Weg pet

Gezien het succes van de veiling kreeg ik overigens de tip van mijn jongste zoon om nu ook ándere kledingstukken op MennoBay te koop aan te bieden. Ik sluit daarbij niet uit dat hij daarbij zichzelf als het volgende ‘goede doel’ aanmerkt. Onlangs is zijn laptop namelijk gestolen. Door leeftijdgenoten waarvan hij iets zei, wat ik maar liever wat meer omfloerst zeg: niet opgevoed bij boerenkool met worst, maar bij couscous en döner…

160 euro

En dan nu de vraag der vragen: wie is er met m’n pet gaan strijken? Het antwoord op die vraag is: zowel de CDA’er als de SGP’er! Want beide bieders kwamen op exact hetzelfde bedrag uit: 160 euro.

Nu lag daar voor mij natuurlijk wel een probleempje: twee winnaars, één pet. Hoe dat op te lossen? Een Salomonsoordeel zou het eenvoudigst zijn geweest: de pet gewoon in tweeën delen en ieder met een halve pet naar huis sturen. Maar aangezien ik me niet kan en ook niet wil meten met Salomo, heb ik een andere oplossing bedacht.

Ik zei het net al, de race voor het goede doel om de pet op MennoBay was een wedloop tussen CDA en SGP. Opvallend is overigens dat de broeders en zusters van de ChristenUnie schitterden door afwezigheid, terwijl die pet toch iedereen past. Voor een partij die graag te koop loopt met het etiket christelijk-sociaal, een gemiste kans. Kun je een keertje christelijk-sociaal zijn, ben je het niet! Daarom heb ik besloten om zelf dan maar de christelijk-sociale CU’er te spelen. 1

Welnu, ik geef gewoon een tweede tweedpet weg. Ik heb er een heel stapeltje, dus dat kan wel lijen. En beide bieders krijgen ook nog eens een geheel door mij verzorgd diner in het Kamerrestaurant – verzorgd in financiële zin, wel te verstaan. Zodat ik eerdaags in het Haagse hoop te ontmoeten Wilco Boender uit Gouda en Jan Willem Jansen uit Baarn! Heren, bedankt en gefeliciteerd!

Wilhelminafonds

En welk goed doel is hier goed mee?

Het zijn er drie geworden. Allereerst het Koningin Wilheminafonds, zeg maar de kankerbestrijding. De achtergrond daarvan is dat ik van heel nabij weet wat deze ziekte betekent. Daar komt nog een ontroerend mail bij van iemand uit mijn geboorteplaats Goes. En ja, van de vorstinnen die Nederland heeft gehad, staat koningin Wilhelmina bij mij met een oranje stip op 1.

Wilde katten

En dan het tweede goede doel. Dat is de in Zeeuws-Vlaanderen gevestigde stichting die zich inzet voor de opvang van wilde katten. Zeeland, dat is bekend, heeft bij mij altijd een streepje voor. Zeeuws-Vlaanderen nog wat extra omdat onze partijvoorzitter daar woont. En waarom wilde katten? Laat één ding helder zijn: niet omdat ik geen fan ben van Marianne Thieme. De reden dat ik bij die wilde katten uitkom is omdat die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken.

Hun baas is trouwens bereid, schreef hij me onlangs, mijn Turkse vriendin te temmen. Zoals in de Haagse buurt waar ik woon algemeen bekend is, is mijn Turkse vriendin (net als haar landgenoten die op twee ‘poten’ door het leven gaan) redelijk assertief, en wel zodanig dat die assertiviteit niet spoort met de Hollandse waarden en normen. Wie haar een beetje loensend aankijkt, kan rekenen op een grauw en een knauw. Voor de plaatselijke medicijnmeesters en de Nederlandse versies van de befaamde engelse dierenarts James Herriot is mijn Sultan een geweldige aanwinst, maar voor mijn beurs allerminst.

Ezels

Het derde doel is de Stichting Opvang Ezels. Ja, u leest het goed: opvang ezels. Ook dáár is over nagedacht – zoals ik over alles nadenk natuurlijk. Iedere lezer weet dat ik wat heb met honden en koeien, maar ik heb eveneens hart voor ezels. Niet alleen omdat ik in de Tweede Kamer dagelijks met ezels te maken heb, maar ook omdat het dieren zijn die na een hard en arbeidzaam leven vaak als oud vuil worden afgedankt.

En is de ezel ook niet tevens een erg bijbels dier? Een van de mooiste gedichten van Ida Gerhardt brengt dat prachtig onder woorden. Dank aan een ezel, staat er boven:

Gij met uw zachtzinnige oren
En uw geduldig gezicht:
Ik ben u zeer verplicht.

Dat gij het hebt aan willen horen
Hoe toenmaals het is geschied;
En hoe mij de ander verried.

En dat ge zelfs niet hebt bewogen,
Mij slechts hebt getroost met uw ogen.
Dat kunnen de mènsen niet.

1 Ik geef toe, da’s niet eenvoudig, maar je mot wel eens wat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen