Overconsumptie: onze oerzonde

Vaak vinden we dat het wel meevalt met die begeerte naar meer. We vergelijken ons met mensen die een riant bestedingsgedrag aan de dag leggen. Met kapitaalkrachtige villabewoners die in een grote, nieuwe auto rijden en altijd met de laatste mode meelopen… Nou, met mij valt het wel mee.

Echter, de meest krachtige begeerte wordt opgewekt als we ons vergelijken met mensen die min of meer zijn zoals wij. Onze buren en vrienden bijvoorbeeld. Onze medekerkgangers of onze collega’s. Om niet teveel uit de toon te vallen, doen we vaak wat zij ook doen. Want dan hoor je er helemaal bij. Dat gevoel koesteren we. Intussen begeren we wat zij hebben en wij niet. Nog niet hebben. Het blijkt het moeilijkst van al om déze begeerte te weerstaan. Om een origineel mens te zijn. Niet afgaan op wat onze vrienden doen, maar op wat God zegt: “Gij zult niet begeren…”

Gebrek in het paradijs?

Toch blijft het een groot raadsel. Want waaraan zouden Adam en Eva in het paradijs nu precies gebrek hebben gehad? Een paradijs is toch perfect?! In de Hof van Eden was de mens volmaakt gelukkig. Waardoor kwam dan dat gebrek? Door de begeerte naar meer. Ons gevoel van gebrek – waaruit wantrouwen jegens God blijkt - bracht het kwaad in de wereld.

En daarom zijn wij mensen meestal zo fout bezig. Ook al hebben we ruim voldoende om van te leven, zelfs al leven we in het paradijs, dan nóg is het niet genoeg. Dat wat ons door God verboden is, willen we óók nog hebben. Opeten. Consumeren. Ziehier de oerzonde van overmatige consumptie, ingegeven door hebzucht. De gevolgen? We wonen niet meer in een tuin van overvloed en gaafheid, maar in een wereld van schaarste en bederf.

Allerwegen zien we de schade. Voor de mens zelf: rusteloos ontevreden. Voor zijn relaties met God en medemensen: zelfzuchtig tollen we rond onze eigen as. Ook de onschuldige schepping lijdt onder de gevolgen van onze oerzonde. Zij kreunt en kraakt in al haar voegen. Denken over duurzaamheid begint met kritiek te oefenen op onze begeerten, op ons consumeergedrag. De vraag is niet of we een beetje beschaafder zijn dan anderen door ons afval te scheiden, niet onnodig eten weg te gooien, ons huis te isoleren, onze spullen voor hergebruik weg te geven en in een zuinige auto te rijden. Dat is echt niet meer dan onze schuldige plicht.

De kwestie is of we vertrouwen op God. En Hem gehoorzamen in alle dingen. Laten we tevreden zijn met wat we hebben. Want God heeft gezegd: “Ik zal u niet begeven, en Ik zal u niet verlaten.” (Hebreeën 13:5)

Jan Schippers, directeur WI-SGP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen