Een nieuw begin

Ik denk aan de te verwachten uitspraak van de Hoge Raad over de aangespannen cassatiezaak. Ik denk aan de gemeenteraadsverkiezingen op D.V. 3 maart aanstaande. Ik denk aan de voorbereidingen van de verkiezingen voor de tweede Kamer. Als het kabinet de rit uitzit, bij leven en welzijn volgend jaar. Verkiezingsprogramma, kandidatenlijst, campagne en dergelijke, volop werk aan de winkel.

Een nieuw begin
Er is ook nog op een andere manier sprake van een nieuw begin, althans, de voorbereiding daarvan. Het feit dat ik hier in gedachten heb, raakt op een bijzondere, zeg maar gerust zeer indringende wijze mezelf. Het was een moeilijke beslissing, toch nog wel. Maar ik heb gemeend mij niet nog een keer als lijsttrekker beschikbaar te moeten stellen. De leeftijd gaat tellen. Niemand is onmisbaar en er is een goede opvolger beschikbaar.

Ik ben er dankbaar voor dat ons hoofdbestuur, na consultatie van de Raad van Advies, in grote eensgezindheid in beide colleges, tot een voordracht is gekomen van collega Van der Staaij als kandidaatlijsttrekker. Hij heeft intussen ook al weer veel ervaring in het parlement, heeft daar een gezaghebbende positie en heeft breed het vertrouwen in onze achterban. Daar mogen we dankbaar voor zijn. Ik wens hem van harte een goede tijd toe. Hij beseft het gewicht van deze functie, de zware verantwoordelijkheid die op zijn schouders terecht komt, die alleen met de hulp des Heeren kan worden gedragen. Ik beveel hem van harte aan in uw voorbede. een nieuw en jeugdig gezicht, zo ook een nieuw begin “in het spoor der vaderen”.

Voor het eerst
Voor zover ik kan overzien, is het voor het eerst dat er, zoals binnenkort te verwachten valt, een hoogleraar deel uitmaakt van ons hoofdbestuur. Ons hoofdbestuurslid dr. A.G. Bregman namelijk, is benoemd tot bijzonder hoogleraar Gebiedsontwikkeling aan de faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam. Wij wensen hem daarmee van harte geluk. Wij hopen dat hij in deze nieuwe taak de zegen van Boven mag ervaren, en dat hij zijn talenten ook mag blijven inzetten voor onze partij.

Eerste dagen van het jaar
De eerste dagen van het jaar stonden voor ons in het teken van enkele sterfgevallen. De weduwe van onze oud-collega wijlen de heer C.N. van Dis jr. is op 27 december vorig jaar gestorven in de leeftijd van 91 jaar en op 2 januari jl. begraven. Wat heeft zij in al haar toewijding en eenvoud veel offers voor onze partij gebracht. Zij stond biddende achter haar man, die veel van huis was door zijn werk, en was er voor haar kinderen. Haar uitdrukkelijke wens was dat het niet meer zou gaan over haar, maar nog alleen over “de Leeuw uit de stam van Juda, de Wortel van David, Die overwonnen heeft” (Openb.5:5). Ds. B. de Romph, die de rouwdienst leidde, sprak van Hem en Zijn volbrachte werk een goed woord. De Heere gedenke de nagelaten betrekkingen van haar, en van onze vriend en collega Van Dis, die ons al weer zo lang geleden is ontvallen.

Maar we spraken in meervoud. Wij denken bijvoorbeeld aan ds. A. Wink, die op 84-jarige leeftijd na een periode van ziekte in zijn woonplaats overleed. Hij stond vanaf 1970 in Veenendaal, bijna veertig jaren dus. We mochten hem enkele malen ontmoeten over kwesties die de school van zijn gemeente betroffen en waarvoor hij de hulp van de politiek vroeg. Hartelijk, maar tegelijk kritisch over ontwikkelingen in de partij; zo herinneren we ons hem. We denken ook aan de diep getroffen gezinnen Van Ginkel te Scherpenzeel en Bisschop te Barneveld, die drie kinderen door een ernstig ongeval moesten afstaan. Aangrijpend! De God van alle genade moge Zich betonen een God te zijn van nabij en van verre. Dat geldt uiteraard ook andere getroffen families, die in rouw zijn gedompeld.

We wensten elkaar aan het begin van het nieuwe jaar ook in partijverband Gods zegen toe. In een toespraakje citeerde ik Da Costa en Groen van Prinsterer uit hun onderlinge briefwisseling. We dateren het midden van de negentiende eeuw. Zij zien tegen het licht van de tijdsomstandigheden geen andere mogelijkheden dan “mét de tijdloop als kind van hun tijd mee te gaan, maar zich wel te blijven verzetten tegen de geest van de tijd” waarin ze door Gods voorzienige leiding over hun leven gesteld zijn. Dat geeft te denken, dat inspireert. Dat kwam in de eerste vergaderweek al weer van pas bij de bijna-kabinetscrisis.

16 januari 2010

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen