Minaret of kruis

En zelfs Jan Marijnissen, toch geen ‘kleine jongen’, zei in Het elfde Uur van Andries Knevel, dat er met de motie-Van der Staaij eigenlijk niks mis was. Dat hij toch tegenstemde was vanwege ‘Zwitserland’; mensen zouden eens kunnen gaan denken dat de SP voor een minarettenverbod was….

Zo werkt beeldvorming. Hoe dan ook, in het veelgelezen weekblad Elsevier (1 december) ging redacteur Syp Wynia in op de nut en noodzaak van minaretten. Hij schreef onder de kop ‘een minaret is niet zomaar een toren’ het volgende:

“De Zwitsers zijn niet de enige Europeanen die de aanwezigheid van de islam in het straatbeeld en in het maatschappelijk verkeer niet als verrijking ervaren. De Zwitsers zijn ook niet de enige Europeanen die de het oprukken van de islam niet als een vooruitgang, maar als een verlies ervaren. De minaret blijkt voor veel Zwitserse kiezers ook model te staan voor de meegaandheid van politici jegens de islam.

Minaretten hebben geen enkele betekenis voor de geloofsbeleving van moslims, maar wel als demonstratie van islamitische ambities, dan wel islamitische dominantie in de (ontvangende) samenleving. In islamitische landen fungeren ze als symbool van islamitische dominantie. Vanuit de islamitische toren wordt iedereen – niemand kan zich er aan onttrekken – vijf keer per dag opgeroepen tot het knielen voor en het aanbidden van Allah. Het is niet zo’n gek idee als de Zwitsers niet die kant op willen.

De minaret is niet zomaar een toren, het is een symbool van demonstratieve aanwezigheid. Dat blijkt ook uit de verbeten strijd die moskeebesturen als die van de Amsterdamse Westermoskee jarenlang hebben gevoerd om niet alleen een moskee met een minaret te mogen bouwen, maar dat die minaret ook royaal boven alle omringende bebouwing moest uitsteken. Voor een totaalverbod op de minaret is geen reden, maar moskeebesturen - vaak gesponsord door rijke Arabieren - zouden zich ook wel eens mogen intomen bij het opleggen van hun bouwkundige assertiviteit op de omringende (Nederlandse) omgeving. En anders moeten overheden dat maar doen. Dat kan ook zonder referendum.”

Kruisjes
Niet alleen islamitische minaretten stonden veel in het nieuws, ook het christelijke kruis. Nu zijn wij SGP’ers nooit zo opzichtig met het kruis (dat is toch meer iets wat behoort bij een andere traditie), maar als zichtbare kruizen ineens worden verbannen door islamieten en/of atheïsten, dan voelen we haarscherp aan dat we op dat moment niet aan de kant van de tegenstanders van het kruis kunnen staan.

Ettelijke lezers van het Nederlands Dagblad reageerden op die discussies. J. Schilstra uit Groningen schreef (14 december) over de tramconducteur die na elf jaar geen kruisje meer om z’n nek mag dragen terwijl hoofddoekjes inmiddels wél zijn toegestaan:

“Het is weer eens zover. In Amsterdam wordt een ex-moslim door zijn bazen verboden om een kruisje te dragen. Onder het mom van: geen religieuze uitingen. Al elf jaar werkt deze man hier zonder problemen. Wat is de echte reden? Dat we ons laten knechten door een minderheid. En dat zijn niet per se de nieuwe Nederlanders. Je kunt ook niet iedereen over een kam scheren. Wordt het niet eens tijd om op te staan en te zeggen dat onze normen en waarden uit het christendom voortkomen, zelfs al zijn we zelf niet eens christelijk meer.”

Een maand eerder (18 november) ging het over hetzelfde thema, nu naar aanleiding van een uitspraak van ‘europa’ dat christelijke symbolen moeten worden verwijderd omdat die in strijd zijn met de scheiding van kerk en staat. Klaas Hoekstra uit Nijkerk is helder:

“Onder de dictatuur van het communisme werden religieuze symbolen in de Sovjet- Unie verwijderd. Onlangs werden christelijke symbolen verwijderd van het Russische nationale wapen. Dit onder druk van islamitische geestelijken. Nu verbiedt het ‘Europese Hof voor de rechten van de mens’ kruizen in klaslokalen in Europa. Het kruis zou de vrijheid van religie van scholieren te veel aantasten. In ons land moet het kruis verdwijnen van de mijter van Sint-Nicolaas in Amsterdam. In België gebeurt dat in Antwerpen. Steden waar alles moet kunnen, tot de grootse vuiligheid aan toe, maar voor het kruis is daar geen plaats meer.”

Klimaat
‘Kopenhagen’ is weer voorbij. er is weer heel wat CO² de lucht in gestoten om CO² uit de lucht te halen. Iemand die de klimaathype relativeert, is de chef van de Haagse redactie van de Volkskrant, Martin Sommer. Uit een veel langer, zeer lezenswaardig stuk over de koekoekeenzang over de opwarming van de aarde, slechts dit (15 december):

“Minister Cramer zei dat het allemaal komt ‘door onze schuld’. En toen vervolgens op zondagmiddag om drie uur de kerkklokken vanwege klimaatalarm gingen luiden, ja toen begon een en ander danig op een heilige klimaatmis te lijken. (…) De minister zei vorige week in het overigens aardige debat over de VROM-begroting dat wetenschap en politiek door ‘een Chinese muur’ van elkaar gescheiden moeten blijven. Wetenschap levert de gegevens, de politiek beslist.

Was het maar zo simpel. Ik herinner aan de laatste stelling van het proefschrift over Fortuyn van collega Hans Wansink. Die luidde dat de politicologie heel wat zou opknappen als niet alle hoogleraren in die branche lid van de PvdA zouden zijn. Nu weet ik ook wel dat de politicologie bij de zachte sector hoort. Maar ook klimaatwetenschappers leven niet in een vacuüm. Alles loopt door elkaar, kennis, wishful thinking, idealen, financiele belangen, politiek.”
’t Is maar dat we ‘t weten… Van een ander.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen