders hun ruzietjes en spotternijen opzij zetten om samen de toenemende invloed van de islam op het denken van onze bestuurders en in het straatbeeld tegen te gaan?

Misschien wel. Cornelis van der Staaij van de SGP verwoordde in zijn reactie op de integratiebrief van minister Eberhard van der Laan de ergernissen die zowel veel christelijke als ongelovige Nederlanders binden: ‘Luidruchtige gebedsoproepen en megamoskeeen’. Van der Staaij pleitte ook voor ‘wijze zelfbeperking en een krachtig ontmoedigingsbeleid’.

Ook het antwoord van Bas van der Vlies aan Bos, dat in 2008 binnen en buiten de SGP bekritiseerd werd, geeft hoop voor een krachtig cultuurchristendom in de Nederlandse houding ten opzichte van de zich snel verspreidende islam: ‘Tenslotte je vraag hoe ik het zou vinden als een dergelijke film (Fitna) over het christendom en de bijbel zou gaan. Met die vraag kan ik niets beginnen. Om de eenvoudige reden dat zo’n film niet te maken is,’ schreef Van der Vlies.

Het spijt me voor de islamkritische fanatieke atheïsten in Nederland, maar van zulke christenen moeten we het toch echt hebben als we de verdere invloed van de islam in ons land willen tegengaan.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen