Kabinet-Van der Staaij

In NRC-Next nam de politieke columnist met de meeste dienstjaren, Jan Blokker, de Haagse perikelen op de hak. Hij deed dat met een gefingeerd gesprek tussen informateur Rosenthal en PvdA-fractievoorzitter Job Cohen. In arren moede hief Cohen z’n handen omhoog en deed een suggestie…

Gedogen
“Ze zaten met z’n tweeën nog wat na te praten, toen Cohen ineens een idee kreeg. „Wat zou je ervan zeggen”, begon hij, „om Van der Staaij te vragen een kabinet te vormen dat wij vervolgens gezamenlijk gedogen?” Uri greep onmiddellijk naar zijn pen, en vroeg: „Hoe zei je?” „Nou”, vatte Cohen zijn woorden samen, „SGP regeert, en de rest…” „Nee, zo zei je het niet”, liet Rosenthal zijn Bic vallen. „Je moet het precies herhalen.”

„Waarom in vredesnaam?”, zei Job half geergerd. „In EenVandaag”, sprak de informateur gedecideerd, „ben ik onlangs speciaal geprezen om mijn zorgvuldigheid. Als de pers mij vraagt wat jij hebt voorgesteld, wil ik jouw letterlijke tekst kunnen weergeven. Dat lieten ze op televisie ook zien: ik heb het woord voor woord opgeschreven, en lees het voor. Je wordt nooit een crisismanager met buitenlandse erkenning, als je je daar niet consequent aan houdt. Dus begin nog ’s’.

„Maar ik ben allang vergeten wat ik het de eerste keer zei”, zuchtte de voorganger van Eberhard van der Laan wanhopig. „Begin dan maar helemaal van voren af aan”, suggereerde Uri. „Ehhh”, concentreerde Cohen zich. „Stel je nodigt Kees van der Staaij uit, en je vraagt hem of hij …”

„Stop, stop, stop!”, kwam Rosenthal tussenbeide. „Dit gaat echt iets te vlug. Stel-je-nodigt- Kees-van-der-Staaij-uit….en dan?” „Je vraagt hem”, dicteerde Job geduldig, „om als SGP het voortouw….” „Zat dat voortouw er daarnet ook al bij?”, vroeg Uri wantrouwig. „Ja”, jokte de politiek leider van de Partij van de Arbeid, en probeerde zich zo nauwkeurig mogelijk z’n oorspronkelijke zin te herinneren. Het duurde natuurlijk nog even, maar ze kwamen er uit. „…dat alle andere partijen het kabinet-Van der Staaij I gedogen”, herhaalde Uri de slotzin, en controleerde nog even of alles goed op papier stond.

Afpellen
„En nu?”, vroeg hij zijn gast. „Ik zou Rutte en de anderen uitnodigen”, meende Cohen. „Afpellen”, knikte de informateur. „Allemaal?” „Dat lijkt me wel”, vond Job. „Ook de Partij voor de Dieren?” „Gedogen is gedogen”, bleek Cohen het vak langzamerhand onder de knie te hebben gekregen.

„Hebben we ooit”, vroeg Rosenthal , „een minderheidskabinet gehad met een zo kleine minderheid?” „Twee zetels”, telde de oud-burgemeester. „Dat is inderdaad aan de krappe kant. Maar nergens staat dat het niet mag.” „En denk je niet dat Femke Halsema bij voorbaat weer tegen is?”, aarzelde Uri nog.

„Femke begint met haar sympathieke splinterpartijtje een geval apart te worden”, beaamde Cohen. „Kunnen we dan niet beter GroenLinks door de anderen laten gedogen?”, opperde Uri, die een crisis vreesde. „Uit balans”, besliste Job. „En onacceptabel voor Wilders.”

„Blijft het probleem Rutte”, staarde de informateur nog even naar het plafond, „die zal niet één, twee, drie het premierschap opgeven”. „Maar met zijn offer blijft hij toch de architect van dit christelijk verfdooskabinet”, wierp Cohen tegen. „En ze staan vóór 1 juli op het bordes. Zijn triomf.” Uri ordende zijn stukken, schudde Job de hand, en zei: „Dan moet ik ze allemaal maar weer even bellen”.

Ontraden
Later die middag fietste de vroegere burgemeester door zijn zonnige stad, stopte bij een terras, deed een bestelling, en dacht nog even over zijn voorstel na. Het maakte waarschijnlijk geen kans – vanwege Rutte, Halsema, Pechtold, Verhagen, Wilders, Rouvoet, en wie had je nog méér? Kon hij het de informateur dan toch niet beter ontraden?

Bij vijven pakte hij z’n mobiel.

„Uri? Job hier. Zeg, ik heb nog even nagedacht over mijn optie-Van der Staaij – weet je nog? Toch niet zo’n goed idee, vind ik. Je hebt de anderen toch nog niet al uitgenodigd? Hè, vervelend. Dan maar weer afbellen. En waarom schrijf je niet vast een samenvatting voor de koningin? Volgende keer beter, Oer. Dag!”

Herbron
Het Katholiek Nieuwsblad publiceerde op 22 juni een stukje van de hand van de bekende publicist Bert Brouwer. Naar aanleiding van de verkiezingsuitslag voor de christelijke partijen schreef Brouwer een column onder de kop: Christenen, herbron en verenig u! Over de SGP schreef hij dit:

“De derde speler, de SGP, bracht het er stukken beter van af. Kees van der Staaij mag dan door de seculiere media in het politieke geweld op de achtergrond zijn geplaatst, wanneer hij sprak, dan was het vol geestdrift en zonder een millimeter afstand te doen van het SGP-gedachtegoed. De derde zetel mag dan niet geïncasseerd zijn, de partij heeft wel kiezersgunst verworven.”

Kijk, horen we het ook eens van een ander….

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen