Afscheid Statenleden

Na een periode van acht jaar werkzaam te zijn geweest als lid van de Provinciale Staten van Utrecht was het moment gekomen om afscheid te nemen. Een besluit dat ik moeilijk vond, maar toch weloverwogen genomen heb. Mijn functie als directeur van het Wartburg College locatie Revius te Rotterdam eist me voor meer dan honderd procent op. De consequentie daarvan is dat het meer informele gedeelte van het Statenwerk, dat ook veel tijd vraagt, in het gedrang kwam.

Sinds 2007 is de SGP een eenmansfractie in de Utrechtse Staten. Gelukkig staan een paar uitstekende medewerkers de fractie ter beschikking, zodat de SGP niet voor spek en bonen mee hoefde en hoeft te doen. Dat is voor mij een doorlopend hoogtepunt van mijn werk in de Staten geweest.

Minpuntjes waren de soms nodeloos lange vergaderingen. Die vragen veel van je tijd, maar voegen vaak weinig toe aan een kwalitatief goede besluitvorming. Een echt dieptepunt was naar mijn beleving de bestuurlijke crisis waarmee de provincie Utrecht in 2008 te maken kreeg. Daarin ging het niet om het beleid, maar om kopstukken die niet langer meer door één deur konden of wilden

Terugkijkend ben ik dankbaar dat de Heere mij de kracht gegeven heeft om dit politieke werk te mogen doen. Ik wens mijn opvolger, die helaas ook alleen voor de SGP in de Staten zit, toe dat hij dit werk met evenveel vreugde mag doen als ik. Ook dat is een zegen van de goede God.

R. Bisschop (Utrecht)

In 22 jaar tijd passeert een en ander in een provinciale volksvertegenwoordiging. Zoiets houd je alleen vol als je je ‘geroepen’ weet. Enerzijds door de partij (hoewel je het niet gezocht hebt) en anderzijds door verbondenheid met de landstreek waarin je geboren en getogen bent.

Ingrijpende veranderingen waren de invoering van het dualisme en de verkleining van de PS-colleges. Als jurist viel het tegen wat er te beleven was en bestuurder voelde ik mij niet. Toch was er sprake van meesturen, maar vooral van bepleiten van die belangen die vanuit SGP-optiek aandacht verdienen en onvoldoende aandacht dreigen te krijgen. Overheden menen altijd over te weinig geld te beschikken. Veel geld is wél besteed, te veel is verkwist. De noodzaak van bezuiniging schept kansen.

Wat noem je hoogte- en dieptepunten over een periode van 22 jaar? Soms zijn het kleine gebeurtenissen die een ontwikkeling markeren. Zoals het schrappen van de jaarlijkse waarderingssubsidie (225 euro) voor de Bond tegen het Schenden van Gods Heilige Naam in 2002. Tegen het voorstel tot toekenning keerden zich, op initiatief van D66, alle seculiere fracties. Een signaal!

Tijdens de laatste vergadering van de Provinciale Staten van de afgelopen periode waar nog ‘zaken’ werden gedaan, werd eindelijk iets gedaan aan de subsidieverlening (ruim 300.000 euro voor 2012) aan de stichting Gelderse Milieufederatie, die de provincie adviseert, maar regelmatig ook tegen besluiten van de provincie procedeert. Dat laatste was mij sinds 2003 een doorn in het oog. Toen was er slechts steun van de VVD. Nu wist een amendement van CDA, VVD en SGP de meerderheid te halen. Een succes? Het is nog niet wat ik zou wensen. Een zaak voor de nieuwe Staten!

Mr. G. Holdijk (Gelderland)

Dankbaar mag ik terugzien op een periode van bijna vier jaar dat ik voor de SGP Statenlid ben geweest binnen de ChristenUnie- SGP-fractie Noord-Holland. Daarvoor was ik vier jaar duocommissielid voor deze fractie in drie commissies van de Provinciale Staten in Noord-Holland geweest en zeven jaar SGP-gemeenteraadslid in Huizen. Een duocommissielid is de plaatsvervanger van een gekozen Statenlid

Een hoogtepunt, zowel letterlijk als figuurlijk, was het werkbezoek op de 35e verdieping van het kantoor van de Europese Centrale Bank te Frankfurt. De daar opgedane kennis van het Europese monetaire stelsel kwam goed van pas als lid van de onderzoekscommissie die door de Provinciale Staten was ingesteld, omdat de IJslandse Bank Landsbanki 78 miljoen euro van de provincie Noord-Holland niet terug kon betalen.

Een dieptepunt was voor mij dat i.v.m. de conclusies van het door de onderzoekscommissie uitgebrachte rapport niet de betrokken gedeputeerden, maar alle gedeputeerden gezamenlijk aftraden en dat de VVD-gedeputeerde Verkeer en Vervoer, de heer Mooij, van zijn fractie niet terug mocht komen. Dit in tegenstelling tot andere gedeputeerden die ook geen bemoeienis hadden met de Landsbanki-affaire en wel weer terugkwamen.

Dankbaar ben ik voor de vele goede contacten met (SGP) collega-Statenleden en de Tweede Kamerfractie, en voor het feit dat de HEERE mij de gezondheid en de lust heeft gegeven om dit werk, met alle gebreken, te mogen doen.

A. Roetman (Noord-Holland)

Volgens Calvijn is deelname aan de burgerlijke overheid een van de meest eervolle roepingen in ons leven. In dat licht bezien beschouw ik mijn twaalfjarig lidmaatschap van de Provinciale Staten als een voorrecht. Het is echter ook een grote verantwoordelijkheid. Ook bij het Statenwerk kunnen we zonder Gods hulp niets en hebben we elke dag kracht en wijsheid nodig. Het blijft mensenwerk, waaraan altijd de nodige tekorten kleven.

Terugziend wil ik de hernieuwde deelname van de SGP aan het college van Gedeputeerde Staten gedurende de laatste twee zittingsperioden als een hoogtepunt noemen. Gelukkig krijgt dit een vervolg.

Naast hoogtepunten zijn er ook dieptepunten. Dat waren voor mij vooral de momenten dat indringend naar voren kwam dat voor een principieel geluid van de SGP-fractie steeds minder ruimte bestaat. Dan komt – zoals een oudfractievoorzitter het benoemde – de intolerantie van de zogenaamde toleranten naar voren.

Ondanks de drukte die het Statenwerk – naast een fulltime baan – met zich meebrengt, heb ik dit werk met plezier gedaan. Je kunt dit werk alleen doen als het thuisfront dat steunt. Bij mijn vertrek heb ik de aanwezigen voor de toekomst alle goeds toegewenst, dat ten diepste alleen bestaat in de zegen van God. Om die reden besloot ik mijn bijdrage in de laatste Statenvergadering met de vrome wens – en dan in de letterlijke zin van het woord – a Dieu.

T. van Oostenbrugge (Zeeland)

24 jaar ben ik Statenlid geweest in de provincie Gelderland, enkele perioden fractievoorzitter en een halve periode gedeputeerde. In deze perioden heb ik mij vooral beziggehouden met cultuur, onderwijs, welzijn en economische zaken. Tijdens mijn gedeputeerdenschap maakte het Grootstedenbeleid deel uit van mijn portefeuille, en daarnaast ook integriteitszaken i.v.m. een fraude die in onze provincie had plaatsgevonden. In 2002 kwam er door een fraudezaak een breuk in de coalitie. Aan mij werd toen gevraagd om de partijen weer bij elkaar te brengen. Dit was geen eenvoudige zaak, daar er veel uitgesproken moest worden om weer te komen tot een werkbare coalitie. Wij hebben toen mogen ervaren dat we door de Heere geholpen werden en wijsheid mochten krijgen om deze zaak tot tevredenheid van de Staten op te lossen. Als beloning werd ik toen gekozen tot gedeputeerde, dit was een hoogtepunt in mijn Statenperiode. Een dieptepunt was de discussie in 2008 over de subsidieverlening t.b.v. popfestivals. Het debat met felle interrupties in de Statenzaal verliep waardig, maar doordat de landelijke pers een bericht van De Gelderlander overnam, kreeg ik veel hatelijke telefoongesprekken en honderden haatmails, zelfs één met een kruis geslagen door mijn mond met het opschrift: “We zullen je monddood maken.” Dit doet je wel wat, zeker als er weer een principiële zaak aan de orde is. Hieruit merk je dat de onverdraagzaamheid m.b.t. de beginselen toeneemt. De mooie kanten waren vooral de gesprekken in de wandelgangen, om iets mee te geven van wat ons beweegt om de beginselen naar Gods Woord uit te dragen.

N. Zondag (Gelderland)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen