Onbetrouwbare politici

Kort na de val van het kabinet-Rutte lukte het een Kamermeerderheid bij elkaar te krijgen voor een alternatief bezuinigingsplan. Regeringspartijen VVD en CDA kwamen met D66, GroenLinks en ChristenUnie een reeks van maatregelen overeen, op basis waarvan het demissionaire kabinet een begroting kon opstellen. Een aantal voorgenomen bezuinigingen van het kabinet werden teruggedraaid, maar over het geheel genomen was het een pakket dat de burger geld zou kosten. Die bezuinigingen waren nodig, maar bij de kiezer maak je je daar niet populair mee.

Politieke moed

Dat men dit in het zicht van de verkiezingen toch aandurfde, getuigde onmiskenbaar van politieke moed. We staan voor onze handtekening, zo zeiden de deelnemende partijen. Inmiddels is daar niet zo heel veel meer van over. Vooral het CDA is bezig zich te distantiëren van de afgesproken bezuinigingen en ingrepen. Onze partij werd destijds buiten de opstelling van het zogenaamde Lenteakkoord gehouden. Voor een parlementaire meerderheid was die partij niet nodig en zeker Pechtold (D66) vond het nuttig dat de SGP op haar nummer werd gezet. Aan haar gedoogrol tijdens het kabinet-Rutte had hij zich mateloos geërgerd. Ik durf echter de stelling aan dat de eventueIe handtekening van de SGP onder het Lenteakkoord meer solide was geweest dan die van sommige partijen die wel getekend hebben. Zeker meer solide dan die van het CDA.

Het CDA draait

Het afschaffen van de onbelaste reiskostenvergoeding kwam al gauw onder vuur te liggen. Alleen D66 verdedigt deze afspraak nog. Voor mensen die tamelijk ver van hun werk wonen, zou dat ook een forse ingreep betekenen. Een meer gefaseerde aanpak van deze fiscale faciliteit was in ieder geval nodig geweest. Recent liet CDA-lijsttrekker Van Haersma Buma weten dat zijn partij niet meer stond achter de voor 2013 afgesproken bezuinigingen op de kinderopvang. Daarbij dreigde immers het gevaar dat mensen tot de conclusie zouden komen dat ze beter hun kinderen konden gaan opvoeden in plaats dat ze bleven werken... Daarbij gebruikte hij het argument dat het gezin sinds jaar en dag een kernwaarde is voor het CDA. Die combinatie ontlokte een journalist van NRC Handelsblad de uitspraak dat het toch nóg beter voor het gezin was als één ouder thuis bleef. Het antwoord van de CDA’er luidde dat het goed was voor de kinderen als de ouders hun leven kunnen indelen zoals ze dat graag willen. Dat was kennelijk het beslissende gezichtspunt. Dat forse bijdragen van overheid en werkgevers aan de kinderopvang ouders benadelen die daar geen gebruik van maken, kwam kennelijk niet in zijn hoofd op. Dat moeten we ons dus wel realiseren wanneer het CDA zich presenteert als gezinspartij.

Langstudeerdersboete

In dezelfde week sprak Van Haersma Buma zich uit tegen de langstudeerdersboete, hoewel het idee eigenlijk van zijn partij afkomstig was. Maar in een discussie met studenten kun je wellicht stemmen winnen door die afspraak te laten vallen. Destijds is door toedoen van de SGP de invoering van deze boete een jaar uitgesteld. Het is immers redelijk dat je daarmee de studenten niet overvalt. Naar het schijnt heeft de aangekondigde invoering per 1 september aanstaande tal van studenten aangezet om flink aan te pakken en in snel tempo hun studie af te maken. Ook al zou de langstudeerdersboete niet doorgaan, dan behoeven ze daar geen spijt van te hebben. Maar dat politici zo snel terugkomen op gemaakte afspraken, schept wel veel onduidelijkheid. Het versterkt het beeld dat je niet aan kunt op wat ze zeggen. Geen wonder dat er steeds meer gesproken wordt over de kloof tussen het volk en de politieke elite. Dat het CDA zich vooral schuldig maakt aan dit gedraai, hangt natuurlijk samen met de wanhopige positie van deze partij. Bij de vorige verkiezingen werd zij gehalveerd. Van herstel is geen sprake. Integendeel. De vraag is alleen hoeveel zetels ze ditmaal zullen verliezen. De strijd om de eerste plaats wordt bij de komende verkiezingen gevoerd door VVD en SP. Het CDA is daarbij volstrekt niet meer in beeld. Dat mag blij zijn als het op 12 september de vijfde partij in grootte wordt. Inmiddels heeft lijsttrekker Sybrand van Haersma Buma zijn naam veranderd. Hij heet voortaan Sybrand Buma. Dat klinkt wat vlotter. Maar dat is, zo kort voor de verkiezingen, toch allemaal wel erg doorzichtig.

Geen Kamerontbinding

Al dat gedraai rond het lenteakkoord is natuurlijk ook veroorzaakt doordat men vast wilde houden aan de in de jaren zeventig van de vorige eeuw ingevoerde regel dat de val van een kabinet altijd moet leiden tot Kamerontbinding en tussentijdse verkiezingen. Dat is niet meer dan een ongeschreven regel, waar je ook zo weer van af zou kunnen. In de politieke instabiliteit van de laatste jaren betekent die regel dat we zowat om de twee jaar Kamerverkiezingen hebben. Dat is ongelukkig. Daardoor hebben we te lange periodes waarin interimkabinetten of demissionaire kabinetten het land besturen en veel zaken blijven liggen. Het lenteakkoord was nodig omdat er dringend bezuinigd moest worden en had de basis kunnen vormen voor een nieuw kabinet. Nu men koos voor Kamerontbinding en de verkiezingscampagne inmiddels op gang gekomen is, blijkt hoe weinig allerlei toen gemaakte afspraken voorstellen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen